Κύπρος: Η αποχή και πάλι ο μεγάλος νικητής των εκλογών
Του
Δρ Αυγουστίνου (Ντίνου) Αυγουστή
Αναπλ. Καθηγητή Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
Από το Μονάγρι Λεμεσού
[email protected]
Σίγουρα ο μεγάλος νικητής της κάλπης –στην Κύπρο πρωτίστως και δευτερευόντως στην Ελλάδα– είναι και πάλι η αποχή. Στην Κύπρο σχεδόν ακούμπησε το 60% (γιατί να είναι έγκυρες οι εκλογές όταν δεν ψηφίζει το 50% τουλάχιστον) και στην Ελλάδα ξεπέρασε το 40%. Η αποχή, όπως υποστηρίζουν πολλοί –και έχουν δίκαιο–, δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο. Στην Κύπρο και την Ελλάδα, όμως, σε αντίθεση με πολλές ευρωπαϊκές χώρες και τις ΗΠΑ, που διαχρονικά μετρούν μεγάλα ποσοστά αποχής, είναι φαινόμενο των τελευταίων ετών. Και ξέρουμε όλοι γιατί.
Μείζονος σημασίας ζήτημα αποτελεί επίσης η άρνηση μεγάλης μερίδας των νέων, ιδιαιτέρως των νεαρότερων, να προσέλθουν στην κάλπη.
Δεν τους εμπνέουν οι πολιτικοί, κατά τη μόνιμη επωδό τους, και σε ένα μεγάλο ποσοστό φαίνεται να έχουν δίκαιο. Για να έχεις, όμως, το δικαίωμα στην κριτική, πρέπει πρωτίστως να έχεις το θάρρος της αυτοκριτικής και να μην είσαι φυγόπονος και φυγόστρατος. Τελεία!
Ο τουρκοκύπριος πανεπιστημιακός Νιαζί Κιζίλγιουρεκ, που εξελέγη ευρωβουλευτής με το ΑΚΕΛ, πήρε τη θέση της Ελένης Θεοχάρους, που είχε αναδείξει όσο κανένας στην Ευρωβουλή τα εθνικά μας θέματα
Ο τουρκοκύπριος πανεπιστημιακός Νιαζί Κιζίλγιουρεκ (κατά δήλωσή του φεντεραλιστής) είναι αναμφίβολα το πρόσωπο των ευρωεκλογών στην Κύπρο. Τον Νιαζί, που κατάγεται από το μεικτό χωριό Ποταμιά και κατοικεί στα Κατεχόμενα (!), ψήφισαν 4.076 τουρκοκύπριοι και 20.975 ελληνοκύπριοι ψηφοφόροι του ΑΚΕΛ (πάρα πολύ μεγάλος αριθμός). Δεν συνέβη, όμως, το ίδιο με τουρκοκυπριακούς σχηματισμούς, τους οποίους αποτελούν άνθρωποι οι οποίοι αισθάνονται πολίτες της δημοκρατίας, χωρίς να διστάζουν να καταδικάσουν την κατοχή.
Και η συζήτηση, όπως είναι φυσικό, άναψε. Κάποιοι αναφέρονται σε θρίαμβο της δημοκρατίας, της πολιτικής ισότητας και εφαρμογής στην πράξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και απόδειξη ότι η μόνη δημοκρατική λύση είναι αυτή του ενιαίου κράτους (αμήν). Και άλλοι, στηριζόμενοι στις αμφιλεγόμενες θέσεις και απόψεις του Νιαζί (περισσότερο φιλοτουρκικές, παρά φιλοκυπριακές), μιλούν για μια εξαιρετικά επικίνδυνη εξέλιξη. Σε κάθε περίπτωση ο Νιαζί θα κριθεί από τις πράξεις του. Και μακάρι να διαψευσθούν όσοι εκφράζουν σοβαρές και όχι αδικαιολόγητες επιφυλάξεις.
Σε ό,τι αφορά τα αποτελέσματα των εκλογών στην Ελλάδα, το πρώτο που έχουμε να παρατηρήσουμε είναι η εξαΰλωση πολλών μικρών κομμάτων! Το Ποτάμι… πνίγηκε στις Πρέσπες και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες (ΑΝΕΛ) εξαερώθηκαν από τα καπνογόνα και τα ήξεις αφήξεις του Πάνου Καμένου και τις μεταλλάξεις, χάριν της υπουργικής καρέκλας, βασικών του στελεχών (Κόκκαλης, Κουντουρά, Κουίκ, Χρυσοβελώνη).
Η Χρυσή Αυγή, αργά και σταθερά, αποκαθηλώνεται και η Ένωση Κεντρώων μάλλον… μπόρα ήταν και πέρασε. Η Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου, η Λαϊκή Ενότητα του Παναγιώτη Λαφαζάνη και ο ΛΑΟΣ του Γιώργου Καρατζαφέρη πάτωσαν. Αντιθέτως, το ΜέΡΑ25 του Γιάνη Βαρουφάκη (ο οποίος έφυγε κακήν κακώς από τον ΣΥΡΙΖΑ) και η Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου (που την ψήφισαν όσοι ήθελαν την πιο σκληρή στάση για το Σκοπιανό) είναι οι δύο μεγάλες εκπλήξεις. Γιάννης Βαρουφάκης και Κυριάκος Βελόπουλος έχουν κάθε δικαίωμα να πανηγυρίζουν και να ελπίζουν σε ακόμα ψηλότερα ποσοστά στις εθνικές εκλογές της 7ης Ιουλίου.
Ο καταποντισμός του ΣΥΡΙΖΑ, για τους υποψιασμένους αναμενόμενος, είναι η επανάληψη του καταποντισμού του ΠΑΣΟΚ, κυρίως, αλλά και της Νέας Δημοκρατίας, πριν από λίγα μόλις χρόνια, εξαιτίας των καταστροφικών τους πολιτικών που οδήγησαν τη χώρα στο χείλος του γκρεμού. Τότε ο λαός (αυτός ο παράξενος λαός) εκτόξευσε τα ποσοστά του αριστεροκομμουνιστικού ΣΥΡΙΖΑ, που μετά βίας του εξασφάλιζαν είσοδο στο Κοινοβούλιο, σε απίστευτα νούμερα, και του έδωσε το δικαίωμα, με τα δεκανίκια των ΑΝΕΛ, να κυβερνήσει τη χώρα.
Πάντως, αυτό το πράγμα που ζήσαμε μόνο αριστερή πολιτική δεν ήταν! Μια Αριστερά, και μάλιστα πρώτη φορά –όπως, χωρίς αιδώ, έλεγαν και ξανάλεγαν–, μετατράπηκε σε παγκόσμια πρωταθλήτρια στις κωλοτούμπες, καθηλώνοντας μισθούς και συντάξεις και πνίγοντας στη φορολογία τους πολίτες, ακολουθώντας κατά γράμμα της εντολές της Μέρκελ και της «τρόικας». Τέτοια μετάλλαξη, δηλαδή!
Το ΠΑΣΟΚ πανηγυρίζει για το μονοψήφιο νούμερο! Πρόκειται ασφαλώς για μεγάλο κατάντημα! Θα μου πείτε, εδώ με μικρότερο ποσοστό ο Πάνος Καμένος συγκυβέρνησε τέσσερα ολόκληρα χρόνια με τον Αλέξη!
Γιατί να μη συμβεί το ίδιο αύριο ξανά με τη Φώφη; Συνηθισμένο είναι το ΠΑΣΟΚ στις κωλοτούμπες! Άφησα τελευταίο τον Κυριάκο Μητσοτάκη, που είναι δίχως άλλο μαζί με το κόμμα του οι μεγάλοι νικητές της εκλογικής αναμέτρησης. Το «μαύρο» στον Αλέξη, όμως, καλό είναι να μην εκληφθεί ως λευκή επιταγή στον Κυριάκο.
Τελικό συμπέρασμα: Όσες ελπίδες επενδύθηκαν σε μικρά κόμματα (στην Ελλάδα), διαψεύστηκαν. Με αποτέλεσμα να πανηγυρίζει και πάλι ο παλαιοκομματισμός, που μας έφερε εδώ που μας έφερε. Ο θυμός του Έλληνα κρατά όσο και η μνήμη ενός χρυσόψαρου…
Ποιος μπορεί να δώσει πειστική απάντηση στον κερυνειώτη πρόσφυγα Αντώνη Χατζηαντώνη, που κάνει την εξής ερώτηση: «Μπορεί κάποιος να μου απαντήσει γιατί μόνο ένα 23,57% των Τουρκοκυπρίων επέλεξε τον –αποδεδειγμένα εχθρό της κατοχικής δύναμης– δημοσιογράφο Σενέρ Λεβέντ, ενώ ο Κιζίλγιουρεκ έλαβε ένα συντριπτικό 72%;».
Λογική απορία, σίγουρα. Παρακαλώ όλους μας να αφήσουμε τα όποια εύκολα σχόλια από το πληκτρολόγιο.
Λίγη υπομονή δεν βλάπτει. Θα δείξει.