Τις κόκκινες γραμμές του να ρίξει στην κάλπη ο ελληνικός λαός
-Και οι 17άρηδες τα όνειρά τους, τα «θέλω» τους
Έφτασε η δική σου ώρα, Ελληνικέ Λαέ…
Σε εφτά μέρες μιλάς Εσύ…
Η άλλη Κυριακή είναι όλη η δική σου μέρα…
Μέχρι να ανοίξουν οι κάλπες, όλοι εκείνοι που κυβέρνησαν θα ζουν ώρες αγωνίας ώσπου να μετρηθεί το… βόλι σου.
Ώσπου να δουν σε ποιον από τους δύο μονομάχους θα δώσεις μέχρι τον Οκτώβρη (αν δεν κληθείς στην κάλπη νωρίτερα) το κλειδί του δικού σου σπιτιού…
Ή αν θα βάλεις εγγυητή, η ψήφος του οποίου θα είναι αναγκαία για να ανοίξει η πόρτα του Μαξίμου, για να έχεις την εξασφάλιση ότι αυτά που σου λένε από τα μπαλκόνια θα τα τηρήσουν και δεν θα είσαι πάλι το κορόιδο… Ότι δεν θα τα ξαναβάλουν στην ντουλάπα μέχρι στις επόμενες κάλπες, που και πάλι θα σου πουν το ίδιο παραμύθι.
Με εσένα, όπως πάντα, να πληρώνεις όλο και πιο ακριβά τον λογαριασμό και τη χώρα να είναι η μόνιμη ζητιάνα, του κλώτσου και του μπάτσου, και σκάσε γιατί όλο και κάτι άλλο θα ζητήσει ο γείτονας. Και δεν είναι μόνο ο Τούρκος…
Η άλλη Κυριακή είναι η δική σου μέρα, Ελληνίδα και Έλληνα…
Μα πιο πολύ αυτό ισχύει για σένα, 17άρη… Νέα και νέε…
Αγωνιούν πάρα πολλοί για το μήνυμα που θα στείλεις στους πολιτικούς μας, στα κόμματα που διεκδικούν την ψήφο σου. Θα φανεί πώς σκέφτεται η νέα γενιά, που θα παραλάβει τη σκυτάλη, ποια είναι τα όνειρά της, ποιο αύριο θέλει για τούτη τη γη, την ποτισμένη με δάκρυα και πόνο πολύ, αλλά και με δόξα ζηλευτή στα πέρατα της οικουμένης, που άνοιξε τους ορίζοντες τους οποίους όλη η Γη ακολουθεί. Μια κληρονομιά πολύ βαριά, που πρέπει να παραδοθεί ακόμα καλύτερη. Και σεβαστή.
Δέκα χρόνια στα κάγκελα, με ευθύνη ΟΛΩΝ –και όχι μόνο των πολιτικών, γιατί πολλοί ήταν οι απόντες, με πρώτη την πνευματική ηγεσία (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων)–, έχουν κοστίσει πάρα πολύ στο κάθε σπίτι, στην κάθε οικογένεια, που τα παιδιά της πήραν τον δρόμο της ξενιτιάς, γυρίζοντάς μας χρόνια πίσω.
Τα λόγια δεν μετράνε πλέον. Μπούχτισε να τα ακούει ο ελληνικός λαός. Σε αυτόν τον μαραθώνιο που έκανε για να κρατηθεί όρθιος, ελάχιστους είδε δίπλα του. Να του απλώνουν το χέρι για να μη βουλιάξει…
Η Κυριακή που έρχεται είναι όλη η δική σου μέρα, Ελληνικέ Λαέ…
Δεν μπορεί κανείς να είναι απών…
Από το προσκλητήριο της δικής του επόμενης μέρας.
Έχεις το κατοχυρωμένο δικαίωμα να επιβάλεις τους δικούς σου όρους.
Με πρώτους τους νέους μας. Στις κάλπες της Κυριακής έχει κληθεί και η τάξη των 17άρηδων.
Ήρθε η ώρα να στείλει ο ελληνικός λαός στους πάντες, εδώ και έξω, ξεκάθαρα το δικό του τελεσίγραφο: Ότι ψηφίζει για τη ΔΙΚΗ του γη, για τη ζωή του, για το αύριο των παιδιών του. Και, πάνω από όλα, ότι δεν παζαρεύει την ψήφο του.
Με κάποιον διορισμό, κάποια πεντοχίλιαρα, κάποιες μειώσεις φόρων. Που, δυστυχώς, θυμίζουν «Μέρες Μαυρογιαλούρου»… Τον οποίο είχε υποδυθεί ο αξέχαστος Λάμπρος Κωνσταντάρας.
Φωτο: politisonline