Τα Συμβούλια Γειτονιάς η μεγάλη αλλαγή

Της
ΡΩΞΑΝΗΣ ΜΠΕΗ – ΚΑΡΑΜΠΟΤΣΟΥ,
του Δημητρίου Μπέη (πρώην Δημάρχου Αθηναίων),
Υποψήφιας Δημοτικής Συμβούλου
στην Αθήνα με τον Συνδυασμό «Αθήνα Είσαι Εσύ»
του Παύλου Γερουλάνου

Τα Συμβούλια Γειτονιάς! Αν πραγματικά καταφέρουμε να τα φτιάξουμε όπως τα προτείνει ο Παύλος Γερουλάνος –όχι σαν κακή απομίμηση μικρών απολιθωμάτων δημοτικών συμβουλίων, αλλά σαν ολοζώντανα κύτταρα κατάθεσης προτάσεων, δημιουργικού προβληματισμού, πρωτότυπης σκέψης, ανατρεπτικής νεανικής «τρέλας»– ίσως τότε διαμορφωθούν περισσότεροι άνθρωποι που θα ενδιαφερθούν να δείξουν το αποτύπωμά τους στη γειτονιά τους, στον χώρο τους, να το δουν σαν προσωπική τους υπόθεση, τέλος πάντων.

Αυτό είναι το στοίχημα… γιατί υπάρχει το ανθρώπινο κεφάλαιο. Το βλέπεις από τις παρέες που μαζεύονται και συζητάνε για το τι αντιπροσωπεύει κάθε γειτονιά, για το πού πας ανάλογα με τη διάθεση που έχεις και τι επιζητάς. Η πόλη είναι ζωντανός οργανισμός. Το αποδεικνύουν όλοι αυτοί που με τις επιχειρήσεις τους και τα μαγαζιά που στήνουν με μεράκι, αισθητική, χαρακτήρα και τελικά επιδρούν οργανικά στη γειτονιά.
Αλλά κάπως πρέπει να τους θυμίσουμε ότι ο δήμος υπάρχει και τους αφορά, ότι όλοι μαζί κάνουμε ό,τι κάνουμε, αλλιώς εμείς οι «τρελοί», που τρέχουμε γύρω γύρω με ένα φυλλάδιο και μια καρτούλα στο χέρι, δεν θα υπήρχαμε. Απλά θα διορίζαμε κάποιους άλλους και τέλος. Μία κάλπη λιγότερη.

Πρέπει να ξαναγίνει ο δήμος κάτι που δεν είναι άσχετο στους νέους ανθρώπους και άρα γιατί να μην ψηφίσουν τους νεοναζί; Πάντα φυσικά με τη λογική «δεν θα το έκανα στις εθνικές εκλογές γιατί δεν είμαι φασίστας, αλλά εδώ αυτοί ξέρουν να ‘‘καθαρίσουν’’ τη γειτονιά». Ε, όχι, δηλαδή, έλεος! Ο δήμος είναι ο πιο άμεσος εκπρόσωπός σου! Αυτός που πρέπει να μπορεί να σε εκπροσωπήσει όταν πρόκειται για τον ζωτικό μας χώρο ακόμα και απέναντι στην κεντρική εξουσία, να ασκήσει πίεση, να συ­γκρουστεί αν οι δημότες του αδικούνται.

Την πόλη δεν την αγαπάς φορώντας πάνω σου μια τα­μπέλα «Αγαπώ την Αθήνα». Μαθαίνεις να την αγαπάς, γνωρίζοντας τις δυνατότητες και ανακαλύπτοντας τις ομορφιές της, θεραπεύοντας τις πληγές της με τη δική σου προσωπική «ιατρική» φροντίδα. Όπως ακριβώς κάνεις με το σπίτι σου. Πιστεύω πολύ στα μικρά και λειτουργικά θαύματα. Δεν τα λύνουν όλα. Αλλά λύνουν κάτι. Κάνουμε μια αρχή. Πρακτικά, απλά και επειδή το αποφασίσαμε.

Πώς έγινε, ας πούμε, με τα «πράσινα πατίνια»; Τα είδαμε, μας άρεσαν, τα δοκιμάσαμε, τα χρησιμοποιούμε. Είμαι σίγουρη πως υπάρχετε πολλοί που έχετε τον δικό σας αντίλογο και σε αυτήν την πρωτοβουλία. Γι’ αυτό να κάνουμε τα «συμβούλια» σε κάθε γειτονιά και να τα συζητήσουμε εκεί και όχι μέσω οργισμένων σχολίων στο Facebook ή το Twitter. Αυτή είναι η ανθρώπινη, καθημερινή, ενδιαφέρουσα πολιτική που είναι στο χέρι μας να την εξασκούμε όλοι. Και επιτέλους οφείλουμε να το κάνουμε! Όλοι και μαζί.