Τριάντα έξι ώρες βροχής

May 15, 2019 στις κατηγορίες BIBΛIO,

Συγγραφέας
Πασχάλης Πράντζιος

Σιγοβρέχει.

―Ξημερώνει…
―Σ’ αγαπώ.
―Σςςςςςςςς.
―Εσύ δεν μ’ αγαπάς;
―Θα σ’ αγαπώ κάθε που το χώμα θα μυρίζει βροχή.

Ξεκίνησε βροχή. Έβρεχε ασταμάτητα. Τριάντα έξι ώρες βροχής. Αλλιώτικης βροχής. Όχι σαν εκείνη που είχε ενώσει κάποτε τη Φαίδρα με τον Θησέα. Ήταν άλλη βροχή αυτή. Τριάντα έξι ώρες βροχής, τριάντα έξι ώρες ενοχής.

Στις εκδοχές του μύθου της Φαίδρας και του Ιππόλυτου, όπως αυτές παρουσιάστηκαν από τους δημιουργούς της τέχνης, ο έρωτας παρουσιάστηκε μιαρός, ενοχικός, χωρίς ηθική. Έχει όμως ο έρωτας ηθική; Άραγε, έχει φτάσει ο καιρός να δικαιωθεί ο έρωτας της Φαίδρας; Σε ποιο δικαστήριο όμως και με ποιους δικαστές; Μέσα από μια ιστορία σύγχρονη τα πρόσωπα του μύθου ζωντανεύουν ξανά και μας παρασύρουν στη δίνη του έρωτά τους, που αν και απαγορευμένος είναι αμοιβαίος.

Απόσπασμα βιβλίου

…Τον είδε να στέκει στα δεξιά του δρόμου κοιτώντας απελπισμένα από τη μια το σκασμένο λάστιχο του αυτοκινήτου του κι από την άλλη τον ουρανό που ήταν έτοιμος να φέρει βροχή. Της έκανε σήμα με το χέρι να σταματήσει.

— Δεν ξέρω ν’ αλλάζω λάστιχο!

— Το φαντάζομαι.

— Ούτε εσύ απ’ ό,τι βλέπω!

— Ούτε εγώ…

— Άντρας σου λέει μετά! Τι να τον κάνεις τον άντρα, άμα δεν ξέρει να αλλάξει ένα λάστιχο;

— Ξέρω γω; Να τον πας μέχρι το χωριό;

— Ας είναι. Μπες. Απέχει δέκα χιλιόμετρα από δω.
— Ντόπια είσαι;
— Μπες μέσα γιατί ψιχαλίζει. Στην περιοχή μεγάλωσα. Μην την παιδεύεις τη ζώνη, έχει χαλάσει. Αθηναίος είσαι;
— Ναι. Φαίνεται;

— Νομίζω πως φαίνεται. Φαίδρα.
— Θησέας.
— Κόψε το δούλεμα! Εμένα με λένε Φαίδρα.
— Και μένα Θησέα.
— Έλα, δεν παίζει αυτό το όνομα. Με κοροϊδεύεις!
— Και το δικό σου σπάνιο είναι.
— Είχα μουρλή νονά. Το δικό μου όμως είναι ωραίο.
— Γιατί, το δικό μου τι έχει;
— Μου θυμίζει τον Μινώταυρο.
— Μ’ αρέσουν τα αρχαία ονόματα. Και τον γιο μου Ιππόλυτο τον βάφτισα.
— Γιατί το καημένο;
— Ε, πώς! Δεν είναι κρίμα να χαθούν αυτά τα ονόματα;
— Μα, Ιππόλυτο; Δεν είναι όνομα αυτό για παιδί. Να το φωνάζεις Τάκη.
— Γούστο έχεις τελικά!
— Βρίσκεις;
— Και πού πας εσύ;
— Μ’ έχει καλέσει μια φίλη μου για το τριήμερο. Εσύ;
— Και μένα το ίδιο.
— Ποια; Εδώ στο χωριό τις ξέρω σχεδόν όλες.
— Ξέρεις την Άννα την Οικονόμου;
— Αστειεύεσαι; Στην Άννα πάω. Την είχα καθηγήτρια στο σχολείο.
— Κι εγώ καλεσμένος της Άννας είμαι.
— Μου είχε πει πως θα ’ρχόταν κι ένα ζευγάρι για το τριήμερο. Εσύ είσαι; Η γυναίκα σου πού είναι;
— Ήταν να έρθουμε μαζί αλλά μαλώσαμε.
— Καλά, μάλωσες με τη γυναίκα σου κι έφυγες μόνος σου;
— Έτοιμη για επίθεση είσαι.
— Ε, τι να πω;
— Έχω δουλειά στο χωριό με την Άννα. Χρειάζομαι τη βοήθειά της για το πανεπιστήμιο.
— Μεγάλος δεν είσαι για φοιτητής;
— Δεν είμαι προπτυχιακός. Εσύ; Σπουδάζεις;
— Αρχιτεκτονική. Στη Θεσσαλονίκη.
— Δεν περνούσες Αθήνα;
— Δεν μου αρέσει η Αθήνα.
— Δεν την ξέρεις, γι’ αυτό.
— Εσύ, πάλι, ξέρεις τα πάντα!
Ο ουρανός κίνησε να αστράφτει. Σε λίγο η βροχή θα άρχιζε να πλένει τη νύχτα. Τριάντα έξι ώρες βροχής ο απολογισμός…

Διαβάστε όλο το απόσπασμα ΕΔΩ

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα

O Πασχάλης Πράντζιος γεννήθηκε στην Ανάβρα Καρδίτσας το 1971 και εμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα το 2006. Σπούδασε φιλοσοφία στη Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ., εργάζεται ως φιλόλογος καθηγητής στη Μέση Εκπαίδευση, ενώ παράλληλα συνεχίζει τις σπουδές του στο μεταπτυχιακό τμήμα της Σχολής Θεάτρου του Πανεπιστημίου της Λευκωσίας (Α.Π.ΚΥ.), με ειδίκευση στην Επιβίωση του Αρχαίου Δράματος. Παράλληλα με τη μυθιστοριογραφία ασχολείται με τη θεωρία λογοτεχνίας και θεάτρου, δημοσιεύοντας άρθρα και μελέτες του σε περιοδικά λογοτεχνικού ενδιαφέροντος. Το Τριάντα έξι ώρες βροχής είναι το έκτο μυθιστόρημά του.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΛΕΙΔΑΡΙΘΜΟΣ

Κατηγορία: Ελληνική Λογοτεχνία, Κοινωνικό
ISBN : 978-960-461-951-1