“Οι Κοζάκοι” του Λέων Τολστόη ανατυπώθηκε και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γκοβόστη
Συγγραφέας
Λέων Τολστόη
Μετάφραση
Κοραλία Μακρή
Οι Κοζάκοι δημοσιεύτηκαν το 1863 και είναι μια από τις ωραιότερες νουβέλες του Τολστόη, στην οποία υποστηρίζει την ανωτερότητα των πρωτόγονων ανθρώπων. Είναι η περίοδος που και ο ίδιος έχει αφιερώσει ολοκληρωτικά τον εαυτό του στη γεωργία και την ευημερία της ιδιοκτησίας του.
Ο ψυχικός κόσμος των ηρώων του Τολστόη δεν είναι κάτι το αυθύπαρκτο και αυτοανελισσόμενο, αλλά πλάθεται μέσω της αλληλεπίδρασης με τις γύρω συνθήκες, και το κοινωνικό περιβάλλον του κάθε ήρωα. Έτσι ολότελα διαφορετική είναι η ψυχολογία και ο ψυχικός κόσμος των κοζάκων, που ζουν ελεύθεροι από κάθε καταπίεση του τσαρισμού, και αλλιώτικη γενικά η ψυχολογία των μουζίκων, που ζουν κάτω από ολότελα διαφορετικές συνθήκες.
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα
Ο Λέων Τολστόη (1828-1910) είναι ένας από τους κορυφαίους λογοτέχνες, γνωστός στο ευρύ κοινό πρωτίστως για τα έργα του “Πόλεμος και Ειρήνη” και “Άννα Καρένινα”, που συγκαταλέγονται στα σημαντικότερα μυθιστορήματα όλων των εποχών.
Η ζωή του Τολστόη χαρακτηρίστηκε από μεγάλες αντιθέσεις, καθώς τα πρώτα άσωτα χρόνια της αριστοκρατίας τα διαδέχτηκε η ριζοσπαστική μεταστροφή του προς την άρνηση του πλούτου, τη φιλανθρωπία και προς έναν ιδιόμορφο ειρηνιστικό και χριστιανικό αναρχισμό, που έτυχε θαυμασμού από προσωπικότητες όπως ο Γκάντι και επισφραγίστηκε με τον αφορισμό της Ρωσικής Εκκλησίας. Η στροφή στην κοσμοθεωρία του άρχισε να συντελείται με την απογοήτευση που γεύτηκε πολεμώντας με τον ρώσικο στρατό σε διάφορα μέτωπα μέχρι το 1856, όταν και έγραφε τα πρώτα του έργα, αυτοβιογραφικά σε μεγάλο βαθμό. Ο πόλεμος γυμνός, χωρίς πατριωτικά πλουμίδια, σκιαγραφήθηκε στα “Διηγήματα της Σεβαστούπολης” (1855).
Λίγο μετά ο Τολστόη αφοσιώθηκε στα κτήματά του, γράφοντας παράλληλα τους “Κοζάκους” (1863) και τον “Πολικούσκα” (1863), έκφραση της γοητείας που του ασκούσε ο χωριάτικος τρόπος ζωής και συνάμα της αποστροφής του για την αριστοκρατική τάξη πραγμάτων, της οποίας ο καθωσπρεπισμός στηλιτεύτηκε στην “Άννα Καρένινα” (1875-77). Στον “Πόλεμο και Ειρήνη” (1865-69), έργο που βασίστηκε σε ιστορικές μαρτυρίες και ντοκουμέντα όπως τα επεξεργάστηκε η πολιτική σκέψη του Τολστόι, επιχειρήθηκε η ανατροπή της ιστορικής μυθοπλασίας, η αποκαθήλωση των ηγετικών μορφών και η ανάδειξη του ρόλου των απλών στρατιωτών.
Στα τελευταία έργα του, όπως είναι “Ο θάνατος του Ιβάν Ιλίτς”” (1886), “Η σονάτα του Κρόιτσερ” (1887-9), “Ο Διάβολος” (1889-90) και η “Ανάσταση” (1899), ο Τολστόη ανέλυσε πτυχές της γνήσιας χριστιανικής αρετής σε αντιδιαστολή με τον τυπικισμό, μια αρετή που εφάρμοσε ζώντας ασκητικά, παρά τις σοβαρές αντιρρήσεις της γυναίκας του και την αποστασιοποίηση του από το οργανωμένο κράτος και την επίσημη Εκκλησία. Πλήθη όμως ολόκληρα τον θεωρούσαν πρότυπο και προσπαθούσαν να τον γνωρίσουν από κοντά, στη δύση πλέον της ζωής του.
Κατηγορία: ΞΕΝΗ ΚΛΑΣΙΚΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
ISBN: 978-960-606-086-1