Οφείλω πολλά στον πατέρα της Λούκας…

«Οφείλω πολλά στον πατέρα της Λούκας, τον Πέλο Κατσέλη, καθώς είναι ο άνθρωπος που κυριολεκτικά με έβγαλε στο θέατρο. Ήθελα δουλειά κι είχα πάει στο θέατρο ‘‘Μπουρνέλη’’ που ήταν στην οδό Πατησίων. Ως αναιδής νέος μπήκα στο θέατρο ενώ έκαναν πρόβα. Ο Μίμης Φωτόπουλος ήταν πάνω στη σκηνή κι ο Πέλος Κατσέλης από κάτω και κάτι λέγανε.

Με το που τους είδα, είπα ‘‘με συγχωρείτε’’ κι έκανα στροφή να φύγω. Φωνάζει ο Φωτόπουλος ‘‘Μη φεύγεις, έλα εδώ, ηθοποιός δεν είσαι;’’. Το ίδιο κι ο Κατσέλης που συμπλήρωσε: ‘‘Τι θέλετε;’’. Απάντησα: ‘‘Τι να σας πω, ηθοποιός είμαι, δουλειά θέλω’’. Με πήραν αμέσως. Στο έργο αυτό είχα μία και μοναδική ατάκα, έλεγα ‘‘έκανε σκούπαι, ο σκουπάς’’. Σ’ ένα επόμενο έργο που ήταν του Μαρσέλ Πανιόλ, μου έδωσε ο Κατσέλης τον ρόλο του Ταμίζ.

Επρόκειτο για έναν καθηγητή που αν και όλοι γύρω του ήταν παλιάνθρωποι, αυτός επέμενε να είναι έντιμος. Ώσπου στο τέλος έβγαζε μια ρεπούμπλικα που φορούσε, την κοπάναγε κάτω κι έλεγε: ‘‘Ε, λοιπόν θα γίνω κι εγώ παλιάνθρωπος’’. Μιλούσε ο Κατσέλης με τέτοιο τρόπο για μένα που νόμιζαν όλοι ότι ήμουν μαθητής του.

Δεν υπήρξα μαθητής του στη σχολή, δεν σημαίνει άλλωστε και κάτι αυτό. Υπήρξα μαθητής του στο θέατρο, στο θέατρο αποκτάς την πραγματική μαθητεία. Ο Κατσέλης δεν ήταν μόνο σπουδαίος σκηνοθέτης, ήταν κι ένας άνθρωπος λεβέντης. Μοίραζε την καρδιά του μ’ έναν τέτοιο τρόπο ώστε το μοίρασμα να γίνεται διδασκαλία για τους ηθοποιούς».

Υπογραφή: Γιάννης Βογιατζής, ηθοποιός

Φωτό: hellas-now.com