Ευάγ. Γαλούσης: Αφοπλιστική ή αποκαλυπτική ειλικρίνεια;
Του
ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΓΑΛΟΥΣΗ
πρ. Πρύτανη ΔΠΘ
«Είμαστε μια κλειστή κοινωνία, η οποία δεν καταφέρνει να αναδείξει νέους ανθρώπους γιατί δεν έχει αναδείξει υποστηρικτικές δομές, χάρη στις οποίες θα προέκυπταν οι νέοι αυτοί άνθρωποι. Σήμερα ζούμε στην εποχή των ‘‘λαοπλάνων’’.
Πριν από καμία εικοσαριά χρόνια υπήρχε πληθώρα ‘‘παραγωγής’’ προσωπικοτήτων. Ρίξτε μια ματιά στη σημερινή Βουλή και συγκρίνετέ τη με τη Βουλή του ’50, ’60, ’70, ’80 ή ’90. Αυτόματα έχουμε την απάντηση» (απόσπασμα από συνέντευξη του πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπακωνσταντίνου στην εφημερίδα «Το Βήμα»).
Έπειτα από μια τέτοια δημόσια τοποθέτηση, δύο μπορεί να υποθέσει κανείς: Ή πρόκειται για μια εκπληκτικά ασυνήθιστη κρίση ειλικρίνειας για πολιτικό σήμερα ή ο τελευταίος δεν κατάλαβε τι είπε.
Επειδή αυτό που είπε είναι αλήθεια, θα παρακάμψω το «αυτόματα» της σύγκρισης, γιατί με κάτι τέτοιους πολιτικούς το αυτονόητο θέλει και ερμηνεία.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Ένιωσε ο κ. Παπακωνσταντίνου ότι η «κλειστή κοινωνία» τον εμπόδιζε να εξελιχθεί, ως συνέχεια του θείου Μιχαλάκη Παπακωνσταντίνου (μήπως τον απογοήτευσε η επίσκεψη στον Έβερτ;), και στράφηκε στη μαμά Μαργαρίτα για να υιοθετηθεί τελικά πολιτικά από τον «φωστήρα» της πρόσφατης πολιτικής (Γ. Παπανδρέου ο Β’); Γιατί και οι δύο είναι πολιτικοί της τελευταίας εικοσαετίας των λαοπλάνων, όπως αναφέρει ο ίδιος ή των πολιτικά ολίγων και μη παραγωγικών. Σε ό,τι αφορά τον ίδιο, πέραν των όσων έχει κάνει, απλά… ξέχασε να αξιοποιήσει το στικάκι της λίστας Λαγκάρντ (!) και κανείς ποτέ δεν θα μάθει τους πραγματικούς λόγους.
Μπορεί απλώς να είναι μέσα στο πλαίσιο των δυνατοτήτων των πολιτικών της περιόδου που αναφέρει και όπου ο ίδιος ανήκει. Αυτό είναι το επίπεδο. Δίκιο έχει. Όσον αφορά τον φωτοδότη «ανελκυστήρα» του, τον οποίον στήριξε με μένος, δεν έχει παρά να θυμηθεί (γιατί μαζί τα κάνανε) τη θλιβερή φιγούρα του Καστελλόριζου, από όπου ενημερώθηκε ο ελληνικός λαός ότι για να επαληθευθεί και να υλοποιηθεί το τεράστιο ψέμα-απάτη, ότι «λεφτά υπάρχουν» (τα βρήκε στις τσέπες ως οικονομίες των Ελλήνων και δεν μπορούσε μόνος του και μαζί με τον υπουργό του να τα πάρει), έφερε το ΔΝΤ (το είχε προσχεδιάσει κατά τον Στρος Καν) να ρημάξει τα πάντα μαζί με τον «εύσωμο» πολιτικό, επίσης της περιόδου «μαζί τα φάγαμε» (εκείνος φιλέτα και ο λαός ξερό ψωμί). Να θυμηθεί κανείς ότι είναι το καταπληκτικό δίδυμο που πήρε το κόμμα στο 44% και σε δύο χρόνια περίπου το έκανε 4%, ενώ παραδόθηκε χωρίς εκλογές και κυβέρνηση και πρωθυπουργία στην αντιπολίτευση; Δεν έχει ξαναγίνει αυτό.
Γι’ αυτό έχει δίκιο ο κ. Παπακωνσταντίνου να ομιλεί περί λαοπλάνων και όχι παραγωγικών πολιτικών.
Όλοι οι πολιτικοί αυτής της κατηγορίας δεν εκλέγονται, αλλά «φυτεύονται», επιλεγμένοι να αποδείξουν ότι δεν υπάρχουν ιδεολογίες, αλλά συμφέροντα.
Εδώ γίνεται και ο πόλεμος.
Εάν μεν ικανοποιούνται εθνικά συμφέροντα, τότε έχουμε «παραγωγικούς» πολιτικούς και ικανούς. Εάν ικανοποιούνται άλλα, συνήθως άγνωστα, συμφέροντα, τότε έχουμε λαοπλάνους «φυτευτούς» πολιτικούς, όπως της τελευταίας εικοσαετίας, κατά τον κ. Παπακωνσταντίνου.
Δέκα χρόνια ταλαιπωρείται και θα κάνει πολλά ακόμη για να συνέλθει ο ελληνικός λαός από τα δεινά που συσσώρευσαν αυτοί οι φυτευτοί λαοπλάνοι «φωστήρες» της πολιτικής από το 2010 και μετά, που έληξε η ισχύς της συμφωνίας Cooper. Ο «μεγάλος» πολιτικός του 2010 ξέρει γι’ αυτήν πολύ καλά, γι’ αυτό και έφερε την κατάσταση στα μέτρα που του υπέδειξαν.
Το ίδιο και με το σημερινό ξεπούλημα της Μακεδονίας. Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσονται, τους ίδιους στόχους εξυπηρετούν.
Δεν είναι τυχαίο ότι από έλλειψη αίσθησης πολιτικού περιβάλλοντος ο κ Γ. Παπανδρέου έδωσε δείγματα προσέγγισης προς τον κ. Αλ. Τσίπρα. Γρήγορα όμως τον επανέφεραν στην τάξη.
Δεν είναι καιρός ακόμη. Χρειάζεται δουλειά ακόμη για τον ελληνικό ξεριζωμό.
Ακολουθούν και άλλα, π.χ., Θράκη, Βόρεια Ήπειρος, Δημογραφικό, Μεταναστευτικό κ.λπ. (φροντίζουν παράλληλα το ίδρυμα του Σόρος και το Ίδρυμα «Coudenhove-Καλλέργη», μέσω των «φίλων» ευρωπαϊκών κυβερνήσεων).
Έχει δίκιο, λοιπόν, να καταγγέλλει ότι «είμαστε μια κλειστή κοινωνία». Το πρόσωπο στον πρώτο πληθυντικό εντάσσει τον ίδιο και την παρέα του στους «λαοπλάνους».
Απρόσεκτο μου μοιάζει να μην κατάλαβε ότι εκτίθεται και προδίδει έναν χώρο που τον ανέδειξε.
Δεν φοβάται τον θυμό και την αντίδραση; Ή μήπως θέλουν με τόσο ηχηρό τρόπο να μας θυμίσουν ότι άλλοι κάνουν κουμάντο και ας έρχονται εκλογές; Αυτοί θα είναι οι ρυθμιστές. Εμείς τι κάνουμε;