Δεν μου αρέσουν οι επαναστάσεις…

«Αρνούμαι να γίνω πολυεργαλείο. Πάντα ήμουν με το ένα πόδι μέσα και το άλλο έξω, είχα εναλλακτικές. Ηθοποιός, αλλά μπορούσα να οργανώσω και μια επίδειξη μόδας. Προτιμούσα να κάνω μια ταινία, να τελειώσουν τα γυρίσματα, να πάρω μια φίλη και να πάμε διακοπές.

Υπάρχουν ηθοποιοί αφοσιωμένοι που κάνουν θυσίες, πιστεύουν σε αυτό που κάνουν. Εγώ δεν ανήκω σ’ αυτούς που ματώνουν. Όταν ακούω από πολιτικό “θα περάσουμε μια δύσκολη περίοδο, αλλά όλοι μαζί”, λέω “αυτά αλλού”. Η θυσία είναι κακό πράγμα, δεν γίνεται στην περίπτωσή μου. Από μικρός, ίσως, επειδή στα 15 μου πέθανε η μητέρα, πήρα τη ζωή στα χέρια μου. Από τότε πήρα μια απόσταση από τα αισθήματα. Τα πρώτα χρόνια ήμουν εσωστρεφής και μελαγχολικός. Αλλά στη συνέχεια, λόγω του χοροθεάτρου της Ζουζούς Νικολούδη κι έπειτα των χρόνων της Nέας Υόρκης, άνοιξα, έγινα κοινωνικός.

Το γούστο στην οικογένεια το είχε η μητέρα μου. Όταν ξεφύλλιζαν φιγουρίνια με τις φίλες της, πετούσα και εγώ ιδέες. Της έλεγαν “μα τι γούστο έχει ο γιος σου κι ας είναι μια σταλιά”».

Υπογραφή: Κωνσταντίνος Τζούμας, ηθοποιός

Φωτό: video.vice.com