Πασχαλιές στο συρματόπλεγμα

April 29, 2019 στις κατηγορίες BIBΛIO,

Συγγραφέας
Μάρθα Χολ Κέλι
Μετάφραση
Έφη Τσιρώνη

Η ζωή της νεοϋορκέζας Κάρολαϊν Φέριντεϊ αλλάζει για πάντα όταν ο στρατός του Χίτλερ εισβάλλει στην Πολωνία το 1939. Έναν ωκεανό μακρύτερα, η Κάσια Κούζμεριτσκ, μια Πολωνή έφηβη, βυθίζεται όλο και περισσότερο στον ρόλο της ως αγγελιαφόρου στην πολωνική Αντίσταση. Στη Γερμανία, η νεαρή γιατρός Χέρτα Ομπερχόιζερ ξεκινά την καριέρα της γεμάτη φιλοδοξίες, αλλά σύντομα βρίσκεται παγιδευμένη στο ανδροκρατούμενο ναζιστικό καθεστώς. Οι ζωές των τριών γυναικών διασταυρώνονται όταν η Κάσια οδηγείται στο Ράβενσμπρικ, το διαβόητο ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης αποκλειστικά για γυναίκες.

Το βιβλίο είναι βασισμένο στην πραγματική ιστορία των «Κουνελιών», των γυναικών που κατάφεραν να επιζήσουν από τα βασανιστήρια στο Ράβενσμπρικ, και αποκαλύπτει μια συνταρακτική ιστορία αγάπης, εξιλέωσης και αποτρόπαιων μυστικών που παρέμειναν κρυμμένα επί δεκαετίες.

Απόσπασμα βιβλίου

Σ Ε Π Τ Ε Μ Β Ρ Ι Ο Σ 1 9 3 9

ΑΝ ήξερα ότι εκείνη τη μέρα θα γνώριζα τον άντρα που θα με κομμάτιαζε σαν σμάλτο πάνω σε τερακότα, θα είχα κοιμηθεί ως αργά. Αντί γι’ αυτό, σήκωσα σχεδόν αξημέρωτα τον ανθοκόμο μας, τον κύριο Σίτγουελ, για να φτιάξει μια μπουτονιέρα.

Το πρώτο μου γκαλά στο προξενείο δεν άφηνε περιθώρια για διακριτικότητες. Ενώθηκα με το φουσκωμένο κύμα του μεγάλου πλήθους που ανηφόριζε την Πέμπτη Λεωφόρο. Άντρες με γκρίζες τσόχινες ρεπούμπλικες μ’ έσπρωχναν για να περάσουν, με τις πρωινές εφημερίδες στους χαρτοφύλακές τους να φέρουν τους τελευταίους μετριοπαθείς υπέρτιτλους της δεκαετίας. Δεν ετοιμαζόταν καταιγίδα στα ανατολικά εκείνη την ημέρα, κανένα προμήνυμα των όσων έμελλε να έρθουν. Το μοναδικό δυσοίωνο σημάδι από τη μεριά της Ευρώπης ήταν η μυρωδιά του τεμπέλικου νερού που αναδινόταν από τον Ποταμό Ιστ.
Καθώς πλησίαζα στο κτίριό μας στη γωνία της Πέμπτης Λεωφόρου με τη 49η Οδό, αισθάνθηκα τον Ροζέ να παρακολουθεί απ’ το επάνω παράθυρο. Είχε απολύσει κόσμο για πολύ λιγότερα από μια εικοσάλεπτη αργοπορία, η μία και μοναδική φορά μέσα στη χρονιά, όμως, που η ελίτ της Νέας Υόρκης άνοιγε τα πορτοφόλια της και παρίστανε ότι νοιαζόταν για τη Γαλλία δεν ήταν ώρα για μίζερες μπουτονιέρες.
Έστριψα στη γωνία μας, με τον πρωινό ήλιο να πέφτει ζωηρός στα χρυσοποίκιλτα γράμματα που ήταν σμιλεμένα στον ακρογωνιαίο λίθο: LA MAISON FRANÇAISE . Ο Γαλλικός Οίκος, έδρα του Γαλλικού Προξενείου, έστεκε δίπλα στο Κτίριο της Βρετανικής Αυτοκρατορίας κοιτάζοντας την Πέμπτη Λεωφόρο, τμήμα του Κέντρου Ροκφέλερ, του νεόδμητου συγκροτήματος από γρανίτη και ασβεστόλιθο του Ροκφέλερ του Νεότερου. Εκείνον τον καιρό, πολλά προξενεία είχαν τα γραφεία τους εκεί, πράγμα που είχε ως αποτέλεσμα μια μεγάλη σαλάτα διεθνούς διπλωματίας.
«Στο βάθος, παρακαλώ, με πρόσωπο προς τα εμπρός», είπε ο Κάντι, ο χειριστής του ανελκυστήρα μας.
Ο κύριος Ροκφέλερ επέλεγε με προσοχή τα παιδιά του ασανσέρ, ξεσκαρτάροντας τους υποψήφιους βάσει τρόπων και εμφάνισης. Ο Κάντι έσκιζε από εμφάνιση, αν και τα μαλλιά του είχαν ήδη γκριζάρει, με το σώμα του να βιάζεται να μεγαλώσει.
Ο Κάντι στύλωσε το βλέμμα του στα φωτεινά νούμερα πάνω από τις πόρτες. «Έχετε πολύ κόσμο εκεί πάνω σήμερα, δεσποινίς Φέριντεϊ. Η Πία είπε ότι ήρθαν δυο καινούριες καραβιές.»
«Υπέροχα», είπα.
Ο Κάντι τίναξε κάτι αόρατο από το μανίκι του σακακιού της σκούρας μπλε στολής του. «Πάλι θα μείνετε ως αργά σήμερα;»
Για ένα από τα θεωρητικά γρηγορότερα ασανσέρ του κόσμου, το δικό μας κινούνταν σε ρυθμό χελώνας. «Μέχρι τις πέντε θα έχω φύγει. Έχουμε το γκαλά απόψε.»
Λάτρευα τη δουλειά μου. Η γιαγιά Γούλσι είχε ξεκινήσει την παράδοση των εργαζόμενων γυναικών στην οικογένειά μας, περιθάλποντας στρατιώτες στο πεδίο μάχης του Γκέτισμπεργκ. Στην πραγματικότητα, όμως, το εθελοντικό πόστο μου ως επικεφαλής οικογενειακής αρωγής στο Γαλλικό Προξενείο δεν ήταν δουλειά. Δεδομένου ότι λάτρευα οτιδήποτε γαλλικό, ήταν απλώς κάτι γενετικό. Μπορεί ο πατέρας μου να ήταν μισός Ιρλανδός, η καρδιά του όμως ανήκε στη Γαλλία. Επιπλέον, η μητέρα είχε κληρονομήσει ένα διαμέρισμα στο Παρίσι, όπου πηγαίναμε κάθε χρόνο τον Αύγουστο, κι έτσι ένιωθα σαν στο σπίτι μου εκεί….

Διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ

Είπαν για το βιβλίο

«Απίστευτα συγκινητικό και αξιομνημόνευτο… Θα μιλήσει στην καρδιά όσων αγάπησαν Το αηδόνι της Κριστίν Χάνα.»
-Library Journal-

«Αντλώντας έμπνευση από αληθινά γεγονότα και υπαρκτά πρόσωπα, η Μ. Χ. Κέλι συνύφανε τις ιστορίες τριών γυναικών κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου…»
-Lisa See- συγγραφέας του China Dolls

Λίγα λόγια για την συγγραφέα

Η Μάρθα Χολ Κέλι εργάστηκε επί πολλά χρόνια ως κειμενογράφος διαφημιστικής εταιρείας. Για το Πασχαλιές στο συρματόπλεγμα, που είναι το πρώτο της βιβλίο, έκανε έρευνα επί τρία χρόνια στα πρακτικά της δίκης της Νυρεμβέργης και σε αρχειακό και επιστολογραφικό υλικό της Κάρολαϊν Φέριντεϊ, και ταξίδεψε στην Πολωνία όπου γνώρισε οικογένειες των θυμάτων.
Η Μάρθα ζει στην Αμερική με τα τρία παιδιά της.
Μπορείτε να μάθετε περισσότερα για αυτήν στα: Marthahallkelly.com, Facebook.com/marthahallkelly, Pinterest.com/marthahallkelly/@marthahallkelly.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΛΕΙΔΑΡΙΘΜΟΣ

Κατηγορία: Παγκόσμια Λογοτεχνία, Ιστορικό Εποχής
ISBN : 978-960-461-936-8