Λείπει σήμερα πάρα πολύ ο Γιώργος Γεννηματάς…
-Η τραγωδία της χρεοκοπίας θα είχε, ίσως, αποφευχθεί…
Η κατάληξη της κάθε ομιλίας του ήταν πάντα η ίδια…
«Αγώνας, αγώνας, αγώνας…».
Ήταν ο μόνος αγώνας ο προσωπικός του που δεν μπόρεσε να κερδίσει…
Ήταν ο αγώνας της ζωής του…
Ήξερε ότι ο αγώνας ήταν πολύ δύσκολος, ο εχθρός ισχυρός. Τον γνώριζε από τη μάχη που έδωσε και έχασε η Κάκια του, η γυναίκα του.
Ήταν αγώνας πάνω από τις ανθρώπινες δυνάμεις, όμως ούτε στιγμή δεν δείλιασε, δεν παραδόθηκε. Μέχρι την τελευταία στιγμή πάλεψε…
Ήταν ο μόνος αγώνας που δεν κέρδισε…
«Αυτά που δεν μπόρεσα να ολοκληρώσω, είμαι βέβαιος ότι θα αποτελέσουν στόχο πολλών, που με μεγαλύτερες δυνάμεις από μένα θα τα κάνουν πράξη», ήταν η παρακαταθήκη του, το όνειρο της ζωής του.
Λείπει πολύ ο Γιώργος Γεννηματάς. Σε όλους τους Έλληνες. Ποτέ δεν έβαλε ταμπέλες. Ούτε διαχωριστικές γραμμές. Πίστευε στην ενότητα. Απόδειξη, το ότι ήταν αγαπητός. Πέρα από κομματικές ταυτότητες.
Αν είχε κερδίσει τη μάχη, ίσως, σίγουρα θα πω, να μην είχε πέσει στον «λάκκο των λεόντων» η Ελλάδα μας. Τουλάχιστον, δεν θα ήταν τόσο οδυνηρή για τη χώρα και τον λαό η κατάσταση… Κρίμα…
Αγώνας, αγώνας, αγώνας… Ας έχει ο καθένας μας, ο κάθε πολίτης, και πρωτίστως οι νέοι μας, τον οδηγό που είχε ο Γιώργος Γεννηματάς. Σίγουρα βγάζει στο ξέφωτο. Και αυτό θα είναι μια μεγάλη ικανοποίηση για τον ακριβό φίλο, που είχα τη χαρά να τον γνωρίσω και να τον ζήσω από κοντά, σε καλές και σε δύσκολες στιγμές, που δεν ήταν και λίγες, πάντα όμως τις ξεπερνούσε. Μόνιμα στον αγώνα, αγώνα, αγώνα, Γιώργο…
Μ. Κ.
Φωτο: tovima