Η Δικαιοσύνη θα μας οδηγήσει στην Ανάσταση
«Δικαιοσύνην μάθετε οι ενοικούντες επί της γής», λέει ο δεύτερος στίχος του αλληλουϊάριου που ακούμε από το βράδυ της Κυριακής των Βαΐων μέχρι και τη Μεγάλη Τετάρτη στην ακολουθία του Νιπτήρος.
Του
ΝΙΚΟΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑ
Ο στίχος αυτός μπορεί να μοιάζει με εντολή αλλά δεν είναι. Γιατί ο Θεός εντολές έδινε στην Παλαιά Διαθήκη. Στην Καινή Διαθήκη, με την παρουσία του στη γη, δεν δίνει πλέον εντολές. Απλά κάνει προτροπές, δίνει οδηγίες και κυρίως διδάσκει με το παράδειγμά του, ως επι το πλείστον, και ακολούθως με τη διδασκαλία του.
Για αυτό άλλωστε και η Ορθοδοξία είναι η θρησκεία της απόλυτης ελευθερίας. Ο Χριστός δεν είπε ποτέ και σε κανέναν ότι εντέλλεται να κάνει κάτι.
Έλεγε μόνο τι πρέπει να κάνουμε για να σωθούμε και μας άφηνε (μας αφήνει) ελεύθερους να αποφασίσουμε αν θα το κάνουμε. Μας δίνει τις επιλογές και αφήνει το αποτέλεσμα στην κρίση μας. Εμείς αποφασίζουμε, εμείς διαλέγουμε, εμείς είμαστε υπεύθυνοι για ό,τι θα μας συμβεί.
Στο πνεύμα αυτό είναι και ο στίχος που προαναφέραμε, μας προτρέπει να μάθουμε τη Δικαιοσύνη. Να προσπαθήσουμε να είμαστε δίκαιοι. Με την ερμηνεία του όρου που έδιναν οι αρχαίοι Έλληνες, δηλαδή, καλοί, αγαθοί, έντιμοι, αλτρουιστές, δοτικοί. Και με την έννοια βεβαίως που έδωσε ο ίδιος ο Χριστός αναλύοντας την αξία και τη σημασία της έκφρασης της αγάπης προς τον συνάνθρωπο. Γιατί αν αγαπάς τον διπλανό σου δεν θα τον αδικήσεις, θα προτιμήσεις να αδικήσεις τον εαυτό σου παρά εκείνον.
«Δικαίοσύνην μάθετε» λοιπόν. Να μάθουμε να είμαστε δίκαιοι, να αγαπάμε αλλήλους. Το ζητούμενο πάντα είναι η Δικαιοσύνη. Γιατί η αγάπη περικλείει Δικαιοσύνη, η Δικαιοσύνη είναι αγάπη. Στη Δικαιοσύνη συντείνουν και απολήγουν τα πάντα.
Όλες οι εκφάνσεις της ζωής μας. Πονάμε όταν μας αδικούν, πικραινόμαστε, θυμώνουμε, κλαίμε. Γιατί η αδικία είναι μαχαιριά, ατιμία, αίμα. Την αδικία σε όλο το τραγικό της εύρος την δοκίμασε, την έζησε, ο μόνος που δεν αδίκησε κανέναν. Ο Χριστός, ο Ήλιος της Δικαιοσύνης, που ήρθε στη γη για να μας μάθει να είμαστε δίκαιοι.
Να αγαπάμε, να πονάμε τον συνάνθρωπο, να είμαστε δίπλα του κάθε στιγμή και κυρίως στη δύσκολη στιγμή.
Στο απολυτίκιο της Γεννήσεως ο υμνωδός αποκαλεί τον Χριστό Ήλιο της Δικαιοσύνης. Έτσι τον αποτυπώνουν οι Γραφές και οι προφητείες. Ήλιο της Δικαιοσύνης που ήρθε να μας μάθει να είμαστε δίκαιοι και πήρε από εμάς σαν αντάλλαγμα την αδικία, την προδοσία, το θάνατο. Αλλά και με τη θυσία του, το μαρτυρικό του τέλος, αυτό διδάσκει: ότι η αδικία είναι θάνατος.
Είναι όμως και αμαρτία, τι άλλο θα μπορούσε να είναι άλλωστε; Θάνατος λοιπόν και η αμαρτία. Άρα, που είναι η ζωή; Σε εκείνον που νίκησε το θάνατο! Στον Ήλιο της Δικαιοσύνης! Ναι, η Δικαιοσύνη είναι ζωή, είναι λύτρωση, είναι ανάσταση! Είναι η λέξη που συνδέει τη Γέννηση με την Κυριακή των Βαΐων και το Πάσχα. Είναι ο θρίαμβος της ζωής, της αγάπης.
Για αυτό ο στίχος που προαναφέραμε μας προτρέπει να μάθουμε τη Δικαιοσύνη. Να προσπαθήσουμε να την βιώσουμε, να την κατακτήσουμε, να την ενστερνιστούμε. Όσο δύσκολο και αν φαντάζει κάτι τέτοιο ειδικά στην εποχή μας που η αδικία κυριαρχεί, ο πόνος έχει γίνει μόδα, ο άνθρωπος βλέπει τον διπλανό του σαν θύμα ή σαν θήραμα.
Ωστόσο μπορούμε να τα καταφέρουμε. Αρκεί να το θέλουμε πραγματικά. Αν θέλουμε κάτι το μπορούμε, τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο.
Ο δρόμος προς τον Γολγοθά αυτό μας δείχνει. Ίσως χρειαστεί να πονέσουμε, να ματώσουμε, να δακρύσουμε. Αν τα καταφέρουμε όμως, αν στο τέλος μάθουμε τη Δικαιοσύνη, αν φθάσουμε στο επίπεδο να είμαστε δίκαιοι, τότε θα μπορέσουμε να αντικρύσουμε τον Ήλιο της Δικαιοσύνης. Και εξαγνισμένοι από τον προσωπικό μας Γολγοθά, τον προσωπικό μας αγώνα να βαδίσουμε μαζί Του το δρόμο προς τη λύτρωση και τη σωτηρία, που είναι , πιστεύω, το ζητούμενο και η επιδίωξη όλων.
Καλή Ανάσταση!