Τσακαλώτος για Επίτροπος!
Ανεβασμένες οι μετοχές του στην Ευρώπη
-Απαλλάσσεται ο Τσίπρας από τον επικίνδυνο εσωκομματικό του αντίπαλο
Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας φέρεται να έχει σχεδόν αποφασίσει, εάν βεβαίως οι εκλογές γίνουν τον Οκτώβριο και δεν υπάρξει αιφνιδιασμός με βουλευτικές εκλογές τον Μάιο ή τον Ιούνιο, να προτείνει τον υπουργό Οικονομικών για τη θέση του Επιτρόπου της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες, το συγκεκριμένο θέμα συζητήθηκε και πάλι τις τελευταίες ημέρες στο Μέγαρο Μαξίμου και ειπώθηκε ότι ο Ευκλείδης Τσακαλώτος είναι η καλύτερη λύση προς αντικατάσταση του Δημήτρη Αβραμόπουλου.
Μάλιστα τονίστηκε πως είναι μια χρυσή ευκαιρία για την ελληνική Αριστερά να έχει για πρώτη φορά κεντρικό στέλεχός της στην καρδιά της Ευρώπης, εκεί που λαμβάνονται οι κρίσιμες αποφάσεις. Συγκεκριμένα υπογραμμίστηκε ότι ακόμα και στην περίπτωση ήττας του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι μια πολύ καλή εξέλιξη να έχει το κυβερνών κόμμα ως αξιωματική αντιπολίτευση παρουσία στην Κομισιόν.
Βέβαια, εάν οι εκλογές γίνουν νωρίτερα από τον Οκτώβριο και ο ΣΥΡΙΖΑ ηττηθεί από τη ΝΔ, θα είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης αυτός που θα προτείνει πρόσωπο για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και ως εκ τούτου ο πρωθυπουργός συνυπολογίζει και αυτό το ενδεχόμενο.
Το όνομα του υπουργού Οικονομικών συζητήθηκε και πριν από περίπου έναν μήνα σε πολύ κλειστό κύκλο, όπου και ειπώθηκε πως ο Ευκλείδης Τσακαλώτος συγκεντρώνει τα απαραίτητα χαρακτηριστικά και πλέον λόγω και της παρουσίας του στη διαπραγμάτευση με τους «θεσμούς» τυγχάνει ευρύτερης αποδοχής από το ιερατείο των Βρυξελλών, αν και ιδεολογικός αντίπαλός τους.
Η παρουσία του στο υπουργείο Οικονομικών και οι συνεχείς επαφές και συνομιλίες του με τους εκπροσώπους των «θεσμών» και τους κεντρικούς παράγοντες της ΕΕ ανέβασαν τις πολιτικές του μετοχές σε ευρωπαϊκό επίπεδο, καθώς αναπτύχθηκε, παρά τις πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές, μια σχέση εμπιστοσύνης, που είχε χαθεί το πρώτο εξάμηνο του 2015 με τον Γιάνη Βαρουφάκη.
Με την επιλογή Τσακαλώτου –το δεύτερο όνομα που συζητάνε στο Μέγαρο Μαξίμου είναι αυτό του Δημήτρη Παπαδημούλη, νυν αντιπροέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, αλλά και της Λούκας Κατσέλη– ο πρωθυπουργός επιτυγχάνει και άλλον έναν στόχο: Εξοβελίζει από την Ελλάδα έναν βασικό εσωκομματικό του αντίπαλο, παρά το γεγονός ότι δεν του δημιουργεί ιδιαίτερο θέμα στην παρούσα φάση. Όμως η τάση των «53+», που είναι ισχυρή και της οποίας ηγείται ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ανά πάσα ώρα και στιγμή δημιουργεί ζητήματα με την κριτική της, αν και σε χαλαρό ύφος μέχρι στιγμής.
Ο υπουργός Οικονομικών το τελευταίο διάστημα κάνει στοχευμένες εμφανίσεις και με τις ομιλίες του δίνει ευρωπαϊκό στίγμα, αναδεικνύοντας τη διάθεσή του να εμπλακεί περισσότερο με το πολιτικό γίγνεσθαι στην ΕΕ.
Μόλις προ ημερών, στο Ινστιτούτο «Νίκος Πουλαντζάς», σε συζήτηση για την Ευρώπη, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος παρουσίασε έναν… πεντάλογο:
α) Να αντιληφθούν όλοι ότι δεν πέρασε η κρίση, ότι η ανάπτυξη είναι αναιμική. β) Να σταματήσουν οι μισθοί στην Ευρώπη να είναι χαμηλότεροι από την παραγωγικότητα και να δοθεί προοπτική για καλύτερο μέλλον στους νέους. γ) Η Αριστερά πρέπει να καταλάβει ότι η αίσθηση του ανήκειν είναι σημαντική για τους ανθρώπους. δ) Η Αριστερά πρέπει να καταλάβει πόσο σημαντικές είναι οι γυναίκες σ’ αυτήν την κατάσταση. ε) Πρέπει οι προοδευτικές δυνάμεις (Αριστερά – Σοσιαλδημοκρατία – Πράσινοι) να αναζητήσουν τα σημεία στα οποία συμφωνούν, να στήσουν μια πλατφόρμα από τα κάτω με αιχμή το κοινωνικό κράτος και να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των πολιτών.
Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, σε μία πρόβα ευρωπαϊκού κουστουμιού θα μπορούσαμε να πούμε, μιλώντας σε μια εκδήλωση που δεν προβλήθηκε ιδιαίτερα και δεν αποκωδικοποιήθηκαν οι παρεμβάσεις του, σημείωσε ότι η Αριστερά σ’ αυτές τις ευρωεκλογές θέλει έναν συσχετισμό δυνάμεων που να κάνει την ΕΕ πιο δημοκρατική, πιο δίκαιη, πιο αλληλέγγυα, λιγότερο διχασμένη σε Βορρά – Νότο, Ανατολή – Δύση.
«Μια ηγεμονική πολιτική που ενσωματώνει τα μεσαία και λαϊκά στρώματα μπορεί να έχει αριστερό πρόσημο», τόνισε, ενώ, μιλώντας για την κατάσταση της οικονομίας στην Ευρώπη, σημείωσε ότι δεν φαίνεται ότι έχουμε ανάκαμψη, όπως σε προηγούμενες κρίσεις του καπιταλισμού.