Νερό = Αγαθό
-2,1 δισεκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο στερούνται πρόσβασης σε ασφαλές νερό στην κατοικία τους.
-Περίπου τα 2/3 του παγκόσμιου πληθυσμού αντιμετωπίζουν σημαντική έλλειψη νερού για τουλάχιστον ένα μήνα τον χρόνο.
Το γλυκό νερό είναι ο σημαντικότερος πόρος για την ανθρωπότητα, για όλες τις κοινωνικές, οικονομικές και περιβαλλοντικές δραστηριότητες. Πρόκειται για μια προϋπόθεση για κάθε ζωή στον πλανήτη μας, έναν παράγοντα που επιτρέπει ή περιορίζει κάθε κοινωνική και τεχνολογική εξέλιξη, μια πιθανή πηγή ευημερίας ή δυστυχίας, συνεργασίας ή σύγκρουσης.
Καθιερώθηκε στη συνδιάσκεψη του ΟΗΕ σχετικά με το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη, στο Ρίο Ντε Ζανέιρο της Βραζιλίας το 1992 και ότισε την 22 Μαρτίου ως Παγκόσμια Ημέρα για το Νερό. Ο “λευκός χρυσός”, όπως ονομάζεται δυστυχώς δεν ισομερείς σε όλους τους ανθρώπους… παρότι είναι η πηγή ζωής για την ανθρώπινη φύση! Όπως τονίζεται σε έκθεση του ΟΗΕ 9 εκατ. νεκροί ετησίως από μολυσμένο νερό και αέρα. Το πρόβλημα θα οξυνθεί ταχύτατα τις επόμενες δεκαετίες με κύρια αιτία το κλίμα της Γης που αλλάζει με ρυθμό που υπερβαίνει τις περισσότερες επιστημονικές προβλέψεις!
Το νερό στην Ελλάδα
Σύμφωνα με το ΠΑΚΟΕ η Ελλάδα είναι 2η χώρα παγκοσμίως στην κατανάλωση πόσιμου νερού πίσω μόνο από τις Ηνωμένες Πολιτείες και 2η στο σύνολο των μεσογειακών χωρών πίσω από την Πορτογαλία, με 5.886 κμ ανά κάτοικο διαθεσίμων υδάτων, ενώ η συνολική κατανάλωση δεν ξεπερνά το 12,5% των εσωτερικών υδάτων. Το 86% του νερού που καταναλώνεται σήμερα στην Ελλάδα αφορά την άδρευση, το 11% την ύδρευση, και το 3% καλύπτει ανάγκες της βιομηχανίας. Το 60% του νερού που αντλείται στην Ελλάδα από λίμνες, και ποτάμια χάνεται λόγω απωλειών από το δίκτυο μεταφοράς του.
Η κατάσταση των ποταμιών της χώρας είναι σε ποσοστό 64% από μέτρια ως κακή. Στο 18% της επικράτειας έχει χωριστεί σε ζώνες νιτρορύπανσης (Κάμπος Ημαθίας, Θεσσαλονίκης, Πέλλας, Θεσσαλικός Κάμπος, Κωπαΐδα, λεκάνη Στρυμόνα, Έβρος) και ήδη επιβάλλονται πρόστιμα για αυτήν. Πέρα όμως από τα επικίνδυνα συστατικά που φτάνουν στον υδροφόρο ορίζοντα εξαιτίας βιομηχανικών και αγροτικών χρήσεων, στην Ελλάδα υπάρχει εντονότατο πρόβλημα με το, σε μεγάλο βαθμό, κατεστραμμένο και πεπαλαιωμένο δίκτυο της ΕΥΔΑΠ. Οι σωλήνες (περίπου το 50%) είναι κατασκευασμένες από αμίαντο, ενός υλικού απαγορευμένου πια και κατηγορούμενο για καρκινογενέσεις. Το δίκτυο αυτό φτάνει τα 7000 χλμ και χρήζει άμεσης αντικατάστασης. Πέρα από τη χημική ρύπανση υπάρχει και η μικροβιακή μόλυνση. Σύμφωνα με στοιχεία της ΕΥΔΑΠ, οι μικροβιακές αναλύσεις είναι περίπου 10.000 το χρόνο, που είναι πολύ λίγες για το συνολικά διανεμόμενο νερό (360 εκατ. κυβικά μέτρα).
Για να επιτευχθεί η ασφάλεια των υδάτων, πρέπει να προστατεύσουμε τα ευάλωτα συστήματα ύδρευσης, να μετριάσουμε τις επιπτώσεις των κινδύνων που σχετίζονται με το νερό, όπως οι πλημμύρες και οι ξηρασίες, να διασφαλίσουμε την πρόσβαση στις λειτουργίες και τις υπηρεσίες ύδρευσης και να διαχειριστούμε τους υδατικούς πόρους με ολοκληρωμένο και δίκαιο τρόπο.
Όπως αναφέρει το ΠΑΚΟΕ, η κατανάλωση νερού αναμένεται να αυξηθεί κατά 60% το 2025 στις αναπτυσσόμενες χώρες και κατά 22% στις αναπτυγμένες χώρες. Στο 70% των ευρωπαϊκών πόλεων με πληθυσμό άνω των 100.000 κατοίκων, τα υπόγεια ύδατα καταναλώνονται και μολύνονται με ρυθμούς ταχύτερους από ότι αναπληρώνονται. Το 2025 εκτιμάται ότι τα 2/3 του παγκόσμιου πληθυσμού θα υποφέρει από έλλειψη νερού ικανού για ασφαλή κατανάλωση.
