Η Συμφωνία των Πρεσπών: Αναξιόπιστοι μακεδονίζοντες

Του
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΒΑΣΣΗ

Η λέξις «μακεδωνίζων» δεν υπάρχει στα ελληνικά λεξικά, είναι δικής μου κατασκευής. Την αντλώ από τις αρχαίες λέξεις «μηδίζω» και «μηδίζων», τις οποίες χρησιμοποιούσαν αρχαίοι συγγραφείς (Ηρόδοτος, Θουκυδίδης, Ξενοφών) για να χαρακτηρίσουν Έλληνας οι οποίοι υπέκυπταν ή ηναγκάζοντο να συμπλεύσουν με ένα ισχυρόν εχθρό, τους Μήδους ή Πέρσας.

Μηδίζοντες είναι σήμερα οι μακεδονίζοντες, δηλαδή οι υποκύπτοντες ή συμπλέοντες με ένα ασθενή εχθρό, ένα μικρό σλαβοαλβανικό κράτος, το οποίο, σφετεριζόμενο το ελληνικόν όνομα Μακεδονία, εποφθλαμιά ελληνικόν έδαφος, δυστυχώς υποστηριζόμενο κραυγαλέως, μάλλον αναισχύντως, από ισχυρά κράτη συμμάχους της Ελλάδος, ενεργούνται για ανομολογήτους σκοπούς. Αλλά ενώ οι μηδίζοντες απλώς υπέκυπταν ή συνέπλεαν με τον εχθρό κατισχυμένοι έναντι των υπολοίπων Ελλήνων, οι μακεδονίζοντες επιπλέον συνεργάζονται με τον εχθρό, μάλιστα επαίρονται προς τούτο, ως προσφέροντες υπηρεσία στην Ελλάδα.

Την συνεργασίαν αυτήν τεκμηριώνει πασιφανώς μια ρηματική διακοίνωσις περί την Συμφωνία των Πρεσπών, την οποίαν επέδωσε, την 16.1.2019, εις αγγλική γλώσσα, το εχθρικό κράτος εις την Ελληνική Κυβέρνηση.

Ηλεκτρονικόν αντίγραφο της διακοινώσεως επέδειξε αυθημερόν ο έλληνας πρωθυπουργός στην Βουλή, επιδιώκων να εμφανίση την συνεργασίαν ως επιτυχία του. Αλλά δεν εδόθη επίσημος η μη ελληνική μετάφρασις της διακοινώσεως, απολύτως απαραίτητη προκειμένου να λάβη γνώσιν επί σοβαροτάτου θέματος ο ελληνικός λαός, ιδίως δε οι βουλευταί οι οποίοι εκαλούντο να αποφαθούν μετά ημέρας επί αυτού. Διατί δεν εδόθη ελληνική μετάφρασις της διακοινώσεως; Ο λόγος προκύπτει από το κείμενο της διακοινώσεως, το οποίον εδημοσίευσεν ιδιωτικός ιστότοπος, και μεταφράζω κατωτέρω;

«ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ
Αριθ. 02/140711
Σκόπια
Προς το Υπουργείον Εξωτερικών της Ελληνικής Δημοκρατίας Αθήνας

Το Υπουργείον Εξωτερικών της Δημοκρατίας της Μακεδονίας παρουσιάζει τας προσρήσεις του εις το Υπουργείον Εξωτερικών της Ελληνικής Δημοκρατίας, και, αναφερόμενον εις την Ρηματικήν Διακοίνωσιν υπ’ αριθ. 07/18871 από 20 Ιουνίου 2018, ανακοινούσαν ότι την 20ην Ιουνίου 2018 η Βουλή της Δημοκρατίας της Μακεδονίας εκύρωσεν την Τελικήν Συμφωνίαν περί Ρυθμίσεως των Διαφορών ως Περιγράφονται εις τας Αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών 817 (1993) και 845 (1993), την Λήξιν της Προσωρινής Συμφωνίας του 1995 και την Εδραίωσιν μιας Στρατηγικής Εταιρικής Σχέσεως μεταξύ των δύο Μερών, έχει την τιμήν να ανακοινώση περαιτέρω, συμφώνως προς το Άρθρον 20 (3) της Τελικής Συμφωνίας περί Ρυθμίσεως των Διαφορών ως Περιγράφονται εις τας Αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας 817 (1993) και 845 (1993), την Λήξιν της Προσωρινής Συμφωνίας και την Εδραίωσιν μιας Στρατηγικής Εταιρικής Σχέσεως μεταξύ των Μερών, υπογραφείσαν την 17ην Ιουνίου 2018 (του λοιπού αναφερομένην ως Συμφωνία), ότι η Δημοκρατία της Μακεδονίας συνεπλήρωσεν τας αναγκαίας εσωτερικάς νομικάς διαδικασίας προς θέσιν εν ισχύι της Συμφωνίας, συμφώνως προς το Σύνταγμά της.

Το Υπουργείον έχει την τιμήν να ανακοινώση περαιτέρω ότι, συμφώνως προς το Άρθρον 1 (3), το Άρθρον 1 (4) (ε), το Άρθρον 1 (11) και το Άρθρον 1 (12) της Συμφωνίας, την 11ην Ιανουαρίου 2019 η Βουλή της Δημοκρατίας της Μακεδονίας έλαβε την απόφασιν να δημοσιεύση τας συνταγματικάς τροπολογίας ΧΧΧΙΙΙ, ΧΧΧΙV, XXXIV και XXXVI του Συντάγματος της Δημοκρατίας της Μακεδονίας και να δημοσιεύση τον Συνταγματικόν Νόμον περί υλοποιήσεως των τροπολογιών XXXIII, XXXIV, XXXV και XXXVI του Συντάγματος της Δημοκρατίας της Μακεδονίας (επισυνάπτεται μετάφρασις).

Το Υπουργείον σημειώνει επίσης ότι, συμφώνως προς το Άρθρον 1 (3) της Συμφωνίας, το Άρθρον 2 (4) του Συνταγματικού Νόμου περί υλοποιήσεως των τροπολογιών XXXIII, XXXIV, XXXV και XXXVI του Συντάγματος της Δημοκρατίας της Μακεδονίας αναφέρεται εις επιθετικόν προσδιορισμόν.

Το Υπουργείον σημειώνει περαιτέρω, ότι, συμφώνως προς το γράμμα και το πνεύμα της Συμφωνίας, εννοείται ότι ο όρος ιθαγένεια (nationality) του Δευτέρου Μέρους, οριζόμενος εις το Άρθρον 1(3) (β) ως ‘‘Μακεδονική/υπήκοος της Δημοκρατίας της Βορείου Μακεδονίας’’, αναφέρεται αποκλειστικώς εις υπηκοότητα και δεν προσδιορίζει ή προκαθορίζει εθνοτικόν σύνδεσμον/εθνότητα, ως προβλέπεται εις το Άρθρον 2 (2) του Συνταγματικού Νόμου περί υλοποιήσεως των τροπολογιών XXXIII, XXXIV, XXXV και XXXVI του Συντάγματος της Δημοκρατίας της Μακεδονίας.

Το Υπουργείον σημειώνει επίσης ότι, ως αναφέρεται εις το Άρθρον 1 (3) (γ), το Άρθρον 7 και ιδίως 7 (3) και (4), η ‘‘Μακεδονική γλώσσα’ αναφέρεται εις την επίσημον γλώσσαν του Δευτέρου Μέρους, ως αναγνωρίσθη υπό της Τρίτης Συνδιασκέψεως των Ηνωμένων Εθνών περί Τυποποιήσεως των Γεωγραφικών Ονομάτων, διεξαχθείσης εν Αθήναις το 1977, ότι ανήκει εις την ομάδα των Νοτιο-Σλαυικών γλωσσών.
Το Υπουργείον Εξωτερικών της Δημοκρατίας της Μακεδονίας δράττεται της ευκαιρίας να ανανεώση εις το Υπουργείον Εξωτερικών της Ελληνικής Δημοκρατίας την διαβεβαίωσιν της υφίστης εκτιμήσεώς του.
Σκόπια, 16 Ιανουαρίου 2019».

Σημειώνω ότι, εκτός των γλωσσικών-συντακτικών ατελειών της, η ρηματική διακοίνωσις αποσιωπά πλήρως την ύπαρξη Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας (FYROM) και διαστρέφει πραγματικά γεγονότα, ως πράττει στην Συμφωνία των Πρεσπών, εις ό,τι αφορά την «μακεδονική γλώσσα».

Τι προκύπτει όμως από το κείμενο της ρηματικής διακοινώσεως; Η ιστορία έχει ως εξής:
Το εχθρικό κράτος ανεφανίσθη, το 1991, ως Δημοκρατία της Μακεδονίας. Η Ελλάς είχεν αρχικώς αντιρρήσεις για την εισδοχή του στα Ηνωμένα Έθνη υπ’ αυτήν την ονομασία, αλλά αργότερα συγκατετέθη βάσει Συμφωνίας της με το κράτος. Κατόπιν τούτου, η Γενική Συνέλευσις των Ηνωμένων Εθνών απεφάσισε, το 1995, βάσει σχετικής συντάσεως του Συμβουλίου Ασφαλείας, να δεχθή το κράτος ως μέλος των Ηνωμένων Εθνών «υπό την προσωρινήν ονομασία Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (ΠΓΔΜ) εν αναμονή ρυθμίσεως της διαφοράς που είχεν ανακύψει περί την ονομασία του». Συνεπώς, η διεθνής διπλωματική αλληλογραφία της ΠΓΔΜ έπρεπε να γίνεται έκτοτε υπ’ αυτήν την ονομασία. Παρά ταύτα, τουλάχιστον η εν λόγω ρηματική διακοίνωσις έγινε υπό την ονομασία Δημοκρατία της Μακεδονίας, πράγμα συνιστών βαρείαν παράβασιν της Συμφωνίας με την Ελλάδα αλλά και της οικείας αποφάσεως των Ηνωμένων Εθνών.

Ως εκ τούτου, η διακοίνωσις έπρεπε να επιστραφή ως γενομένη υπό αγνώστου κράτους. Ασφαλώς η αρμόδια Διεύθυνσις του υπουργείου Εξωτερικών θα συνέστησε τούτο, αλλά ποιος ακούει τους διπλωμάτας; Εξάλλου, η προκειμένη ρηματική διακοίνωσις ήτο μεμονωμένη περίπτωσις, ή απετέλει πρακτική και άλλων ελληνικών κυβερνήσεων; Διατί λοιπόν δεν μετεφράσθη ελληνιστί η διακοίνωσις; Διότι θα απεκαλύπτετο ότι η Κυβέρνησις, ενώ ανέφερε συνεχώς ότι διεπραγματεύετο με την ΠΓΔΜ, στην πραγματικότητα αλληλογραφούσε με την Δημοκρατία της Μακεδονίας, διατηρώντας διπλωματικές σχέσεις με αυτήν. Έχει να ειπή κάτι σχετικώς το υπουργείον Εξωτερικών;

Το συμπέρασμα όλων τούτων είναι ότι οι μακεδονίζοντες είναι επιπλέον αναξιόπιστοι.