Στο σπίτι κάθε βδομάδα έμπαινε η Αστυνομία

«Ο πατέρας μου πήγε στη Μακρόνησο στον Αϊ-Στράτη και έκανε όλες τις γνωστές ‘‘τουρνέ’’ της εποχής. Από τη Μακρόνησο τον διώξανε με φυματίωση πνευμόνων και εντέρων. Ήταν μαζί με τον Ρίτσο, τον Κατράκη, τον Τζαβαλά, τον Καρούζο. Είχε συμμετάσχει μάλιστα και στην περίφημη παράσταση των ‘‘Περσών’’ που είχε γίνει».

«Είχε φτιάξει τα εικαστικά. Ο μπαμπάς μου ήταν ράφτης και μάλιστα εξαιρετικός. Φεύγει λοιπόν από τη Μακρόνησο χωρίς να κάνει δήλωση αποκήρυξης του κομμουνισμού, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να βρει δουλειά. Δημιούργησε λοιπόν ένα ραφείο στην Αθήνα αλλά τα προβλήματα συνεχίστηκαν. Γνώρισε τη μάνα μου, την παντρεύτηκε και έπειτα έφεραν στον κόσμο τον αδελφό μου τον Γιάννη, ο οποίος είναι αγιογράφος. Μετά γεννήθηκα εγώ. Το περιβάλλον όμως στην πόλη ήταν αποπνικτικό για αυτούς. Έτσι πήγαμε στην Κρήτη. Μείναμε πέντε χρόνια στον Μοχό Ηρακλείου. Και εκεί άσκησε την τέχνη του ράφτη, μόνο που δεν σταμάτησαν αυτές οι οχλήσεις. Ο παππούς μου ήταν ένας πολύ εργατικός άνθρωπος, αλλά ο πατέρας μου έπαιρνε τις καλλιέργειες και τις μοίραζε στους φτωχούς της περιοχής. Έτσι επιστρέψαμε πάλι στην Αθήνα όπου και εγκατασταθήκαμε οριστικά».

«Ζούσα σε ένα σπίτι όπου έμπαινε κάθε βδομάδα η Αστυνομία και έπαιρνε τον πατέρα μου για ανάκριση, για μια αναφορά ή για πεντέξι χαστούκια. Αργότερα κατάλαβα, κάπως έτσι έγινα ανέστιος και πλάνης».

Υπογραφή: Σωτήρης Χατζάκης, θεατράνθρωπος

Φωτό: protothema.gr