Γ. Παπαγιαννόπουλος: Ελληνοαλβανικά και πάλι…

Του
ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ
Αρχιτέκτονα – Συγγραφέα,
Μέλους της Συντονιστικής Επιτροπής
του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης
των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα
e-mail: [email protected]

Λίγους μήνες πριν από την κρίσιμη για την Αλβανία ημέρα έναρξης των διαπραγματεύσεων για την ένταξη της χώρας στην ΕΕ, η εσωτερική πολιτική σκηνή εμφανίζεται ρευστή, με την αντιπολίτευση να έχει αποχωρήσει από το Κοινοβούλιο αξιώνοντας την άμεση παραίτηση του πρωθυπουργού Ράμα και τον ορισμό κυβέρνησης τεχνοκρατών, με στόχο τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών. Κάθε διαδικασία κάθαρσης έχει στην ουσία παγώσει. Ο Έντι Ράμα τα έχει στυλώσει, ο διεθνής παράγων περιορίζεται σε νουθεσίες και το φάσμα ενός «νέου 1997» πλανάται στην ατμόσφαιρα.

Η Αθήνα μοιάζει να αναζητεί διόδους, τη στιγμή που τα διμερή θέματα με τα Τίρανα παραμένουν ανοιχτά και η εθνική ελληνική μειονότητα μοιάζει μετέωρη. Η Χειμάρρα δεν βρίσκεται πια στην ημερήσια διάταξη και η συζήτηση για τις θαλάσσιες ζώνες εκκρεμεί, καθώς στα Τίρανα δεν υφίσταται Συνταγματικό Δικαστήριο. Επίσης, ουδέν νεότερο για τις συνθήκες δολοφονίας του Κωνσταντίνου Κατσίφα.
Όσον αφορά την ελληνική εθνική μειονότητα, πρόσφατα, κατά την 28η επέτειο ιδρύσεως της ΔΕΕΕΜ – ΟΜΟΝΟΙΑ στη Δερβιτσάνη της Δρόπολης, παράλληλα με τον καθιερωμένο εορτασμό, έγιναν κάποια βήματα συσπείρωσης, με αναφορά και στις άλλες υπάρχουσες οργανώσεις (ως γνωστόν, ο Ελληνισμός ενώνεται στο τελευταίο λεπτό πριν από τη λήξη του όποιου αγώνα…):

«Η μαζική μας συσπείρωση, ‘‘εδώ όπου ανήκουμε’’, αποτελεί τη μοναδική λύση ούτως ώστε να ανακάμψουμε και να προχωρήσουμε προς ένα καλύτερο μέλλον. Ουκ ολίγες φορές έχουμε βρεθεί αντιμέτωποι με τον ρατσισμό, τη μισαλλοδοξία, τη βάναυση μεροληψία από πλευράς της επίσημης Αλβανικής Πολιτείας και παρ’ όλα αυτά, αντί να επανενταχθούμε στους κόλπους ενός φορέα που η επίσημη Ελλάδα αναγνωρίζει ως τον μοναδικό εκπρόσωπό μας προς την ίδια, ‘‘αυτοκτονούμε’’ με τη συνεχόμενη διασπαστική μας στάση. Εάν δε θέλουμε να αποτελέσουμε παρελθόν γι’ αυτόν εδώ τον τόπο, ας ενωθούμε επιτέλους και ας απαιτήσουμε συλλογικά όλα όσα απορρέουν από τις διεθνείς συμβάσεις περί των δικαιωμάτων μας. Ειδάλλως έπεται ο όλεθρος…». (Στην Αθήνα ακούει κανείς;)

Τα πράγματα μοιάζουν ζοφερά στη γειτονική Αλβανία. Το αδιέξοδο μοιάζει απόλυτο. Μέσα σε αυτό το κλίμα, παίζει μπαλίτσα και ο Ερντογάν.

Οι τουρκικές σημαίες κυματίζουν πυκνές σε διάφορα σημεία της πόλης – και όχι μόνο σε κτίρια που αφορούν εκπροσωπήσεις της Άγκυρας στην Αλβανία. Εκτός της ΤΙΚΑ (Τουρκική Υπηρεσία Συνεργασίας και Συντονισμού), που θεωρείται το μακρύ χέρι της τουρκικής πολιτικής στα Βαλκάνια και στον κόσμο, πλήθος τουρκικών πολιτιστικών και άλλων ινστιτούτων και εργαστηρίων υψώνουν τη σημαία με την ημισέληνο. Η Άγκυρα άλλωστε θεωρεί την Αλβανία προνομιακό χώρο για την άσκηση πολιτικής επηρεασμού των μουσουλμανικού θρησκεύματος πληθυσμών, υπέρ της θέσης της ως ηγέτιδας δύναμης στην περιοχή. Η Αθήνα, που έχει εντός της Αλβανίας αναγνωρισμένη ελληνική εθνική μειονότητα;