Επικίνδυνοι πειραματισμοί στα ελληνοτουρκικά
Του
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΤΣΑΚΑΛΟΥ
-Απλοί ερασιτεχνισμοί ή «μασάζ» στην κοινή γνώμη για «λύση Πρεσπών» και σε Αιγαίο – Κύπρο;
Αναπάντητα ερωτηματικά σε μια ιδιαίτερα ευαίσθητη και κρίσιμη περίοδο για τα ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό αφήνουν δηλώσεις ορισμένων στελεχών του κυβερνώντος κόμματος, που αντιμετωπίζουν με ιδιαίτερη ελαφρότητα το μείζον θέμα της εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας της χώρας, προκαλώντας ρήγματα στην ενότητα του εθνικού μετώπου.
Ιδέες περί επανάληψης της συνταγής των Πρεσπών στα ελληνοτουρκικά ακούγονται τελικά όλο και πιο συχνά στο κυβερνών κόμμα, προκαλώντας εύλογη ανησυχία στην κοινή γνώμη, πυροδοτώντας συγχρόνως όλες τις θεωρίες συνωμοσίας, που υπονομεύουν τελικά κάθε κίνηση στην εξωτερική πολιτική της χώρας.
Διότι με τον τρόπο με τον οποίο διεξάγεται αυτή η συζήτηση προβάλλεται ως πρότυπο η Συμφωνία των Πρεσπών, που έχει διχάσει βαθιά τον ελληνικό λαό για ένα θέμα σοβαρό, που όμως δεν αφορά την εδαφική ακεραιότητα της χώρας. Ωστόσο, η προβολή μιας τέτοιας λύσης στα ελληνοτουρκικά, στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο είναι σαφές ότι κινητοποιεί και προκαλεί μείζονες αντιδράσεις.
Σύμφωνα με τον κ. Δουζίνα, οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ στη συνεδρίαση της Επιτροπής της Βουλής απάντησαν όπως έπρεπε στον τούρκο βουλευτή, ο οποίος διατυπώνοντας την αναθεωρητική πολιτική της χώρας του ουσιαστικά επανέλαβε κατάμουτρα των ελλήνων συνάδελφων του το casus belli. Όμως υπάρχουν καταγεγραμμένες αναφορές του κ. Δουζίνα και του κ. Καραγιαννίδη περί «έντιμου συμβιβασμού», στα πρότυπα της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Οι αναφορές αυτές ήρθαν σε συνδυασμό με τις δηλώσεις του πρώην υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά, ο οποίος πλέον είναι απλός βουλευτής, αλλά οι δηλώσεις του έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα καθώς επί μία τετραετία σχεδόν κράτησε το τιμόνι στον σχεδιασμό και στην άσκηση της εξωτερικής πολιτικής και ήταν αυτός που διαπραγματεύθηκε με την τουρκική πλευρά όλα αυτά τα χρόνια.
Ο κ. Κοτζιάς στο Διεθνές Φόρουμ των Δελφών, στη συζήτηση για τις σχέσεις με την Τουρκία, ανέφερε ότι «δεν πρέπει να είμαστε μοναχοφάηδες γιατί γινόμαστε μέρος του προβλήματος», ενώ τόνισε πως δεν μπορούμε να πούμε στην Τουρκία ότι δεν έχει ΑΟΖ με τόσα χιλιόμετρα ακτές, ενώ το Καστελλόριζο έχει όλη την ΑΟΖ. Τέλος, σε ό,τι αφορά τις γεωτρήσεις στην Κύπρο, επισήμανε ότι «πρέπει να βρούμε επιχειρηματικό τρόπο να συμμετάσχει και η Τουρκία, ώστε να κατευνάζεται…».
Σε μια άλλη συζήτηση, από έναν άλλο ομιλητή, με καθηγητική ή δημοσιογραφική ιδιότητα, ίσως τα ζητήματα αυτά θα μπορούσαν να αποτελέσουν αντικείμενο συζήτησης και προβληματισμού.
Πράγματι υπάρχει η νομολογία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, που πιθανότατα, εάν φθάσει σε αυτό η διαφορά της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, δεν θα αναγνωρίσει πλήρη επήρεια στο Καστελλόριζο λόγω της εκτεταμένης τουρκικής ακτογραμμής, η οποία δικαιούται και αυτή θαλάσσιες ζώνες.
Όπως, επίσης, υπάρχει η αντίληψη ότι πρέπει να προσφέρεται στην Τουρκία η προοπτική συμμετοχής και εξασφάλισης μεριδίου είτε στο φυσικό αέριο της Ανατολικής Μεσογείου είτε στις οδούς μεταφοράς του, με την ελπίδα ότι αυτό θα συμβάλει στη διακοπή των απειλών που εκτοξεύει…
Όμως όλα αυτά τα ζητήματα είναι επιζήμιο να τίθενται σε δημόσια συζήτηση από έναν πρώην υπουργό Εξωτερικών, η φιλοσοφία του οποίου είναι ακόμη ισχυρή και παρούσα στην κυβέρνηση.
Η αμφισβήτηση των θαλασσίων ζωνών του Καστελλόριζου και η διεκδίκηση ρόλου και μεριδίου στην αξιοποίηση του φυσικού πλούτου της Ανατολικής Μεσογείου από την Τουρκία δεν είναι δουλειά ενός έλληνα πολιτικού και μάλιστα ενός πρώην υπουργού Εξωτερικών, αλλά ανήκει αποκλειστικά στον κ. Ερντογάν και στον κυβερνητικό μηχανισμό του.
Η εικόνα η οποία εκπέμπεται είναι ότι η Τουρκία… αδικείται, όμως αυτή ακριβώς είναι και η ιδεολογική βάση του τουρκικού αναθεωρητισμού, που επιδιώκει, υποτίθεται, να διορθώσει τις «αδικίες» αυτές.
Η συμμετοχή της Τουρκίας στα ενεργειακά σχέδια της Ανατολικής Μεσογείου δεν εξαρτάται μόνον από την Ελλάδα και τον κ. Κοτζιά, που γενναιόδωρα της την προσέφερε… Είναι δε αποκλεισμένη η Τουρκία από τον σχεδιασμό αυτό γιατί, καταρχήν, η ίδια δεν διαθέτει προς το παρόν εντοπισμένους ενεργειακούς πόρους.
Επίσης, γιατί δεν έχει επιτρέψει να προωθηθεί μια δίκαιη λύση του Κυπριακού, χωρίς Εγγυήσεις και Τουρκικό Στρατό (κάτι που ορθά επανάφερε στην ατζέντα ο κ. Κοτζιάς), που θα καθιστούσε πιο απλή την υπόθεση του αγωγού προς την Τουρκία.
Όμως η επιθετική πολιτική του προς την Κύπρο, η ρήξη των σχέσεών του με το Ισραήλ και την Αίγυπτο, στο πλαίσιο της επιδίωξης του κ. Ερντογάν να εμφανισθεί ως ο προστάτης των μουσουλμάνων όλης της περιοχής, και η αμφισβήτηση του Διεθνούς Δικαίου, του Δικαίου της Θάλασσας είναι που οδηγούν σε απομόνωση την Τουρκία. Και είναι λάθος η δήλωση του κ. Κοτζιά καθώς δίνεται η εντύπωση ότι η ευθύνη για την «απομόνωση» και τον «αποκλεισμό» της Τουρκίας ανήκει στην… Ελλάδα, στην Κυπριακή Δημοκρατία, στο Ισραήλ, στην Αίγυπτο…
Αλλά και στο θέμα του Καστελλόριζου, όπου προφανώς κανείς δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι η Τουρκία δεν έχει ΑΟΖ, συνιστά λάθος μήνυμα η αποδοχή της ακραίας τουρκικής θέσης από έναν πρώην έλληνα υπουργό Εξωτερικών, εφόσον αυτή επιλεκτικά επικαλείται το Δίκαιο της Θάλασσας, το οποίο σε καμιά άλλη περίπτωση δεν αποδέχεται.
Όλα στα κρυφά;
Με τέτοιες δηλώσεις δικαιολογημένα δημιουργείται στην κοινή γνώμη ανησυχία για το τι ακριβώς έχει διαμειφθεί μέχρι τώρα στις ελληνοτουρκικές επαφές κορυφής, με τελευταία αυτή των κ. Τσίπρα και Ερντογάν, χωρίς παρουσία ούτε πρακτικογράφου ούτε κάποιου διπλωμάτη.
Αλλά όλοι θα πρέπει να αντιληφθούν ότι το Σκοπιανό δεν είναι ελληνοτουρκικά και Κυπριακό και θα πρέπει να κρατήσουν τους ανόητους και αφελείς διεθνισμούς (και αυτό δεν αφορά τον κ. Κοτζιά) για το σπίτι τους και το κόμμα τους.
Φωτό: stereanews.gr