Κάποτε στον Πειραιά

March 11, 2019 στις κατηγορίες BIBΛIO,

Συγγραφέας
Πέτρος Kυρίμης

Τη στιγμή που ο Αντώνης ο Τσίχλας, δεκαεφτά χρονών, Σάββατο τον Ιούλιο του 1958, γλίστραγε κι έσκαγε αθόρυβα κάτω στα αμπάρια του πλοίου «ΠΑΝΟΡΜΙΤΗΣ» που βρισκότανε στα ναυπηγεία του Περάματος για γενική επισκευή, ο Λουκάς είχε και πάλι επίσκεψη από την κυρα-Ζωζώ και την άκουγε για άλλη μια φορά να του λέει για το παιδί που είχε χάσει στη γέννα και που τώρα θα ’χε τη δικιά του ηλικία, ο Νικόλας ανακάτευε μπογιές προσπαθώντας να δώσει χρώμα στα χείλη της Βίβιαν Λι στο «Όσα παίρνει ο άνεμος», ο Νάσος, δεκαοχτώ χρονών, μέσα στον «Πορτοκαλή Ήλιο» ξέγνοιαστος και χαρούμενος ταξίδευε για την Αίγινα, η Ελένη, δεκατεσσάρων χρονών, δάγκωνε ένα μήλο καθισμένη στη θέση της πάνω στον μαντρότοιχο του ορφανοτροφείου, καθώς ο επιστάτης πότιζε τον κήπο και κοίταζε προς το μέρος της, και η κυρα-Δέσποινα, ήσυχη μα ξένη προς τα μελλούμενα, καθότανε μπροστά στη ραπτομηχανή «Σίγγερ» και κάτι έραβε.

Ο Λουκάς, ο Νάσος, ο Αντώνης ο Τσίχλας, ο Νικόλας και ο Βασιλάκης ο Μυταράς μεγαλώνουν μαζί στις φτωχογειτονιές του Πειραιά. Οι δρόμοι τους κάποια στιγμή χωρίζουν με οδυνηρό τρόπο. Όσοι απέμειναν, θα βρεθούν ξανά χρόνια μετά, όταν η αθωότητα θα έχει πια εκπνεύσει. Ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα, από αυτά που μόνο η ζωή μπορεί να συνθέσει.

Απόσπασμα βιβλίου

Είμαι ο Χρόνος, ο παρακολουθητής. Ο επικριτής και συνακόλουθος της μοίρας.

Ο πάνω από τη μοίρα. Ο πόνος ο αμετάκλητος.

Στους αιώνες των αιώνων.

Στέκομαι στην εξώπορτα του χάους και κοιτάω κάτω στα απύθμενα.

Εγώ ο Χρόνος, ο μέσα στον χρόνο.

Ο αντιμαχόμενος τη μοίρα κι ο συνεργός. Αθώος, αθώος και ένοχος.

Ό,τι γράφει δεν ξεγράφει… ό,τι γράφει δεν ξεγράφει… ό,τι γράφει δεν ξεγράφει…

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΩΙ ήτανε, αυτό είναι σίγουρο, αλλά τι μήνας ή τι χρόνος, θα σας γελάσω. Ακόμα, σίγουρος είμαι ότι ήτανε καλοκαίρι, γιατί κανένα πρωινό του χειμώνα έτσι κι αλλιώς δεν έχει μείνει στη μνήμη μου σ’ όλη τη ζωή μου μέχρι τώρα. Ήτανε, λοιπόν, καλοκαίρι και Κυριακή πρωί και μια καμπάνα χτύπαγε που δεν θυμάμαι αν ήταν του Άγιου Νικόλα κάτω στο λιμάνι ή του Άγιου Βασίλη από την πάνω μεριά της Καλλίπολης· και το καράβι που σφύριξε δυο φορές κι αυτό το θυμάμαι και μετά ησυχία κι εγώ ο Χρόνος-παιδί στην εξώπορτα εκείνη με τα τρία σκαλάκια καθισμένος να κοιτάζω τον ήλιο που μόλις έβγαινε πίσω από κείνο το βουνό που τελειώνει κάτω στο Σούνιο κι η φέτα το ψωμί πασαλειμμένη με βούτυρο αφημένη δίπλα μου, που όταν τη θυμήθηκα ήτανε αργά, γιατί καθώς άπλωσα το χέρι μου ακούστηκε εκείνη η κραυγή που αν ήμουνα σκύλος θα ’χανε σηκωθεί οι τρίχες στον σβέρκο μου· και το παράθυρο πάνω απ’ το κεφάλι μου άνοιξε με θόρυβο κι η μάνα μου φώναξε τρομαγμένη το όνομά μου, όμως με είδε αποκάτω να κάθομαι και ησύχασε· μόνο είπε: «Κάτι κακό έγινε», και μετά άλλα παράθυρα άνοιξαν κι ο καθένας ρωτούσε ταραγμένα τον άλλον και μονάχα από το γωνιακό σπίτι κανένα παράθυρο δεν άνοιξε, μόνο ανάμεσα από τις γρίλιες κι από όλες τις χαραμάδες του άρχισε να βγαίνει ένα μουντό κλάμα σαν παράπονο, σαν μοιρολόι.
Απ’ το βάθος του δρόμου φάνηκε σέρνοντας το καρότσι του ο παγοπώλης· τον είδα ν’ αφήνει μια κολόνα πάγου μπροστά από την πόρτα ενός σπιτιού και να συνεχίζει παραπέρα. Ύστερα είδα τον περιπτερά. Σήκωσε την αμπάρα που ασφάλιζε την πόρτα αλλά δεν αποτέλειωσε την κίνηση· στράφηκε κατά κει που ακουγότανε ο θρήνος κι έμεινε να αφουγκράζεται. Από κάπου μέσα απ’ τα στενά ακούστηκε το κουδούνι του μουγκού λούστρου.
Ο ήλιος είχε ανέβει ακόμα κάμποσο, όμως το ρόδινο πρωινό είχε πάρει κιόλας ένα πένθιμο χρώμα.
Μέσα στο σπίτι η γυναίκα δεν έκλαιγε πια. Με μάτια πρησμένα μα ολάνοιχτα κοιτούσε στη γωνιά με τα εικονίσματα, σαν να περίμενε αποκεί μιαν απάντηση. Με τα δυο της χέρια αγκάλιαζε σφιχτά τα γόνατα του μονάκριβου γιου της, που κρεμότανε άψυχος από το καλώδιο της λάμπας…

Διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα

O Πέτρος Kυρίμης γεννήθηκε στην Aθήνα το 1945. Σπούδασε σκηνοθεσία τηλεόρασης και φωτογραφία, αλλά δεν ασχολήθηκε ποτέ επαγγελματικά με αυτά.
Άρχισε να γράφει από πολύ νέος· στίχους για τραγούδια και ποίηση και, αργότερα, διηγήματα, θέατρο για παιδιά, νουβέλες, μυθιστορήματα.
Έγραψε επίσης σενάρια για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση.
Για την ξεχωριστή προσφορά του στον χώρο της τέχνης, τιμήθηκε με το βραβείο της Ακαδημίας Βούπερταλ.
Στη Γερμανία εργάστηκε για τρία χρόνια ως διευθυντής προγράμματος στο πανευρωπαϊκό ελληνικό ραδιόφωνο «Το Πρώτο» και ως αρχισυντάκτης της εφημερίδας Ταχυδρόμος, η οποία διανέμεται σε όλη τη Γερμανία.
Από το 2006 έως το 2008 αρθρογραφούσε στην εφημερίδα Πρώτο Θέμα.
Σήμερα ζει μεταξύ Γερμανίας και Ελλάδας.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΛΕΙΔΑΡΙΘΜΟΣ

Κατηγορία: Ελληνική Λογοτεχνία, Κοινωνικό
ISBN: 978-960-461-925-2