Χρ. Χαλαζιάς: Πολιτικοί με σημαία ευκαιρίας

Του
ΧΡΗΣΤΟΥ Η. ΧΑΛΑΖΙΑ

Σήμερα η πολιτική εκλαμβάνεται ως μέσο εξυ­πηρέτησης προσωπικών συμφερόντων και φιλοδοξιών, αλλά και ως διαδικασία ευκαιριακού πλουτισμού. Οι πολίτες αρχίζουν να αδιαφορούν για το πολιτικό προσωπικό και τους κομματικούς μηχανισμούς, με τις αλλοπρόσαλλες μετακινήσεις κομματικών στελεχών και βουλευτών, οι οποίοι έχουν σηκώσει σημαία ευκαιρίας για μια θέση στο κοινοβούλιο ή κάποια άλλη δημόσια θέση.

Οι πολιτικοί κυριαρχούνται από ατομικό συμ­φέρον, προκειμένου να μη χάσουν τα προνόμιά τους. Οι πολίτες ανησυχούν με αυτήν τη συμπεριφορά των πολιτικών και συνεπακόλουθα εκτιμούν ότι το πολιτικό σύστημα από λειτούργημα προσφοράς προς τον λαό έχει γίνει μέσο επαγγελματικής αποκατάστασης.

Ο κορυφαίος θεσμός της Δημοκρατίας, το Κοινοβούλιο, παρουσιάζει την εικόνα ενός συστήματος διεκπεραίωσης γραφειοκρατών που εξυπη­ρετεί την οικονομική – τραπεζική ελίτ.

Το Κοινοβούλιο, αντί να προ­ωθεί τον διάλογο και την υποστήριξη και προστασία των κοινωνικών δικαιωμάτων, τη διασφάλιση και υπεράσπιση του συμφέροντος της χώρας και των πολιτών, προωθεί αρ­νητικές νομολογίες για την πλειοψηφία των πολιτών.

Οι πρωτοβουλίες των εξουσιαστικών κομμάτων, είτε προοδευτικών – εκσυγχρονιστικών τάσεων είτε νεοφιλελεύθερων, με ακροδεξιές τάσεις, που προχωρούν σε… ποδοσφαιρικές μεταγραφές πολιτικών στελεχών, αποδεικνύουν ότι αδιαφορούν για τις ιδεολογικές και προγραμ­ματικές τους θέσεις και γίνονται υπερασπιστές πράξεων που πλήττουν τους πολίτες.

Δεν θα εστιάσουμε σε ορισμένα πρόσωπα του πολιτικού συστήματος –άλλωστε αυτά είναι πανελληνίως γνωστά–, όσον αφορά την ε­μπλοκή τους σε οικονομικά σκάνδαλα. Τα διαπλεκόμενα πρόσωπα δείχνουν έλλειψη ηθι­κών φραγμών, χαμηλό επίπεδο παιδείας και χρησιμοποιούν τη δημόσια θέση τους για την ατομική τους ευμάρεια. Η προώθηση τέτοιων στελεχών δεν είναι ευθύνη του λαού, αλλά των επικεφαλής των κομμάτων.

Οι πράξεις αυτές δείχνουν ένα άρρωστο πολιτικό σύστημα, ανήμπορο να αντισταθεί στα συμφέροντα των ελίτ.

Για να βγει η χώρα από την οικονομική και κοινωνική κρίση στην οποία έχει περιέλθει απαιτούνται σαφείς και υλοποιήσιμες προτάσεις, προς την κατεύθυνση της προστασίας του κράτους πρόνοιας, της διασφάλισης των εργασιακών δικαιωμάτων, με κατάργηση των ελαστικών μορ­φών εργασίας, την κατάργηση του νόμου περί ευθύνης των υπουργών, για να σταματήσει η διαπλοκή.

Η υλοποίηση των προτάσεων αυτών προϋποθέτει οι πολιτικοί να μην είναι πολιτικοί με σημαία ευκαιρίας και να μη διαπλέκονται με τις ελίτ, αλλά να είναι αποφασισμένοι να έρθουν σε ρήξη, όχι με τον λαό, αλλά με τα οικονομικά συμφέροντα.

Μια πραγματικά προοδευτική παράταξη πρέπει να στηριχθεί στη συμμετοχή του λαού, στην πολυσυλλεκτικότητα των προοδευτικών δυνάμεων του δημοκρατικού τόξου, στη θεσμοποίηση των ιδεολογικών πολιτικών τάσεων, προκειμένου να αναβαθμιστεί η κοινωνία. Επιπλέον, οι βουλευτές οφείλουν να υπερασπίζονται την κομματική τους θέση, αλλά και να παραιτούνται από το βουλευτικό αξίωμα όταν διαφωνούν και όχι να τριγυρνούν σαν τσιγγάνοι από κόμμα σε κόμμα, εξαπατώντας του ψηφοφόρους τους.

Το αίτημα και η αξίωση της κοινωνίας αυτήν τη στιγμή είναι να υπάρξει ένα νέος πολιτικός μηχανισμός, με νέα υλικά και όχι γυρολόγους, που θα μπορέσει να ανατρέψει καθιερωμένες αντιλήψεις σε ό,τι αφορά τη διακυβέρνηση της χώρας, που θα επαναφέρει τους ηθικούς κανόνες και θα ανεβάσει το επίπεδο του Κοινοβουλίου.