Παραλίγο να τον χάσει το θέατρο
«Είχα έρθει από την επαρχία και είχα δει, το ’53, τον ‘‘Θείο Βάνια’’ που σκηνοθετούσε ο Κουν στο Εθνικό, με τον Βασίλη Διαμαντόπουλο και τον Θάνο Κωτσόπουλο, Αστρόφ. Σόνια η Μαρία Αλκαίου, Ελένα η Ρίτα Μυράτ. Όταν βγήκα από την παράσταση, κόντεψαν να με πατήσουν τα αυτοκίνητα από το θάμπος και τη μαγεία που είχα ζήσει εκεί μέσα. Ο σπόρος έπεσε κι έβγαλε ρίζες, βλαστούς.
Μια μέρα κατέβηκα στο Υπόγειο, βρήκα τον Κουν και του είπα ότι θέλω να γίνω ηθοποιός. Ως τότε έκανα δουλειές από εδώ κι από εκεί, έμπορος, υπάλληλος, ταξιτζής. Δεν πρόκοβα πουθενά».
«Ήμουν γιος σιδηροδρομικού. Δικαιούμην μια πρόσληψη στα τρένα. Ούτε αυτό πέτυχα. Η μητέρα μου τα έβαψε μαύρα, έλεγε ότι έχασα τη μεγάλη ευκαιρία της ζωής μου. Έζησε για να πειστεί ότι εκείνο το ατύχημα ήταν ευτυχές». «Ο πατέρας μου είχε πεθάνει. Η μητέρα μου δεν ήξερε να το εκτιμήσει το θέατρο».
«Πήγα κι έδωσα στο Τέχνης. Μέναμε τότε λεωφόρο Αλεξάνδρας. Το σπίτι μας είχε ένα μπαλκονάκι κι έβλεπες τον λόφο του Στρέφη. Της είχα πει ότι όταν τελειώσω τις εξετάσεις θα πάω εκεί πάνω. Φαινόταν. Είχε καθίσει η μαμά και περίμενε. Πήγα στον λόφο του Στρέφη, φορούσα ένα κόκκινο πουλόβερ, το έβγαλα και το κούνησα. Το είδε. Έβγαλε το τσεμπέρι της, το κούνησε κι εκείνη. Ήταν μια επικοινωνία συγκλονιστική. Πού να ’ξερε ότι αυτό θα μου άλλαζε τη ζωή».
«Θα σας πω και κάτι άλλο. Μέναμε στην οδό Μαυρομιχάλη όταν έκανα αίτηση τηλεφώνου. Ήρθαν για την εγκατάσταση, αλλά έπρεπε να πληρώσουμε κάποια λεφτά. Η μητέρα μου αναρωτιόταν τι το θέλουμε. Της έλεγα ότι ήταν χρήσιμο. Το φρόντισα εγώ. Μετά από λίγες μέρες με καλούν να πάω σε μια οντισιόν στο Χίλτον. Για το τηλέφωνο είχαμε δώσει 2.000 δραχμές, αστρονομικό ποσό. Πήγα στο Χίλτον, έκανα την οντισιόν, πήρα τον ρόλο. ‘‘Μπράβο’’ μου είπε. ‘‘Ξέρεις πόσα θα μου δώσουν;’’. ‘‘Πόσα;’’. ‘‘Είκοσι χιλιάδες’’. ‘‘Γιατί;’’. ‘‘Γιατί θα παίξω τον ρόλο’’. ‘‘Κι επειδή θα παίξεις τον ρόλο, θα σου δώσουν είκοσι χιλιάδες;’’. Είχε άγνοια αλλά και μια μαγεία προσέγγισης».
Υπογραφή: Άγγελος Αντωνόπουλος, ηθοποιός
Φωτό: gossip-tv.gr