Το γράψιμο ενός βιβλίου είναι σαν την κατασκευή ενός κτιρίου…

«Αν είσαι νέος, παθιάζεσαι σήμερα με την τεχνογνωσία της εποχής. Νομίζω ότι δεν υπάρχει το ‘‘μέσα’’, το κοίταγμα στον καθρέφτη, εκείνος ο άπλετος χρόνος για να φεύγει το βλέμμα σου χωρίς στόχο. Διαβάζαμε ποίηση και μέναμε σε έναν στίχο δίνοντας χρόνο. Δεν έφευγε έτσι απλά, σαν τσιτάτο. Δεκαπέντε φορές το διαβάζαμε για να δούμε τι υπάρχει μέσα του. Και έπαιρνες μια ευφορία. Γι’ αυτό ο κόσμος διαβάζει τώρα κλασικές αφηγήσεις αριστοτελικού χαρακτήρα, συγγραφέων που πήραν την ‘‘Ποιητική’’ του Αριστοτέλη και την έχουν κάνει software για μυθιστόρημα».

«Η αρχιτεκτονική με έχει βοηθήσει να βλέπω το γράψιμο ενός βιβλίου σαν την κατασκευή ενός κτιρίου. Όπως για τον φέροντα οργανισμό χρειάζεσαι βασικά δομικά υλικά –πέτρα, άμμο, νερό–, έτσι χρησιμοποιώ και για τον σκελετό ενός μυθιστορήματος αντίστοιχα πρωτογενή συστήματα για αισθήματα. Με βάση αίμα, αγάπη, απώλεια, μπορώ να δομήσω ένα σχέδιο. Για μένα η γραφή είναι η επιμέλεια χάους. Και μεγάλη υπόθεση η γλώσσα, ο συνδυασμός λέξεων ανάμεσα στον κυματισμό των ελληνικών που προκύπτουν άλλοτε από τον ρυθμό και άλλοτε από την προφορικότητά τους».

Υπογραφή: Αλέξης Σταμάτης, συγγραφέας

Φωτό: protothema.gr