Μεγάλωσα με τη γιαγιά μου, η μητέρα μου έφυγε χωρίς να μου πουν τίποτα…
«Είχα μια τραυματική εμπειρία στην ηλικία των τεσσάρων. Ζούσα με τους γονείς μου και τον αδελφό μου στη Ζιμπάμπουε. Η μητέρα μου ήταν από την Κέρκυρα και είχε πάει με εκείνα τα καράβια που μετέφεραν νύφες στην Αφρική. Πήγε για να παντρευτεί τον πατέρα μου – με καταγωγή από την Κάσο – τον οποίο είχε δει σε φωτογραφία. Σαν ταινία του Βούλγαρη. Εκείνο το καλοκαίρι λοιπόν ήρθαμε στους θείους μου στην Αθήνα για διακοπές.
Όμως κάποια στιγμή φεύγουν χωρίς να μου πουν τίποτα… Θυμάμαι σαν τώρα τη σκηνή και το καρπούζι που ήταν ανοιγμένο πάνω στο τραπέζι. Έμεινα με την αδελφή της μητέρας μου και τη γιαγιά μου. Ήταν σοκαριστικό. Κόπηκε η φωνή και για αρκετό καιρό δεν μιλούσα. Εγκατάλειψη και προδοσία ήταν αυτά που κυριαρχούσαν μέσα μου και ας μην μπορούσα να τα εξηγήσω. Όμως όλα πήραν τον δρόμο τους. Μεγάλωνα με πολλή αγάπη. Από το σπίτι στη Δάφνη μετακομίσαμε στους Αμπελοκήπους και η ζωή συνεχίστηκε.
Δεν ξέρω αν τη δικαιολόγησα. Δεν μπόρεσα να βρω απαντήσεις και φυσικά δεν με απασχόλησαν, μεγάλωνα μέσα σε ένα ειρηνικό περιβάλλον με τη θεία, τον θείο και τη γιαγιά, σε αντίθεση με το οικογενειακό μου περιβάλλον στη Ζιμπάμπουε στο οποίο υπήρχαν μεγάλες εντάσεις και εκρήξεις. Όταν ήρθαν να με πάρουν ξανά πίσω, συνειδητοποίησα τη διαφορά. Ήμουν οκτώμισι ετών, θυμάμαι, και τους άκουγα αν θα έπρεπε να επιστρέψω στην Αφρική μαζί τους ή όχι. Τότε βγήκα μπροστά και αποφάσισα εγώ να μείνω με τη θετή μου μητέρα.
Είχα στοργή, τρυφερότητα, αγάπη, ό,τι δηλαδή θέλει ένα παιδί. Μου προσέφεραν ασφάλεια, καλή εκπαίδευση, που μου επέτρεψε ν’ ανοίξω τα φτερά μου και να διεκδικήσω το όνειρό μου στην Αγγλία. Πήρα υποτροφίες για να συνεχίσω τις σπουδές μου στο τραγούδι και να κάνω ό,τι μπόρεσα τελικά να κάνω. Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να έχω αυτή την πορεία αν έμενα με τους γονείς μου στη Ζιμπάμπουε».
Υπογραφή: Μάριος Φραγκούλης, τραγουδιστής
Φωτό: kriti24.gr