«Δεξιότερα, Κουροπάτκιν» και τα τρία κακά της μοίρας μας

Του
ΑΝΤΩΝΗ Π. ΑΡΓΥΡΟΥ
Δικηγόρου ΑΠ

Ο Κουροπάτκιν ήταν ο στρατηγός του Ρωσικού Στρατού στον ρωσοϊαπωνικό πόλεμο το 1904, διοικητής των ρωσικών δυνάμεων στη Μαντζουρία και ηττήθηκε από τους Ιάπωνες στο Μούκδεν. Σε αυτόν απευθυνόταν ο αθηναίος δημοσιογράφος με το περίφημο πρωτοσέλιδο άρθρο του με τον τίτλο «Δεξιότερα, Κουροπάτκιν».

Οι Έλληνες και εκείνης της εποχής, που είχαν βεβαίως άποψη για τις κινήσεις του Ρωσικού Στρατού (!), σύστηναν να κινηθεί δεξιότερα για να αποφύγει τους ελιγμούς των Ιαπώνων, που τελικά κέρδισαν κατά κράτος. Η φράση «δεξιότερα, Κουροπάτκιν» έμεινε ως μνημείο της αργόσχολης και εκ του μακρόθεν κριτικής, χωρίς στοιχεία και σοβαρότητα. Έτσι, ακούμε βαθυστόχαστες μελέτες και αναλύσεις που αφορούν τα εθνικά μας θέματα και δείχνουν πόσο επικίνδυνο είναι να συζητούμε, δίκην καφενείου, ζητήματα όπως:

«Τα Σκόπια είναι 20 λεπτά δουλειά. Αν αποφασίσει μια ίλη τεθωρακισμένων να περάσει μέσα, θα φτάσει στην άλλη πλευρά των Σκοπίων. Θα φτάσει στη Σερβία». Κατ’ αρχάς, δεν αποφασίζει καμιά ίλη τεθωρακισμένων μόνη της (εκτός και αν έχουμε εκτροπή από τη συνταγματική τάξη), αποφασίζει κατά το Σύνταγμα η συντεταγμένη Πολιτεία και τότε έχουμε ΠΟΛΕΜΟ.

Η Ελλάδα δεν είναι τριτοκοσμική χώρα, είναι χώρα που διαθέτει σοβαρότητα, συμμετέχει σε συλλογικά όργανα, είναι χώρα της ειρήνης. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ούτε απειλεί ούτε απειλείται και ότι έχει αποδείξει ότι γνωρίζει να υπερασπίζεται τα σύνορά της. Είναι γεγονός ακόμη ότι αντιμετώπισε την κρίση με το θέμα του ονόματος, σ’ όλα αυτά τα χρόνια με διάλογο και όχι με εμφυλιοπολεμικές κορώνες. Είμαστε η πιο ασφαλής χώρα της περιοχής ,που σέβεται το διεθνές δίκαιο και τους κανόνες καλής γειτονίας. Το ζήτημα πήρε τη σημερινή του διάσταση μετά τη Συμφωνία των Πρεσπών, που οδήγησε στις παραπάνω κορώνες, δηλαδή, συζητήσεις που είναι εξαιρετικά επικίνδυνες και εκτός πραγματικότητας. Πολλές φορές, πολλά λέγονται στη δημόσια συζήτηση και με άλλη διάσταση, αλλά αλλιώς αποδίδονται και μάλιστα σε βάρος της χώρας μας, της οποίας τα συμφέροντα πλήττονται μ’ αυτόν τον τρόπο.

Από το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου η Ευρώπη από ένα συνεχές θέατρο πολέμων πέρασε σε μια φάση μακράς διάρκειας ειρήνης. Η ανθρωπότητα δεν ξαναμπήκε σε άλλη περιπέτεια ενός παγκόσμιου ή περιφερειακού πολέμου. Δεν εξαλείφθηκαν όμως οι πόλεμοι και οι συγκρούσεις, το αντίθετο μάλιστα, ζήσαμε την τραγωδία του 1974. Μπορεί, όμως, κάποιος να ισχυριστεί ότι υπήρξε πρόοδος, αφού αποφευχθήκαν οι μεγάλοι και ιδιαίτερα καταστροφικοί πόλεμοι. Μια νέα μορφή σταθερότητας επικράτησε για αρκετά χρόνια. Η χώρα μας πέρασε πάνω από εξήντα συνεχή χρόνια περίοδο διαρκούς ειρήνης, πράγμα πρωτοφανές στην ιστορία της. Αυτή η ειρήνη είναι πολύτιμο ζήτημα και ο ακρογωνιαίος λίθος της ευημερίας του τόπου.

Κάθε συζήτηση που θα δημιουργεί ζητήματα και θα δίνει αφορμές είναι απερίφραστα καταδικαστέα ακόμα κι αν υπάρχουν ζητήματα. Διαθέτουμε τις αξίες που χρειαζόμαστε, την ειρήνη, τον αλληλοσεβασμό, τη δημοκρατία, την ελευθερία, τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αρκεί να τα μετατρέψουμε σε κοινό όραμα και σε συλλογική δράση μέσα στο μεγάλο μας σπίτι, τη δημοκρατική Ευρώπη.

«Ο πόλεμος είναι παντού και πάντα ένα έ­γκλημα, όσο αναγκαίος κι αν είναι, όσες αιτίες κι αν βρίσκουμε για να τον κάνουμε»
(Έρνεστ Χέμινγουεϊ).