Μ. Κυριακοπούλου: Ο Ανδρέας της εθνικής συμφιλίωσης και της νέας Ελλάδας

Της
ΜΑΡΙΑΣ ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Πρώην βουλευτού ΠΑΣΟΚ

Εκατό χρόνια από τη γέννηση ενός μεγάλου ηγέτη, διεθνούς βεληνεκούς, μεγάλου πατριώτη (η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες), που αγάπησαν όσο λίγοι τον τόπο του και τον λαό του. Του ηγέτη που είχε σημαία του τη Δημοκρατία και την ελευθερία.

Και είναι επίκαιρη όσο ποτέ άλλοτε η αναφορά του Ανδρέα Παπανδρέου: «Δεν ξεχνάμε ποτέ ότι η εθνική ομοψυχία είναι όρος απαράβατος για την επιβίωση του έθνους, η συμφιλίωση προϋπόθεση για το βάθεμα της Δημοκρατίας».

Διάβαζα για τον Ανδρέα και θαύμαζα τον καθηγητή και τον πολιτικό άνδρα. Με συνέπαιρνε η αμεσότητα των κειμένων του και μου ενδυνάμωνε την πίστη μου στη Δημοκρατία και την ελευθερία, διότι, όπως έγραφε, «το δεσπόζον θέμα της νέας γενιάς είναι το αίτημα για την ελευθερία του ανθρώπου».

Γνώρισα τον Ανδρέα, τον ηγέτη, όταν απηύθυνε το κάλεσμα για αυτοοργάνωση και συμμετοχή των πολιτών στο μεγάλο κίνημα της αλλαγής.

Η Διακήρυξη της 3ης Σεπτεμβρίου του 1974 ήταν η καθοριστική πυξίδα των αγώνων. Γεννιόταν το μεγάλο πατριωτικό δημοκρατικό κίνημα.

Πρωτόγνωρες οι στιγμές. Φαινόταν ότι ο λαός διψούσε για αλλαγή. Αγκάλιαζε το ελπιδοφόρο μήνυμα που έστελνε ο δικός του Ανδρέας μέσα από τους αγώνες του ανά την Ευρώπη και τον κόσμο για την υπεράσπιση της ελευθερίας και της Δημοκρατίας.

Η οργάνωση χτιζόταν με οργανωτικούς πυρήνες σε όλη την Ελλάδα. Προσυνέδριο το 1975, Πανελλήνια Συνδιάσκεψη το 1977. Εκλογή και συγκρότηση των νομαρχιακών επιτροπών.

Έζησα τον Ανδρέα ως υπεύθυνη διαφώτισης στην Αχαΐα (φοιτήτρια Νομικής τότε) και είχα την ευκαιρία να συναντηθώ μαζί του. Διέκρινα τον ιδεολόγο και ευαίσθητο άνθρωπο. Ήταν ο στερεός λόγος του που σε έπειθε ότι αξίζει ο αγώνας ο δύσκολος για να ανοίξουμε δρόμους προόδου κοινωνικής δικαιοσύνης και ισότητας. Ήταν η πίστη του στην οργάνωση, που καθοριστικό της στοιχείο, όπως έλεγε, είναι «να διαπαιδαγωγεί τα μέλη σε αρχές πολιτικές, στην άμιλλα, την πειθαρχία, τη δημιουργία».

Παρακολούθησα ως στέλεχος της Διεύθυνσης Νομοθετικού Έργου της Βουλής τον πρωθυπουργό Ανδρέα με τις ιστορικές του ομιλίες σε όλα τα μεγάλα θεσμικά ζητήματα, την εξωτερική πολιτική, την οικονομία, το κοινωνικό κράτος, τις μεγάλες δημοκρατικές και προοδευτικές μεταρρυθμίσεις, που ανέδειξαν τη χώρα σε πρωτοπόρα των ευρωπαϊκών χωρών (οικογενειακό δίκαιο, ισότητα, εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα…), προ ημερησίας διάταξης, χρέος, Μάαστριχτ- Δημοκρατία και αποκέντρωση.

Παράλληλα αναβάθμισε τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, διότι στη δική του πρωθυπουργία εφαρμόστηκε ένας σύγχρονος κανονισμός του Κοινοβουλίου, με πρόεδρο τον αείμνηστο Γιάννη Αλευρά.

Κυριαρχούσε κατά τις συζητήσεις στο Κοινοβούλιο το πνεύμα της Δημοκρατίας. Οι αντιπαραθέσεις ήταν σε υψηλό επίπεδο, αφού ο πρωθυπουργός Ανδρέας έδινε το παράδειγμα με τον λόγο του και τα επιχειρήματά του, χωρίς εγωκεντρισμούς, ανούσιες φλυαρίες, εμπάθειες για τον πολιτικό αντίπαλο.

Έχτιζε τη νέα Ελλάδα μέσα από την εθνική συμφιλίωση, διότι αυτή ήταν μία σταθερή ιδεολογική και πολιτική θέση, από τα μεγάλα εθνικά θέματα μέχρι τα μικρότερα.

Ήταν ο σεβασμός στους δημοκρατικούς θεσμούς, ήταν η πίστη στη διάκριση των εξουσιών, ήταν οι αρχές του κοινοβουλευτισμού, που καθόριζαν το ήθος και το ύφος των ομιλιών και αυτά ετηρούντο απ’ όλους.

Ο Ανδρέας ως ηγέτης σαγήνευε με την ισχυρή πολιτική του προσωπικότητα, με το στέρεο ήθος του και την αναζήτηση του καλύτερου.