Χρ. Χαλαζιάς: Ενοποιήσεις κρατών στα Βαλκάνια με αμερικάνικο «καπέλο»

Του
ΧΡΗΣΤΟΥ Η. ΧΑΛΑΖΙΑ

Στις αρχές του 20ού αιώνα είχαμε τους αγώνες των λαών, οι οποίοι κλήθηκαν να υπερασπισθούν την εθνική κυριαρχία, ανεξαρτησία και την πολιτιστική – ιστορική ταυτότητα της χώρας τους. Από την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα βλέπουμε να δημιουργούνται νέα κράτη, να αλλάζουν σύνορα, να καταργούνται παραδόσεις, γλώσσες.

Είδαμε να παραχαράσσεται η ιστορική διαδρομή των λαών με βάση τα οικονομικά συμφέροντα, χωρίς στρατιωτικές μάχες και αόρατους κατακτητές, χρησιμοποιώντας τη νέα ιμπεριαλιστική τακτική, που δεν χρειάζεται ο στρατός, που βαθαίνει την αντιπαλότητα των εθνών, αλλά χρησιμοποιεί τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις που εμφανίζονται στους λαούς με το προ­σωπείο της αλληλεγγύης και της ανθρωπιστικής βοήθειας.

Το σχέδιο αυτό για πολλούς θεωρείται ουτοπικό, συνωμοσιολογία ή δυσφήμιση των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ). Όσον αφορά τη δράση αυτών των οργανώσεων, έχουμε και εμείς εμπειρία από τα παιχνίδια που έπαιξαν στην εισροή των προσφύγων – μεταναστών στα νησιά μας.

Τα γεωγραφικά και γεωπολιτικά πλαίσια υφίστανται ραγδαίες αλλαγές, οι οποίες συνοψίζονται σε νέες συμμαχίες, όχι μόνο στην περιοχή των Βαλκανίων.

Οι πιο ακραίες απόψεις για αλλαγές και «αλβανοποίηση» των Βαλκάνιων ακούγονταν από τη δεκαετία του 1990, δημιουργώντας έναν μύθο για την ιστορική δικαίωση του αλβανικού έθνους όσον αφορά τις εδαφικές διευθετήσεις που έγιναν μετά το τέλος του Α’ Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Ο μύθος αυτός ανέπτυξε τις κατάλληλες προϋποθέσεις με όχημα τον αμερικανικό οικονομικό ιμπεριαλισμό, που προωθεί τη σταθερή εξυπηρέτηση των οικονομικών και γεωπολιτικών συμφερόντων τους, μέσω του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, σε βάρος της βαλκανικής χερσονήσου.

Οι σύγχρονες ανάγκες και οι στρατηγικές επιδιώξεις της παγκόσμιας οικονομίας και της ανάπτυξης των αγορών. Με τη σημερινή ιστορική και πολιτική συγκυρία προωθούν τα σχέδια αλλαγής στα Βαλκάνια, γεγονός που συνεπάγεται την πλήρη πριμοδότηση του αλβανικού επεκτατισμού.

Η Αλβανία έχει σημαντική γεωπολιτική και γεωοικονομική θέση στα Βαλκάνια για τους ισχυρούς παράγοντες του πλανήτη. Κατ’ αρχάς, ελέγχει την είσοδο από την Αδριατική Θάλασσα, τους υδάτινους δρόμους. Οι νότιες ακτές της έχουν την ίδια σπουδαιότητα με τα Στενά των Δαρδανελίων, αν όχι μεγαλύτερη σήμερα. Βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το σημαντικό σημείο είναι το νησάκι Σάσων στον κόλπο της Αυλώνας.

Η αποδοχή που έχει ο αμερικανικός παράγοντας από τον αλβανικό και το πολιτικό κατεστημένο εκεί δημιουργεί τις προϋποθέσεις για τη δημιουργία ενός ιδανικού προτεκτοράτου, χωρίς να υφίστανται λόγοι ενοχικών συνδρόμων από την αλβανική πολιτική ηγεσία. Οι ΗΠΑ, έχοντας τοποθετήσει τα Τίρανα από το 1992 στην κατηγορία του στρατηγικού συμμάχου τους, υλοποιούν βήμα προς βήμα το καλοστημένο στρατηγικό τους σχέδιο, που στο σύνολό του προβλέπει τη βαλκανική ολοκλήρωση και την ενοποίηση των μικρών γειτονικών κρατών με την Αλβανία.

Όλα αυτά τα στοιχεία είναι ιδανικά για να καταστεί στρατηγικός σύμμαχος του ΝΑΤΟ. Ήδη στα σύνορα Κοσόβου – ΠΓΔΜ υπάρχει η μεγαλύτερη αμερικανική βάση στον κόσμο, όπου εδράζονται –για τον έλεγχο της Νοτιοανατολικής Μεσογείου– η CIA το FBI και σχεδόν όλες οι μυστικές υπηρεσίες των δύο κρατών. Πάντα κάτω από το… καπέλο του ΝΑΤΟ.

Από την εποχή της πτώσης του Ανατολικού Μπλοκ οι ΗΠΑ δεν σταμάτησαν να προωθούν το σχέδιό τους με τη βοήθεια των τριών αλβανικών λό­μπι που δρούσαν στην Ουάσινγκτον, καλλιεργώντας την ιδέα της «Μεγάλης Αλβανίας» παράλληλα με τη δρομολόγηση των διαδικασιών της ένταξής τους στο ΝΑΤΟ, την απόσχιση του Κοσσυφοπέδιου, που στο τέλος του 2018 ψήφισε νόμο για τη δημιουργία υπουργείου Άμυνας και στρατού αποτελούμενου από UCKάδες, με 5.000 ενεργούς στρατιώτες και 3.000 εφέδρους. Επίσης, οι δύο πρωθυπουργοί, Ράμα και Χαραντινάι, υπέγραψαν συμφωνία ενοποίησης με την Αλβανία και τη δημιουργία βάσεων στην καρδιά των Βαλκανίων. Αναγνωρίστηκε, δε, επίσημα με τροπολογία στο νέο Σύνταγμα της ΠΓΔΜ η αλβανική γλώσσα, που θα χρησιμοποιείται από την εκεί μειονότητα.

Το επόμενο βήμα είναι η ενοποίηση ή ομοσπονδοποίηση των νέων κρατών που προέκυψαν, εκ των οποίων ορισμένα είναι θνησιγενή, όπως η Κροατία, με χαμηλή ανάπτυξη και πληθυσμό 2.900.000 κατοίκους, η Βοσνία με 3.507.000 η ΠΓΔΜ με 2.074.000, το Μαυροβούνιο με 622.471, το Κόσοβο με 1.831.000 και η Αλβανία με περίπου 2.800.000 κατοίκους.

Το αλβανικό κράτος προχωράει βήμα προς βήμα, γεωγραφικά και εθνικά, τα σχέδιά του. Είναι ένα όνειρο του αλβανικού λαού που παίρνει σάρκα και οστά. Απλώς οι πολιτικοί μας αλλά και οι ειδικοί μας δεν έχουν αντιληφθεί τις νέες γεωπολιτικές – γεωοικονομικές αλλαγές στους συ­σχετισμούς δυνάμεων μεταξύ των βαλκανικών κρατών και εθνών, μετά την υλοποίηση του γερμανικού σχεδίου διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας.

Οι πολιτικοί μας και ο ειδικοί παραμένουν στην παλιά βαλκανική εποχή των συσχετισμών, προσκολλημένοι στη θεωρία ότι είμαστε οι ισχυροί της περιοχής ως μέλη των διεθνών οργανισμών και της ΕΕ και ότι οι εξελίξεις περνούν μέσα από τους δικούς μας συσχετισμούς.

Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν συμβαίνει σήμερα. Τρία κράτη (Αλβανία, Σερβία, Κόσοβο) ήδη έχουν αποδεχθεί την κατάργηση των μεταξύ τους συνόρων.

Η ιδέα της «Μεγάλης Αλβανίας» δεν περιορίζεται μόνο στα γεωπολιτικά – γεωστρατηγικά, στην πληθυσμιακή δύναμη, στην εθνικιστική διάσταση. Αυτό που πραγματοποιεί σήμερα είναι μια επιθετική, διεκδικητική πολιτική, με ορίζοντα την ολοκλήρωση της ιδέας της, με την αμέριστη υποστήριξη των ΗΠΑ, της γερμανικής Ευρώπης –με «καπέλο» το ΝΑΤΟ– και τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, με τη δήθεν οικονομική, ανθρωπιστική βοήθεια!