Ευάγ. Γαλούσης: Όταν η μεθόδευση ονομάζεται Δημοκρατία
Του
ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΓΑΛΟΥΣΗ
πρ. Πρύτανη ΔΠΘ
Ολοκληρώθηκε και τυπικά το θέμα της ονοματολογίας των Σκοπίων, με την ψήφιση από τη Βουλή της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Όμως, πιστεύω ότι κάποιες παρατηρήσεις, που έχω σταχυολογήσει από όσα ακούστηκαν και έγιναν, σε μια συνοπτική μορφή, δεν θα έβλαπταν. Τυπικά λήγει το θέμα, ουσιαστικά, όμως, όχι.
1. Ξεκίνησε η κυβέρνηση να το ανακινεί ένα πρωί, χωρίς προφανή λόγο.
Νομίζω ότι υπήρχε λόγος που δεν ομολογήθηκε. Πρέπει να τους υπεδείχθη να το κάνουν, γιατί «τους ζύγισαν και ευρέθησαν ελλιποβαρείς» και εύκαμπτοι.
2. Επιδεικνύεται μια αδιανόητη ακαμψία στην κατανόηση των επιπτώσεων στις ρίζες της ιστορίας της Μακεδονίας μέχρι αδιαφορίας. Δείγμα ιδεοληπτικής, επικίνδυνης αντίληψης στη διεθνιστική βάση που λειτουργούν. Μήπως, όμως, σχετίζεται και με τη φημολογούμενη μεταφορά των πρακτικών της Διεθνούς του Βουκουρεστίου κρυφά στα Σκόπια, όταν οι πολιτικοί πρόγονοι του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ διαχώριζαν τη θέση τους από το ΚΚ και δημιουργήθηκε τότε το ΚΚΕ εσωτερικού, όπου υπάρχουν καταγραφές που είναι αξιοποιήσιμες για εκβιασμό;
3. Τα Σκόπια έκαναν ένα δημοψήφισμα-παρωδία, αποδείχτηκε ότι δεν επιθυμεί ο εκεί λαός την αλλαγή. Η «προοδευτική» κυβέρνηση του Ζάεφ, με δάσκαλο τον εδώ πρωθυπουργό, μετέτρεψε το «όχι» σε «ναι» και προχώρησε με «δημοκρατικό» τρόπο στην ψήφιση από τη Βουλή μόνον όταν εξασφάλισε τους αναγκαίους 80 («Ωραία, δημοκρατική διαδικασία», «Ή ψηφίζεται αυτό που θέλω ή δεν το προχωράω έως ότου είμαι σίγουρος ότι έχω αγοράσει αρκετό πολιτικό υλικό για την τούρτα μου»). Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αυτού του τόπου δεν το προσυπογράφει, παρά τα προβλεπόμενα από το Σύνταγμά τους, παρ’ όλα αυτά το προχωρούν.
Δεν κατάλαβα γιατί έπρεπε να ακολουθήσουν όλες αυτές τις δημοκρατικές διαδικασίες αφού δεν επρόκειτο να σεβαστούν τα αποτελέσματα; Είναι τραγικό να ονομάζεται δημοκρατία η μεθόδευση (συμβαίνει και στη χώρα μας).
4. Μια ουσιαστικά άκυρη συμφωνία, με μια ρηματική (sic) διακοίνωση, όπως την λένε, έρχεται σε μια χώρα (Ελλάδα) προκειμένου να την εγκρίνει (έπειτα από μακρόχρονη μυστική διαβούλευση) μια κυβέρνηση κατά δήλωση αριστερή και κατά πράξη κοκκινοφασιστική (βλέπε Στάλιν), με γνωστή ιδεοληψία πάνω σε εθνικά θέματα και περίεργες δικαιολογίες των ενεργειών και αποφάσεών της, όπως και περίεργες διασυνδέσεις, με ιδιαίτερη ευκαμψία όταν πρόκειται για παράταση του χρόνου παραμονής στην εξουσία και όχι μόνον (το deal είναι πολλών ειδών). Μια κυβέρνηση εκλογικά μη αυτοδύναμη, με εξαγορασμένες ψήφους πλειοψηφίας, αγνοώντας τη λαϊκή βούληση (και αν ακόμη κατά την άποψή τους είναι λανθασμένη), χωρίς κανέναν σεβασμό σε διαδικασίες και θεσμούς.
Δεν προσφεύγει στο αυτονόητο. Ένα δημοψήφισμα προφανώς είναι έξω από το ιδεοληπτικό οπτικό της πεδίο. Οι δικαιολογίες της άρνησης είναι επιεικώς ανόητες μέχρι γελοίες.
5. Ο λαός της Μακεδονίας με πολλούς τρόπους εκδηλώνει την αντίθεσή του. Επιφανείς μακεδόνες πολιτικοί δεν κατάλαβαν τι γίνεται γύρω τους και δεν έχουν το κουράγιο να ψελλίσουν κάτι; (Βλέπε Κ. Καραμανλής.)
6. Αφελής φαντάζει και η δικαιολογία ότι 142 χώρες τα αναγνωρίζουν τα Σκόπια ως «Μακεδονία». Δηλαδή, αν δέκα εκατομμύρια Έλληνες πουν ότι τον πρωθυπουργό τον λένε Βαγγέλη και όχι Αλέξη γίνεται Βαγγέλης;
Χρειάζεται ο νονός που θα δώσει το όνομα και αυτός είναι μόνον η Ελλάδα.
Δεν κατάλαβαν ότι άλλος είναι ο σκοπός ή μήπως αυτόν θέλουν να πετύχουν, τον ανομολόγητο αυτό σκοπό (βλέπε Κίσινγκερ); Ας μην ξεχνάμε ότι η Δυτική Γερμανία ουδέποτε αναγνώρισε την Ανατολική Γερμανία και ας είχαν όλες οι χώρες του πλανήτη διπλωματικές σχέσεις με τον Χόνεκερ και την Ανατολική Γερμανία.
7. Έρχεται, όπου να ’ναι, η ΝΔ στην κυβέρνηση. Τι θα κάνει εάν το βρει ψηφισμένο; Θα το καταπιεί;
Νομίζω ότι έχει δύο δρόμους:
α) Να επιχειρήσει να επαναδιαπραγματευθεί τη Συμφωνία (μοιάζει δύσκολο, αλλά έχουν ακυρωθεί ή αναμορφωθεί συμφωνίες στο παρελθόν κατά το Διεθνές Δίκαιο) και να μη δεχθεί τη μονόπλευρη άποψη που εφαρμόζουν ήδη τα Σκόπια («μια συμφωνία γίνεται για να καταπατάται»).
β) Να εφαρμόσει νομότυπες διαλυτικές μεθόδους για τη νέα αυτή χώρα, ώστε όταν διαλυθεί να μην υπάρχει και όνομα.
Βέβαια ένα μέρος της θα πάει στην Αλβανία. Αυτό επί του παρόντος κρίνεται ως ελάσσον και η διάλυση ως μείζον.
Είναι πολύ ευκολότερο αυτό, αλλά θέλει κότσια, ευστροφία, διπλωματικό προσωπικό ικανό και συστηματική μεθόδευση. Μπορεί; Ας το σκεφτεί. Αλλιώς μπορεί να χάσουμε και πολλά άλλα.