Ποιος τους ακούει…
Eίναι προφανές ότι η απόπειρα της κυβέρνησης να βρει νομιμοποίηση στην κοινωνία για τη Συμφωνία των Πρεσπών έφθασε στο σημείο να επιστρατεύει γνωστά ρετάλια της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς, που τελικά δεν εκπροσωπούν, φυσικά, παρά μόνο τον εαυτό τους.
Όμως είναι γελοίο να επικαλείται η κυβέρνηση ανθρώπους οι οποίοι ήταν από χρόνια υπέρ της αναγνώρισης της γειτονικής χώρας με το συνταγματικό όνομά της, δηλαδή ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας», πιστεύουν στην ύπαρξη «Μακεδονικής εθνότητας» και τώρα προφανώς αποφαίνονται υπέρ της Συμφωνίας των Πρεσπών και ομιλούν για… «ιστορικό επίτευγμα»…
Μερικοί μάλιστα, όπως ο Ν. Μπίστης, ο Αντ. Λιάκος και ο περίγυρος που έχει δημιουργηθεί πέριξ του καθηγητή στα ελληνικά περιφερειακά Πανεπιστήμια, με πρώτη την κ. Ρεπούση, μάλλον δεν προσφέρουν την οποιαδήποτε εγγύηση αξιοπιστίας δηλώνοντας ότι είναι καλή η Συμφωνία των Πρεσπών. Το αντίθετο συμβαίνει.
Ειδικά μάλιστα ορισμένοι από όσους συμμετείχαν στην τραγική φιέστα στο Μέγαρο Μουσικής απλώς επιμένουν να κάνουν αποτυχημένες απόπειρες να επιβιώσουν πολιτικά, επενδύοντας μία στην αναγνώριση της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας», μία στο Σχέδιο Ανάν, μία στην πολιτική κατευνασμού της Τουρκίας, μία στις ιδέες περί «συνωστισμού στην παραλία της Σμύρνης»… Να τους χαίρονται. Αλλά ας γνωρίζουν ότι με τα ρετάλια αυτά ούτε κουρελού δεν φτιάχνεται…