Χρ. Χαλαζιάς: Έχουμε κι εμείς ευθύνη για τη διαφθορά
Του
ΧΡΗΣΤΟΥ Η. ΧΑΛΑΖΙΑ
Ξεκίνησε και βρίσκεται σε εξέλιξη μια ανελέητη πολιτική σύγκρουση, με επίκεντρο την ηθική της όψη. Μια σύγκρουση που έθεσε εκτός επικαιρότητας κάθε άλλη πλευρά των πολιτικών, οικονομικών, εθνικών δρώμενων της χώρας.
Ασφαλώς η πολιτική αποτελεί την κύρια πλευρά της ταύτισης με την ηθική, ενώ υπάρχει διάσταση μεταξύ των δύο αυτών εννοιών.
Βέβαια, η διάσταση ηθικής και πολιτικής δεν είναι τωρινό φαινόμενο, όπως αντιθέτως είχε δηλώσει πρόσφατα ο πρώην πρωθυπουργός Κ. Σημίτης («η διαφθορά είναι φαινόμενο των καιρών»), επί κυβερνήσεως του οποίου είχαμε τα περισσότερα οικονομικά σκάνδαλα, όπως η Siemens, η Novartis, το χρηματιστήριο, τα εξοπλιστικά, η πώληση της εταιρείας «Ελληνικός Χρυσός ΑΕ» έναντι του… ασήμαντου ποσού των 11 εκατ. ευρώ –ενώ έξι μήνες μετά τη συναλλαγή διεθνής εταιρεία παροχής συμβουλών υπολόγισε την αγοραία αξία των μεταλλείων στα 408 εκατ. ευρώ–, το σκάνδαλο με το «Ερρίκος Ντυνάν» κ.ά.
Η σήψη δεν ήρθε τώρα στην επιφάνεια, απλά η σημερινή διαφθορά έδειξε ότι η παρακμή της ελληνικής κοινωνίας έφτασε στα έσχατα όρια. Είναι τραγικό οι πολιτικοί μας να εκμεταλλεύονται ακόμη και το κοινωνικό αγαθό της υγείας των πολιτών για κομματικό ή ατομικό συμφέρον.
Πρέπει εμείς, ως λαός, να έχουμε τη δύναμη και το θάρρος να μην αποδεχθούμε τέτοιες περιπτώσεις και να απαιτήσουμε τη ριζική ανατροπή και πλήρη ανανέωση του πολιτικού προσωπικού, καταψηφίζοντας τους επαγγελματίες, αποτυχημένους κοινωνικά, πολιτικούς.
Είναι χαρακτηριστικό ότι σε μια τέτοια παρακμή ο λαός οδηγείται στην αδιαφορία, σε μια θανατηφόρα χαύνωση των πολιτών. Η λύση θα έρθει μόνο όταν ξυπνήσει ο λαός από τον λήθαργο στον οποίο καταδικάζεται από τη σημερινή ελίτ, χωρίς να αντιδρά.
Οι παραπάνω περιπτώσεις «σωτηρίας» ιστορικά έχει αποδεχθεί ότι δεν είναι εύκολη λύση, γιατί περιπλέκουν τα προβλήματα και πνίγουν τις υγιείς λαϊκές δυνάμεις και διαιωνίζονται χωρίς αποτέλεσμα. Γι’ αυτό είναι ανάγκη ο ελληνικός λαός να λύσει το αδιέξοδο, στο οποίο οδήγησε η αλαζονεία και η απληστία των εξουσιαστικών κομμάτων.
Αυτό υπάρχει γιατί η μακροχρόνια διατήρηση της ίδιας εξουσίας αλλά και η αφροσύνη απόκτησής της οδηγούν τα πρόσωπα και τους υπάρχοντες κομματικούς σχηματισμούς στο να παίζουν επιπόλαια με τους θεσμούς και να θέτουν σε κίνδυνο την ίδια τη Δημοκρατία. Εδώ πρέπει ο λαός να αντιδράσει. Τώρα που δεν υπάρχουν κομματικές σκοπιμότητες. Τώρα που παίζεται το μέλλον της χώρας, η εθνική μας επιβίωση, οικονομική, κοινωνική, πληθυσμιακή, ιστορική, πολιτική. Η διαπίστωση αυτή δεν έχει κανέναν μελοδραματισμό.
Τα σκάνδαλα των τελευταίων χρόνων (1990 – 2015) έδειξαν την παθογένεια του εξουσιαστικού πολιτικού μας συστήματος. Η διαφθορά περιλαμβάνει και πρόσωπα και από τα δύο κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα. Το ΠΑΣΟΚ εξασθένησε, χάνοντας τα εκλογικά ποσοστά του, ενώ η Νέα Δημοκρατία δεν μπορεί να αποτελέσει λύση, εξαιτίας όχι μόνο των αντιθέσεων μεταξύ των εσωτερικών ομάδων, που δρουν ανεξέλεγκτα, αλλά και της ιδεολογικής πολιτικής σύγχυσης, αφού δυσκολεύεται να συντάξει ένα ρεαλιστικό πρόγραμμα, μιας και κάποια στελέχη της φέρονται εμπλεκόμενα σε διάφορα σκάνδαλα.
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι η χώρα μας αντιμετωπίζει άμεσα και μεγάλα προβλήματα λειτουργίας των θεσμών του κράτους και βασικά προβλήματα οικονομικής παραγωγικής ανάπτυξης.
Πρωταρχικό και πάνω απ’ όλα τα προβλήματα, η ηθική σήψη και η διαφθορά. Καμιά λύση του εθνικού – οικονομικού προβλήματος, καμία προοπτική δεν μπορεί να υπάρξει εάν δεν αποκατασταθεί η ηθική τάξη και οι ηθικές αξίες στην κοινωνία, χωρίς όραμα για ένα καλύτερο αύριο. Εάν δεν σταματήσει ο ανθελληνισμός του λαού από ορισμένες δήθεν προοδευτικές ομάδες, που είναι παντός καιρού και έχουν διεισδύσει στα εξουσιαστικά κέντρα.
Θα πρέπει να γίνει μια ανατρεπτική κάθαρση με παραδειγματικές τιμωρίες των ενόχων του πολιτικού – οικονομικού – τραπεζικού συστήματος αλλά και των θεσμικών προσώπων.
Σήμερα χρειάζεται, ως έθνος και ως κοινωνία, να ξαναβρούμε μια βάση κοινωνικής, ηθικής, αξιοκρατικής επιλογής των εκπροσώπων μας, που θα μας συμφιλιώσουν. Η διαπλοκή πολιτικής – οικονομικού κατεστημένου σε σκάνδαλα έχει αμαυρώσει την εικόνα των εξουσιαστικού συστήματος και το έχει κάνει αναξιόπιστο και αδύνατο να βρει λύση για τη χώρα, όπως βρήκε λύση, π.χ., για τη στήριξη του τραπεζικού συστήματος και τη διαγραφή μεγάλων χρεών ορισμένων βιομηχάνων ή την απαλλαγή του Αεροδρομίου Αθηνών από τα δημοτικά τέλη και τον ΦΠΑ.