Το «Μακεδονικό» να αποφασιστεί με δημοψήφισμα

Του
ΠΑΡΑΣΚΕΥΑ Ν. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ
Καθηγητή ΕΜΠ

Οι όροι ανοιχτά και κλειστά πολιτικά συστήματα αναφέρονται στο κατά πόσο αυτοί που κυβερνούν πηγαίνουν πίσω στον λαό ανά τακτά χρονικά διαστήματα και ρωτάνε τη γνώμη του για το πώς θα μπορούσαν να βελτιώσουν τον τρόπο διακυβέρνησης της χώρας. Η ενέργεια αυτή επιστημονικά ονομάζεται ανατροφοδότηση ή ανάδραση (feedback).

Μια τέτοια ενέργεια θα συμβάλει τα μέγιστα στην οριοθέτηση των αποφάσεων του Κοινοβουλίου, έτσι ώστε να είναι, κατά το δυνατό, σε αρμονία με τη γνώμη του λαού.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το πιο σοβαρό μειονέκτημα της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας είναι το γεγονός ότι λειτουργεί ως ένα ανοιχτό σύστημα. Το μειονέκτημα αυτό οφείλεται στο ότι στις εκλογές ο λαός παραχωρεί αμαχητί τη δύναμή του, δηλαδή την ψήφο του, σε μία κυβέρνηση και σε μία Βουλή οι οποίες για μία τετραετία θα πάρουν σημαντικές, ίσως και εξαιρετικά σημαντικές αποφάσεις (όπως είναι, π.χ., η περίπτωση του «Μακεδονικού») ερήμην του λαού. Κοντολογίς, η Κοινοβουλευτική Δημοκρατία καταλήγει να είναι ένα ολιγαρχικό πολιτικό σύστημα όπου ανθίζει η αναξιοκρατία, η οικογενειοκρατία, η πελατοκρατία, η διαπλοκή, η διαφθορά και άλλα, όπου όλα μαζί ζημιώνουν τον λαό και τη χώρα. Καταλήγει να είναι κομματοκρατία, όπου το κόμμα που κυβερνά θεωρεί τη χώρα μας ως λάφυρό του, γεγονός που σημαίνει ότι η Κοινοβουλευτική Δημοκρατία πνίγεται μέσα στη δυσοσμία των συμφερόντων που έχουν ολίγοι επιτήδειοι.

Στην περίπτωση του «Μακεδονικού» δεν υπάρχει άλλος δημοκρατικός δρόμος παρά μόνο ο δρόμος του δημοψηφίσματος, δηλαδή ο δρόμος της δημοκρατίας. Διαφορετικά θα είναι ο δρόμος της ολιγαρχίας.
Επομένως, στην περίπτωση του «Μακεδονικού» δεν υπάρχει άλλος δρόμος παρά μόνο ο δρόμος του κλειστού συστήματος, δηλαδή ο δρόμος του δημοψηφίσματος. Αν γίνει δημοψήφισμα τότε το 80% των Ελλήνων θα ρίξει μαύρο κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών, οπότε η διαπραγμάτευση θα αρχίσει από την αρχή. Αν δεν πραγματοποιηθεί δημοψήφισμα, τότε ο όρος «Δημοκρατία» δεν ισχύει για τη χώρα μας.

Από πλευράς μου τολμώ να κάνω την εξής πρόταση για το «Μακεδονικό». Η πρότασή μου συνίσταται στο να θέτουμε το πρόθημα «σλάβο-» μπροστά σε επίμαχες λέξεις, όπως, π.χ., Σλαβομακεδονία, Σλαβομακεδόνας, σλαβομακεδονική γλώσσα, Πανεπιστήμιο Σλαβομακεδονίας και, τέλος, σλαβομακεδονικός χαλβάς. Η πρόταση αυτή θα ισχύει, η ίδια, τόσο εντός όσο και εκτός της FYROM.

Επομένως, η πρότασή μου είναι ξεκάθαρη και συνοψίζεται, τρόπος του λέγειν, στο εξής: Αυτοί μας δίνουν το «σλάβο-» και εμείς τους δίνουμε το «Μακεδονία».

Αυτήν την πρόταση τη θεωρώ ως έναν βαθμό πρόταση ισοπαλίας, με το σκεπτικό ότι τόσο εμείς όσο και οι Σκοπιανοί θα κάνουμε πάνω – κάτω ισοδύναμες υποχωρήσεις. Σημειώστε ότι αυτή η πρόταση είναι ευσταθής, δηλαδή δεν θα δημιουργεί επικίνδυνα για μας μπερδέματα και αμφισβητήσεις, όπως συμβαίνει με την τωρινή συμφωνία σε πάρα πολλά σημεία της, εκ των οποίων μερικά είναι άκρως επικίνδυνα για τη χώρα μας.

Η Ελλάδα γειτονεύει με την Αλβανία, με τη FYROM, με τη Βουλγαρία και με την Τουρκία. Ένα σύννεφο σκεπάζει τον ουρανό από τις διεκδικήσεις της Τουρκίας. Φοβούμαι ότι δοθείσης ευκαιρίας οι τρεις άλλες χώρες θα ακολουθήσουν το παράδειγμα της Τουρκίας. Ως εκ τούτου, δεν έχουμε άλλο δρόμο παρά να εφαρμόσουμε το γνωστό ρητό: Κάλλιο προλαμβάνειν παρά θεραπεύειν.