Εμμ. Γούναρης: Το Σκοπιανό και οι κίνδυνοι για την ακεραιότητα του ελληνικού κράτους
Υπό του
Δρος ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΓΟΥΝΑΡΗ
Εμπειρογνώμονος, Πρεσβευτού ε.τ.,
Διδάκτορος του Πανεπιστημίου του Βερολίνου (FU Berlin)
Για πολλοστή φορά η κυβέρνηση της Ελλάδος και ιδιαίτερα μια ομάδα πέντε έως οκτώ πολιτικών, ως και μερικοί πολιτικοί κρατώ-μελών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, βλέπουν τη Συμφωνία των Πρεσπών δήθεν ως μια τεράστιας σημασίας συμφωνία για την ομαλοποίηση των σχέσεων Αθηνών και Σκοπίων, ενώ το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η επίτευξη των στόχων του ΝΑΤΟ!
Στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για μια συμφωνία-τερατούργημα, ανοσιούργημα, τόσο από ιστορικής όσο και από νομικής πλευράς, που εξυπηρετεί μόνο τα συμφέροντα της ΕΕ, ιδιαίτερα δε της Γερμανίας και του ΝΑΤΟ, στην περιοχή των Βαλκανίων, με απώτερο στόχο την εδραίωση και ενίσχυση της ήδη ευρισκόμενης αμερικανικής και νατοϊκής στο σκοπιανό κράτος.
Ας μην ξεχνάμε όμως ότι τις ΗΠΑ ποσώς τις ενδιαφέρει αν τα Σκόπια θα μπουν στο ΝΑΤΟ με το όνομα «Μακεδονία» (βόρειος, νότιος, κ.λπ.) ή με ένα άλλο όνομα χωρίς παράγωγα της λέξεως «Μακεδονία»! Θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει κάτι γι’ αυτό!
Δεν κάναμε όμως τίποτα! Ιδιαίτερα οι προηγούμενες κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας, μετά τον Ανδρέα Παπανδρέου και τον Κωνσταντίνο Καραμανλή! Ο νέος αμερικανός Πρόεδρος Τραμπ μάλλον θα έδειχνε κατανόηση, την οποία δεν δείχνουν οι της ΕΕ!
Το χειρότερο δε από όλα είναι ότι η παρούσα ελληνική κυβέρνηση απαιτεί, υπό μορφή «αποφασίζω και διατάσσω», από όλους τους Έλληνες και ιδιαίτερα από όλους τους βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου, που θα κληθούν να κυρώσουν τη Συμφωνία, να την υπερψηφίσουν. Ακόμη δε χειρότερο είναι ότι ενισχύεται από κυβερνητικής πλευράς η μετακίνηση βουλευτών από το ένα κόμμα στο άλλο, προκειμένου να βρεθεί ο απαιτούμενος αριθμός της πλειοψηφίας. Αυτούς βέβαια θα τους κρίνει λίαν συντόμως η ελληνική πολιτική και διπλωματική ιστορία.
Είναι αδιανόητο να χαρίζονται από την Ελλάδα σε αδίστακτους και θρασείς κλέφτες της ελληνικής ιστορίας ελληνικά ονόματα, όπως το όνομα της «Μακεδονίας», ανεξάρτητα αν προστίθεται στο όνομα η λέξη «Βόρεια», όπως επίσης έννοιες τύπου «μακεδονική εθνικότητα» «μακεδόνες πολίτες», «μακεδονική γλώσσα», έστω με ορισμένες ανούσιες προσθήκες. Έτσι νομιμοποιείται η σκοπιανή κλοπή.
Εκ των πραγμάτων, λοιπόν, οι παραχωρούμενες και χαριζόμενες αυτές έννοιες δημιουργούν την πλήρη αγανάκτηση όλων των Ελλήνων, ανεξαρτήτως πολιτικής ταυτότητας, δεξιών, ακροδεξιών, κομμουνιστών, αριστερών, ανεξαρτήτων, Ποταμίσιων, Πασόκων, πρασίνων, κ.λπ., όλων δηλαδή των υποστηρικτών των κομμάτων του Ελληνικού Κοινοβουλίου και ιδιαίτερα εκείνων που διαθέτουν περγαμηνές των μεγαλύτερων και διασημότερων ελληνικών και διεθνών πνευματικών κέντρων, πανεπιστημίων και ακαδημιών. Ας μην ξεχνάμε βέβαια και τις χιλιάδες των Ελλήνων που πολέμησαν και έδωσαν το αίμα τους για τη Μακεδονία και τα ιδανικά της στους Βαλκανικούς Πολέμους αλλά και κατά τον Α’ και Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, διότι οπωσδήποτε με τη Συμφωνία των Πρεσπών διακυβεύεται αυτή καθαυτή η ελληνική Μακεδονία, όπως επίσης και η βουλγαρική Μακεδονία, αφού το κράτος της «Βορείου Μακεδονίας» σε λίγο θα βλέπει τις δύο αυτές επαρχίες της Ελλάδος και της Βουλγαρίας ως άξιες να ενσωματωθούν στο κράτος της «Μακεδονίας», με τη βοήθεια βέβαια ορισμένων ξένων καλοθελητών!
Ξένοι ιστορικοί και διεθνολόγοι, όπως Αμερικανοί, Γάλλοι, Γερμανοί, Ιταλοί, Ισπανοί και Ρώσοι, όταν διδάσκουν την ελληνική ιστορία είναι υπερήφανοι γι’ αυτό και δείχνουν ιδιαίτερη συγκίνηση και βλέπουν με μεγάλη απογοήτευση το ξεπούλημα, από την Ελλάδα, των ελληνικών εννοιών και δοξασμένων ονομάτων σε ένα κράτος που ουδεμία σχέση έχει με τη Μακεδονία του Μεγάλου Αλεξάνδρου τόσο από ιστορικής όσο και από πνευματικής πλευράς!
Μπορεί βέβαια να υπάρχουν και ορισμένοι καθηγητές πανεπιστημίων, όχι όμως ιστορικοί, που συμφωνούν με την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ στο Σκοπιανό. Εδώ πρέπει να υπενθυμίσουμε τη ρήση του Μπίσμαρκ, του μεγάλου πολιτικού της Γερμανίας, «Drei Professoren, Vaterland verloren», που στα ελληνικά σημαίνει «Τρεις καθηγητές και η πατρίδα χάθηκε». Εμείς γιατί θα πρέπει λοιπόν να ενστερνιστούμε τις αποφάσεις μερικών ανιστόρητων πολιτικών, επειδή έτσι μας πιέζουν εξωτερικοί παράγοντες;
Μήπως θα έπρεπε, επιτέλους, οι κύριοι αυτοί να μελετήσουν τους στίχους του εθνικού μας ύμνου; Μήπως αγνοούν οι κύριοι αυτοί το δικαίωμα της ανάπτυξης της προσωπικότητας των Ελλήνων; Από την άλλη πλευρά, ας μην ξεχνάμε ότι ακόμη και αν κυρωθεί η Συμφωνία από το Ελληνικό Κοινοβούλιο, η απαιτούμενη επικύρωση της Συμφωνίας και η ανταλλαγή των οργάνων επικύρωσης τουλάχιστον για την ελληνική πλευρά εξαρτάται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Σε περίπτωση δε που ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, εν όψει των προσεχών εκλογών, αρνηθεί να επικυρώσει τη Συμφωνία –κάτι βέβαια αρκετά δύσκολο, αλλά πιθανό–, η Συμφωνία θα πρέπει να γυρίσει και πάλι στο Ελληνικό Κοινοβούλιο για επανακύρωση με αυξημένη πλειοψηφία, η οποία δεν μπορεί να επιτευχθεί. Στη διπλωματική ιστορία της Ελλάδος υπάρχουν τέτοια παραδείγματα.
Άλλωστε, το Σκοπιανό, ομολογουμένως, το κληρονόμησε ο ΣΥΡΙΖΑ με τα λάθη του από τις μετανεοδημοκρατικές και μεταπασοκικές κυβερνήσεις. Γιατί θα πρέπει, κύριε πρωθυπουργέ, να βγάλετε εσείς τώρα τα κάστανα από την φωτιά; Εκτός αν θέλετε να καούν μαζί και όλες οι επιτυχείς πολιτικές σας σε άλλους τομείς του πολιτικού σας βίου. Αυτό θέλετε; Μάλλον όχι!
Ας μην ξεχνάμε βέβαια ότι η χρονική περίοδος που διανύουμε έχει πολλούς κινδύνους, προερχόμενους όχι μόνο από την επικίνδυνη πολιτική της γείτονος Τουρκίας αλλά και από άλλες εξίσου επικίνδυνες πολιτικές των Μεγάλων Δυνάμεων στα Βαλκάνια και στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο!