Και τι δεν έδωσε η γενιά του ’30…

Ώρες ώρες στέκεσαι και αναλογίζεσαι τι έχει γεννήσει τούτη η χώρα από τότε που έδωσε το στίγμα της… Και σε πιάνει μελαγχολία, πίκρα και αγωνία για το αύριο όταν σκέφτεσαι ότι τα τελευταία χρόνια δεν «παράγουμε» σε κανέναν χώρο προσωπικότητες που θα οδηγήσουν την Ελλάδα μας στο άλμα εκείνο που θα τη φέρει ψηλά.

Που θα κάνει τα μάτια του κόσμου να στραφούν σε τούτο το κομμάτι της οικουμένης όχι μόνο για τον Παρθενώνα και τον Σωκράτη, για την Κνωσό και για τις Αλεξάνδρειες αλλά και γιατί ξαναβρίσκουμε τον δρόμο που έχει χαράξει η Ιστορία μας.
Αφορμή για αυτές τις σκέψεις, που πρέπει να προβληματίζουν τον καθένα μας και να τον ανησυχούν, ήταν το αφιέρωμα στον μεγάλο ποιητή μας Οδυσσέα Ελύτη για τα σαράντα χρόνια από την απονομή του βραβείου Νόμπελ, δεκαέξι χρόνια μετά το Νόμπελ του Σεφέρη. Και η καταγραφή δείχνει ότι από τους δέκα μεγάλους νεοέλληνες ποιητές (Χορτάτσης, Κορνάρος, Σολωμός, Κάλβος, Παλαμάς, Καβάφης, Σικελιανός, Σεφέρης, Ελύτης και Ρίτσος) οι τρεις ανήκουν στη γενιά του ’30.