Βαριέμαι κι εμένα… – Θέλω τον αφρό από τη ζωή…

«Μου άρεσε να παίζω μπάλα. Ίσως να είχε να κάνει με μια επιβεβαίωση που επιζητούσα από τη μάζα: να βάλω ένα γκολ και να με χειροκροτήσουν». «Από τα 18 μου βρίσκομαι βέβαια στο θέατρο. Κατοικεί μέσα μου αυτός ο ‘‘ιός’’. Ειλικρινά, όμως, δεν πολυαντέχω τις παρέες των ηθοποιών. Τις βαριέμαι. Όπως βαριέμαι κι εμένα».

«Προσωπικά, έχω μεγάλη αγάπη στο περιττό. Δένομαι με τα πράγματα. Είμαι ευθυνόφοβος, γυρνάω το κεφάλι στο πρόβλημα. Θέλω τον αφρό από τη ζωή και με σκοτώνει η ασχήμια».

«Ναι, πιστεύω στον Θεό. Και όλη μου η μεταφυσική εξαντλείται εκεί. Όμως αγαπώ και θαυμάζω και την ύλη, το σώμα. Στην ουσία είμαι αυτό που λέει ο Ελύτης: ‘‘Ένας ειδωλολάτρης που του έτυχε άθελά του από το άλλο του πλευρό να αγγίξει τη χριστιανική αγιότητα’’».

Υπογραφή: Δημήτρης Λιγνάδης, ηθοποιός και σκηνοθέτης

Φωτό: tospirto.net