Έζησα από μικρός την αδικία…

«Θυμάμαι σαν να τη βλέπω μπροστά μου τη φιγούρα της μάνας μου. Θυμάμαι ακόμα και τον πατέρα μου φαντάρο με στολή. Τον αδελφό μου τον Χρήστο μικρό παιδάκι, λίγο μεγαλύτερο από εμένα. Και το παράπηγμα που ζούσαμε στο Χαϊδάρι. Ζούσαμε μέσα σ’ ένα πολυβολείο. Εγώ δεν μπορούσα να εξηγήσω πώς η ζωή μου – ειδικά τα πρώτα χρόνια – ήταν τόσο σκληρή, τόσο δύσκολη.

Στην αρχή νόμιζα ότι αυτή είναι η ζωή για όλους. Αργότερα κατάλαβα ότι αυτά που έβλεπα δεν ήταν η γενική εικόνα. Αυτό ήταν το πρώτο δυνατό αίσθημα της αδικίας που ένιωσα. Και το κρύο. Θυμάμαι ότι μικρός κρύωνα πολύ. Ακόμα και το καλοκαίρι μερικές φορές το βράδυ κρύωνα».

Υπογραφή: Γιώργος Νταλάρας, από το βιβλίο-αυτοβιογραφία, διά χειρός του Θανάση
Λάλα, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Αρμός