Κλωθώ, Λάχεσις, Άτροπος: Οι τρεις Μοίρες ορίζουν τον νέο χρόνο

Οι Μοίρες, κατά την ελληνική μυθολογία, είναι οι δυνάμεις που ευθύνονται για τα καλά και τα κακά της ζωής του κάθε θνητού, από τη γέννηση μέχρι το θάνατό του.

Κατά την ελληνική παράδοση, την πρώτη μέρα γέννησης του παιδιού τοποθετούνται στο δωμάτιο που κοιμάται τρία πιατάκια με γλυκό του κουταλιού, έτσι ώστε να γλυκαθούν οι Μοίρες και να χαρίσουν στο παιδί περισσότερη και καλύτερη ζωή.

Έτσι και την πρωτοχρονιά με την γέννηση του νέου έτους, σε πολλά μέρη της Ελλάδας για να γλυκάνουν τις μοίρες και να ευνοήσουν τον καινούριο χρόνο βάζουν τρία γλυκίσματα ή κεράσματα όπως τα ονομάζουν, αλλά και τρια ποτηράκια νερό από βραδύς την παραμονή ώστε με την αλλαγή του χρόνου να επισκεφθούν το σπίτι οι τρεις μοίρες και αφού γλυκαθούν και ξεδιψάσουν να χαρίσουν στην οικογένεια ένα ευτυχισμένο νέο έτος.

Κατα την λαογραφία, το πρωί της πρωτοχρονιάς αν τα γλυκίσματα ήταν φαγωμένα, τα μεγαλύτερα παιδιά φώναζαν στους γονείς πως τα έφαγαν αυτοί κι όχι οι μοίρες.  Θέλοντας έτσι να δείξουν πως την μοίρα του σπιτιού την καθορίζουν οι ίδιοι.

Κλωθώ, Λάχεσις και Άτροπος. Οι τρεις μοίρες του Paul Thumann

Ποιές είναι οι Μοίρες

Η πρώτη Μοίρα, η Κλωθώ, «αυτή που κλώθει», γνέθει το νήμα της ζωής, (συμβολίζει το παρόν), η δεύτερη, η Λάχεσις (το παρελθόν), το ξετυλίγει, (μοιράζει τους κλήρους, καθορίζει τι θα «λάχει» στον καθένα, εξ ού και λαχείο), ενώ η τρίτη, η Άτροπος το κόβει, όταν έρθει η ώρα (συμβολίζει το μέλλον).

Στην αρχαία ελληνική μυθολογία, οι θεότητες αυτές ήταν σοβαρές, πολυάσχολες παρθένες… ήταν δημοφιλείς στην Αρχαία Ελλάδα γεγονός που αποδεικνύεται από την ύπαρξη ιερών ναών σε διάφορες μεγάλες πόλεις όπως Κόρινθο, Σπάρτη και Θήβα. Προς τιμήν τους οργανώνονταν εορταστικές εκδηλώσεις στην Αθήνα, τους Δελφούς, την Ολυμπία και την Σικυώνα για να εξασφαλίσουν καλή σοδειά στα χωράφια.

Η προσωποποίηση του πεπρωμένου με ανθρώπινη μορφή απαντάται για πρώτη φορά στην Θεογονία του Ησίοδου το 700 πΧ. Ο Ησίοδος παρουσιάζει τις Μοίρες ως κόρες του Δία και της θεάς Θέμιδος. Η Θέμιδα ανήκε στους Τιτάνες. Παιδί του Ουρανού και της Γης στη θεογονία του Ησίοδου συμβόλιζε το νόμο, την τάξη και το θείο δίκαιο.

Οι Μοίρες εμφανίζονται να γνέθουν, μια γνωστή ασχολία των γυναικών της εποχής. Όμως μέσα στην κλωστή υπάρχει θλίψη, πλούτος, ταξίδια, τύχη.

Σε άλλους μύθους παρουσιάζονται ως κόρες δύο άλλων θεών του Ερέβους, δηλαδή του σκότους και της θεάς Νύχτας.

Σύμφωνα με κάποιους άλλους μύθους συσχετίζονται με την θεά Ανάγκη. Κατά τους αρχαίους φιλοσόφους, ο Πλάτων θεωρεί τη θεά Ανάγκη ως μητέρα των Μοιρών.

Strudwick-_A_Golden_Thread

Στους Ρωμαίους ως Fata ή Parcae , ήταν τρεις γυναίκες τις οποίες περιγράφονταν ως ηλικιωμένες, αυστηρές, ψυχρές και αμείλικτες, τις παρουσίαζαν ως κακιές γυναίκες, που στερούσαν την ελπίδα και την επιθυμία στους ανθρώπους.

Ο τρεις Μοίρες απαντώνται και σε άλλες ευρωπαϊκές μυθολογίες να παίζουν τον ίδιο ρόλο  όπως στην σκανδιναβική μυθολογία όπου είναι αντίστοιχα οι τρεις Νορν.