Το ζευγάρι απέναντι δεν καβγαδίζει πια
Συγγραφέας
Γιώτα Στεφάνου
Η Βέρα και ο Γιάννης ερωτεύονται κεραυνοβόλα και παντρεύονται ύστερα από μια σύντομη σχέση. Μετά τη γέννηση του παιδιού τους η ζωή τους εκτρέπεται προς μια νέα, δραματική τροχιά. Ο γάμος τους κλυδωνίζεται· τα συναισθήματα συμπιέζονται· κι εκείνοι ασφυκτιούν.
Το χρονικό μιας σχέσης: από το πρώτο φιλί μέχρι την τελική, σπαρακτική, αναμέτρηση δύο κουρασμένων εραστών.
Μια κατάδυση στη σκοτεινιά του έρωτα, μια ελεγεία για τη μητρική αγάπη.
Απόσπασμα βιβλίου
Γκλιν γκλιν, ακούγεται το κουδουνάκι της εισόδου. Ο πρώτος πελάτης εισβάλλει κάπως αγχωμένος· η βροχή είναι δαίμονας για τους περισσότερους. Με την Τάνια δεν έχουμε διαχωρίσει τα καθήκοντά μας. Κάνουμε τα πάντα και οι δύο. Πότε τις παραγγελίες, πότε το ταμείο, πότε την καθαριότητα της τουαλέτας. Και οι πελάτες επιλέγουν ασυναίσθητα ποια από τις δύο θα τους εξυπηρετήσει. Οι πιο νέοι συνήθως απευθύνονται στην Τάνια. Έχει πιο σύγχρονη εικόνα· είναι πιο ξεκάθαρη στις προτάσεις της, πιο κοφτή. Οι άντρες, επίσης, επιλέγουν την Τάνια. Μόλις τη βλέπουν την εμπιστεύονται, δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. Δείχνουν μια δύναμη οι κινήσεις της, μια αποφασιστικότητα. Είναι σαν να γράφει στο μέτωπό της «Αφήστε με να σας οδηγήσω εγώ στο πιο συναρπαστικό αστυνομικό, ξέρω τι θέλετε, κάτι με αίμα, δράση και γκόμενες με σφιχτά στήθη».
Εμένα με προτιμούν οι γυναίκες. Ηλικιωμένες, με αφράτα γκρίζα μαλλιά. Μαμάδες με αεροδυναμικά καρότσια που ψάχνουν ένα ωραίο παιδικό βιβλίο. Έφηβες με ακμή και μακριά λυτά μαλλιά που αναζητούν ιστορίες για δράκουλες και γκόθικ έρωτες. Είμαι ο άνθρωπός τους. Ξεχωρίζω από μακριά. Δείχνω σαν να μην έχω ιδέα από πρακτικά θέματα, σαν να μην ξέρω καν τον υπουργό Οικονομικών.
Ο πελάτης κατευθύνεται προς την Τάνια. Τον ελκύουν τα μακριά πόδια της, το στενό, σχεδόν ασφυκτικό, τζιν και η πρόσχαρη φάτσα της. Ρίχνω μια ματιά στο ντύσιμό του: καλοκαιρινό κουστούμι χωρίς γραβάτα, γαλάζιο πουκάμισο, μοκασίνια. Μαντεύω: βιβλίο για την κρίση. Ή ίσως ένα ιστορικό βιβλίο, για τον Χίτλερ ή κάτι τέτοιο.
Κινούμαι προς το ταμείο, η Τάνια θα τον αναλάβει, το δίχως άλλο. Εγώ θα χτυπήσω αργότερα την τιμή, θα δώσω τα ρέστα, θα ρωτήσω «Είναι για δώρο;» Δεν θα ’ναι για δώρο, μαντεύω γι’ άλλη μια φορά. Δεν φαίνεται να είναι ο τύπος του άντρα που θα ερχόταν στις εννιά το πρωί με βροχή να αγοράσει ένα βιβλίο για δώρο. Η έκφρασή του έχει κάτι σκληρό, κάτι κλειστό. Μην ενοχλείτε, τα πηγαίνω μια χαρά με τον εαυτό μου. Κρατάει θήκη υπολογιστή σε σχήμα χαρτοφύλακα, δεν έχει ομπρέλα. Οι κάλτσες του είναι μια έκπληξη έτσι όπως ξεπροβάλλουν ελάχιστα κάτω από το παντελόνι του: μπλε με μικροσκοπικά άσπρα πουά. Γυναικείο άγγιγμα, σίγουρα. Ή ίσως δώρο από συναδέλφους στη δουλειά που θέλουν να «σπάσουν» λίγο το αυστηρό, βαρετό ντύσιμό του.
«Είναι για δώρο;» ρωτάω όταν φτάνει στο ταμείο. Έχει διαλέξει ένα βιβλίο για την οικονομική κρίση, και φυσικά δεν θα είναι για δώρο.
«Όχι», λέει.
«Μετρητά ή κάρτα;»
«Μετρητά».
Μετρητά… Οπότε αποκλείεται να ρίξω μια γρήγορη ματιά στη ζωή του. Όνομα, επίθετο, τέτοια μικροπράγματα δίνουν ένα κάποιο στίγμα. Πληρώνει με ένα τέλειο, ατσαλάκωτο εικοσάευρο.
«Θέλετε να βγάλετε κάρτα πελάτη; Οι πελάτες μας έχουν επιπλέον έκπτωση», λέω ενώ βάζω το βιβλίο σε μια υφασμάτινη σακούλα. «Θα χρειαστούν μόλις λίγα λεπτά…»
Το βλέμμα του τώρα τσακίζει παιχνιδιάρικα και το πρόσωπό του αλλάζει.
«Γιατί όχι;» λέει.
Συμπληρώνει στα γρήγορα τη φόρμα. Γράφει κεφαλαία γράμματα. Οξύαιχμος, αντρικός γραφικός χαρακτήρας. Καθώς γράφει, οι μανσέτες του ανασηκώνονται, φανερώνεται ένα τεράστιο καντράν με μεταλλικούς δείκτες. Δεν ξέρω γιατί, αλλά θέλω να παρατείνω την παρουσία του μέσα στο μαγαζί. Ίσως για να βρω μια δυσμορφία πάνω του, κάτι άσχημο και συνηθισμένο. Έχει υγιή μαλλιά, ξανθά σε μια πρώτη εντύπωση ή ίσως ξανθά μαζί με γκρίζα. Πυκνές βλεφαρίδες, η καθεμία με δικό της χρώμα, μαύρο, ξανθό, άσπρο, γκρι· αποχρώσεις που βρίσκεις σε ένα πινέλο ζωγραφικής με συνθετική τρίχα. Μου δίνει την αίτηση, τα χέρια μας για λίγο μπερδεύονται, γελάμε. Όμορφα δόντια, όχι από εκείνα τα συμμετρικά και ψεύτικα, αλλά με λίγο πεταχτούς προς τα έξω κυνόδοντες, που σε κάνουν να υποψιάζεσαι πως γέρνει το κεφάλι, υπό κάποια γωνία, όταν φιλάει. Διατρέχω με τα μάτια την αίτηση και η καρδιά μου χάνει έναν χτύπο όταν βλέπω συμπληρωμένο το τηλέφωνό του…
Διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ (Ακολουθεί …ραντεβουδάκι!)
Λίγα λόγια για την συγγραφέα
Η Γιώτα Στεφάνου γεννήθηκε στη Λάρισα.
Σπούδασε στην Ιατρική σχολή Θεσσαλονίκης και ζει στην Αθήνα, όπου ασκεί την Παιδιατρική.
Είναι μητέρα τριών παιδιών.
Έχει γράψει τα μυθιστορήματα: Έρωτας που κυλάει δε χορταριάζει, Η κυνηγός, Ο κάμπος με τις κούκλες, Τι κρύβεις;, Το ζευγάρι απέναντι δεν καβγαδίζει πια.
Κατηγορία: Ελληνική Πεζογραφία
ISBN: 978-960-04-4935-8