Αποδοχή
Τελικά, τίποτα δεν αλλάζει στη μικρή μας πόλη… Οι γνωστές… πετυχημένες συνταγές του παρελθόντος επιμένουν να χρησιμοποιούνται απρόσκοπτα. Καθόλου του παρελθόντος λοιπόν…
Νυν και αεί και εις τους αιώνας…
Παγωμένη εικόνα
Αν δεις πώς πολιτεύεται το νέο αίμα αυτοδιοικητικών, καμία διαφορά δεν θα διακρίνεις από το… παλιό. Όλα τα οράματα ξεδιπλώνονται στις σάλες των ξενοδοχείων που τα φιλοξενούν και… μένουν εκεί, κρατούνται φυλακισμένα, κλειδωμένα σ’ αυτές τις ίδιες σάλες, για να σκονιστούν και να παλιοκαιρίσουν…
Μόνον οι άνθρωποι έχουν το δικαίωμα να μετακινηθούν. Αλλά, αν τους παρατηρήσεις καλά, θα δεις ίδιες σκέψεις, ίδιες αντιλήψεις, ίδιες φιλοδοξίες, ίδιες διαδρομές. Μόνο τα πρόσωπα αλλάζουν, αλλά και εκείνα… μόνον ως προς τα ονοματεπώνυμα…
Παγωμένα και καταδικασμένα να κινούνται γύρω από τον εαυτό τους…
Αφρόκρεμα…
Στις παρουσιάσεις θέσεων και προσώπων των δύο υποψηφίων με τις μεγαλύτερες πιθανότητες εκλογής για τον Δήμο Κομοτηνής το σκηνικό ήταν μία από τα ίδια…
Νέοι άνθρωποι μαζεύουν τις ομάδες τους, όπως παλιά, τις παρουσιάζουν στο κοινό που συνεχίζει να παρακολουθεί τέτοιες εκδηλώσεις, μιλούν (όσο χρειάζεται) για το πρόγραμμά τους, για τον τρόπο που θα κάνουν τον δήμο… αγνώριστο.
Σ’ αυτές τις ομάδες πάντα υπάρχουν υποψήφιοι από τη μειονότητα, όπως είναι φυσικό. Όμως πάντα υπάρχουν και οι… leaders της μειονότητας. Αυτοί, δηλαδή, που σε κάθε «οικογενειακή» φωτογραφία της ομάδας θα βρίσκονται δίπλα στον υποψήφιο επικεφαλής…
Δεν είναι τυχαίο που οι δύο υποψήφιοι για τον Δήμο Κομοτηνής (Αντώνης Γραβάνης με την υποστήριξη της ΝΔ και Γιάννης Γκαράνης με το ΚΙΝΑΛ, πρώην ΠΑΣΟΚ) είχαν δίπλα τους τον… ανθό του τουρκικού προξενείου στην Κομοτηνή…
Δέντρο
Τι είναι αυτό που οδήγησε τον Γραβάνη να θέλει δίπλα του τον Αχμέτ Ερτζάν και τον Γιάννη Γκαράνη τον Ριτβάν Μολά Ισά;
Δοκιμασμένοι αυτοδιοικητικοί, θα έλεγε κανείς…
Όντως, τόσο ο Ερτζάν όσο κι ο Μολά Ισά συμμετέχουν στις αυτοδιοικητικές ομάδες (ο πρώτος στην αξιωματική αντιπολίτευση, ο δεύτερος στη διοίκηση), στη θητεία που ολοκληρώνεται σε μερικούς μήνες…
Παρά το γεγονός ότι και οι δύο είναι… ακριβοθώρητοι στα δημοτικά συμβούλια, «άοσμοι» σε ό,τι αφορά τα δρώμενα του δήμου, εντούτοις συνεχίζουν να προτιμούνται και να θεωρούνται και… πρωτοκλασάτοι από τους επικεφαλής τους…
Ο λόγος είναι απλός: Οι συγκεκριμένοι πριμοδοτούνται με… τσουβαλάκια ψήφων, αφού αποτελούν τους εκλεκτούς του τουρκικού προξενείου…
Και ο… νέοι μας υποψήφιοι δήμαρχοι συνεχίζουν να κοιτούν το δέντρο, γιατί έχουν πλέον μάθει να μη νοιάζονται για το δάσος…
Βίοι παράλληλοι…
Πριν από δύο χρόνια περίπου, το κλείσιμο των παράνομων νηπιαγωγείων, που λειτουργούσαν και… κάτω από πέτρες σε Ξάνθη και Ροδόπη, έφερε τον πρόεδρο του Συλλόγου Επιστημόνων της Μειονότητας, έναν σύλλογο απολύτως προσανατολισμένο προς τη «μαμά» Τουρκία, αντιμέτωπο με τη νυν Δημοτική Αρχή…
Πρόεδρος είναι ο κ. Ερτζάν, που μήτε μιλιά μήτε λαλιά είχε μέχρι τότε στο δημοτικό συμβούλιο, ώσπου προέκυψε το θέμα των παράνομων νηπιαγωγείων…
Ως πρόεδρος και δημοτικός σύμβουλος της μείζονος αντιπολίτευσης άστραψε και βρόντηξε για τα… άγια δικαιώματα των παιδιών της μειονότητας, επιχειρηματολογώντας χωρίς ντροπή και τσίπα για την αξία του… λύκου ως φύλακα προβάτων.
Όσο για τον κ. Μολά Ισά, αυτός επιμένει να βρίσκεται στην αφάνεια και να κάνει τις παρεμβάσεις του κωδικοποιημένα…
Τελευταία του «υπογραφή» η εξασφάλιση πινακίδας κυκλοφορίας για το αυτοκίνητό του: 1453… Σε κάποιο άλλο επίπεδο, θα έλεγε κανείς ότι το άτομο διαθέτει… χιούμορ.
Επίσης του αρέσει να συναναστρέφεται με τους εκπροσώπους του «καθεστώτος» στην Κομοτηνή, όπως βεβαίως και ο κ. Ερτζάν, ενώ αγαπημένο του φόντο στις φωτογραφίες είναι η… σημαία της «ανεξάρτητης Θράκης»…
Ναι, συνεχίζει να είναι δημοτικός σύμβουλος και αντιδήμαρχος, παρακαλώ…
Στο «διά ταύτα»…
Το σίγουρο είναι ότι οι ψήφοι είναι ο μοναδικός στόχος σε μια εκλογική αναμέτρηση. Κοινώς, να κερδίσει κάποιος, χωρίς βεβαίως να ενδιαφέρεται πώς, με ποιον τρόπο δηλαδή, θα γίνει αυτό. Δεν υπάρχει ηθική, δεν υπάρχουν κανόνες, δεν υπάρχει μέτρο…
Κάθε εκλογική αναμέτρηση αφορά το τώρα, ποτέ στο μέλλον. (Δεν είναι οξύμωρο;)
Γι’ αυτό και αυτού του τύπου οι εκδηλώσεις θα είναι ίδιες όσα χρόνια και αν περνούν…
Απλώς, την επόμενη φορά επικεφαλής θα είναι ο Ερτζάν και ο Μολά Ισά και ο Γραβάνης και ο Γκαράνης, που κάνουνε και ρίμα, θα κάνουν και τα… εξαπτέρυγα…
Κι εμείς οι υπόλοιποι θα κάνουμε ό,τι μας αρέσει…
Το είδωλο…
Το μόνο σίγουρο είναι ότι δύσκολα χωνεύεται το ανάποδο, ακόμα και απ’ τα στομάχια που αδιαμαρτύρητα υπομένουν.
Είναι και ο μπαμπούλας της Χρυσής Αυγής, που αντιμάχεται την αλήθεια αλλά και την αισθητική…
Όμως, αργά ή γρήγορα, όλοι θα αναμετρηθούμε με τον καθρέφτη…
Έλλη Μητακίδου