Τι παιχνίδια παίζουν ο Τραμπ με τον Ερντογάν…
Ξέχασε ο αμερικανός Πρόεδρος τον καλύτερο σύμμαχό του, την Ελλάδα
“Οι Αμερικάνοι, και αυτό θα πρέπει να το αντιληφθούν άπαντες, δεν πρόκειται να… πολεμήσουν στο πλευρό της Ελλάδας για να αποκρούσουν μια τουρκική επίθεση ή να αποτρέψουν ένα θερμό επεισόδιο, αλλά απλώς θα παρέμβουν για να οδηγήσουν τις δύο χώρες σε… συμβιβασμό, ο οποίος όμως δυστυχώς θα έχει στο τραπέζι τις τουρκικές διεκδικήσεις έναντι της χώρας μας”.
Σε επικίνδυνες ανατροπές, που επηρεάζουν όχι μόνο την κατάσταση στη Συρία αλλά ολόκληρη την περιοχή και φυσικά έχουν επιπτώσεις στην ίδια την Ελλάδα, οδηγούν οι αλλοπρόσαλλες, αντιφατικές και απρόβλεπτες επιλογές του αμερικανού Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, που τελικά –τουλάχιστον μεσοπρόθεσμα– ευνοούν την Τουρκία και τον Ταγίπ Ερντογάν.
Γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων του τις εισηγήσεις του Πενταγώνου, της γραφειοκρατίας του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και κορυφαίων γερουσιαστών, ο κ. Τραμπ επέλεξε να διατάξει αιφνιδιαστικά την αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων από τη Συρία, οι οποίες μόλις πριν από δέκα ημέρες είχαν στήσει φυλάκια στα σύνορα με την Τουρκία προκειμένου να προστατεύσουν τους κούρδους μαχητές του YPG από ενδεχόμενη επίθεση των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, την οποία είχε προαναγγείλει ο Πρόεδρος Ερντογάν.
Οι δύο ηγέτες, Ερντογάν και Τραμπ, συνομίλησαν τηλεφωνικά και αμέσως μετά ήρθε η πρώτη απόφαση του Πενταγώνου, με την οποία ξεμπλόκαρε τη δυνατότητα πώλησης πυραύλων PATRIOT στην Τουρκία (θέτοντας ως όρο τη μη αγορά των S-400). Λίγες ώρες αργότερα ο κ. Τραμπ ανακοίνωσε την απόφασή του για απόσυρση των δυνάμεων από τη Συρία και μάλιστα μέσω Twitter, με πρώτο θύμα τον υπουργό Άμυνας Τζέιμς Μάτις, που έσπευσε να υποβάλει την παραίτησή του.
Η απόφαση αυτή αποτελεί ουσιαστικά ένα τεράστιο δώρο για την Τουρκία και τον Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος έτσι μπορεί να καυχάται στο εσωτερικό ότι ακόμη και η υπερδύναμη υποχώρησε μπροστά στη δική του αποφασιστικότητα να αναβαθμίσει τον περιφερειακό ρόλο της Τουρκίας και να εξοντώσει τελειωτικά την «κουρδική τρομοκρατία» και κάθε εστία απειλής στο έδαφος της Συρίας.
Τρίβει τα χέρια του ο Πούτιν
Εφόσον ο κ. Ερντογάν, μετά την αποχώρηση των Αμερικανών, εξασφαλίσει και την ανοχή του Βλαντιμίρ Πούτιν και εξαπολύσει δεύτερη επιχείρηση στο συριακό έδαφος ανατολικά του Ευφράτη, τότε θα πρόκειται για στρατηγική νίκη της Τουρκίας, καθώς θα έχει βάλει βαθιά το πόδι σε όλη σχεδόν τη Βόρεια Συρία, δημιουργώντας τετελεσμένα, τα οποία θα τη φέρουν σε πλεονεκτική θέση στη διαμόρφωση του μεταπολεμικού σκηνικού στη χώρα αυτή.
Η Τουρκία με την αποχώρηση των Αμερικανών έχει τη δυνατότητα να παίξει το παιχνίδι του «έντιμου τρίτου» και, ενώ είναι σε συμμαχία με Ρωσία και Ιράν, να «πουλήσει» στον κ. Τραμπ ότι η εισβολή στη Βόρεια Συρία αποτελεί ένα «φιλικό» προς την Ουάσινγκτον ανάχωμα στην περαιτέρω διείσδυση των Ιρανών.
Θύμα οι Κούρδοι, για άλλη μια φορά
Μεγάλο θύμα του παζαριού αυτού είναι οι Κούρδοι της Συρίας, οι οποίοι, αφού πλήρωσαν τεράστιο τίμημα για να αντιμετωπίσουν στην αρχή τις φιλοκυβερνητικές δυνάμεις, μετά τον ISIS, κατόπιν την πρώτη εισβολή των Τούρκων, τώρα θα βρεθούν εγκαταλειμμένοι από όλους στο έλεος του Ερντογάν.
Με την Τουρκία να ανοίγει μεν μέτωπα, αλλά να ενισχύει ολοένα και περισσότερο τον ρόλο της στην περιοχή, είναι προφανές ότι αυξάνει ο βαθμός επικινδυνότητας σε όλο το φάσμα των ελληνοτουρκικών σχέσεων.
Με τις πολιτικές – διπλωματικές σχέσεις ουσιαστικά να μένουν παγωμένες λόγω των συνεχών απειλών και έμπρακτων αμφισβητήσεων των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων αλλά και των απειλών εναντίον της Κύπρου, η Αθήνα αμήχανα παρακολουθεί αυτήν τη διαδικασία.
Κινήσεις όπως αυτή της τριμερούς με το Ισραήλ και την Αίγυπτο είναι σημαντικές, αλλά όλοι γνωρίζουν ότι δεν πρόκειται να δώσουν λύση στα προβλήματα των ελληνοτουρκικών σχέσεων.
Όσο για την πλήρη συστράτευση της κυβέρνησης με την κυβέρνηση Τραμπ, μετά και τα τελευταία γεγονότα αποδεικνύεται περίτρανα πόσο επιπόλαιη και επιφανειακή ήταν η προσέγγιση εκείνη, που θεώρησε ότι παραδίδοντας τη χώρα στους Αμερικανούς και αφήνοντας την Ουάσινγκτον να μετατρέψει την Ελλάδα σε χώρα πρώτης γραμμής διασφαλίζονται τα εθνικά συμφέροντα και δημιουργείται αμερικανική ασπίδα έναντι της Τουρκίας. Και πόσο στην πράξη αποδεικνύεται αν θεωρεί η Αμερική την Ελλάδα καλύτερο σύμμαχό της στην καυτή περιοχή μας…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Η Αθήνα έχει αρχίσει να προβληματίζεται ιδιαίτερα από την αμερικανική στάση
Οι Αμερικάνοι, και αυτό θα πρέπει να το αντιληφθούν άπαντες, δεν πρόκειται να… πολεμήσουν στο πλευρό της Ελλάδας για να αποκρούσουν μια τουρκική επίθεση ή να αποτρέψουν ένα θερμό επεισόδιο, αλλά απλώς θα παρέμβουν για να οδηγήσουν τις δύο χώρες σε… συμβιβασμό, ο οποίος όμως δυστυχώς θα έχει στο τραπέζι τις τουρκικές διεκδικήσεις έναντι της χώρας μας.
Οι «παλικαρισμοί» των τελευταίων ημερών από το υπουργείο Άμυνας, κάθε άλλο παρά βοηθούν για να δούμε ξεκάθαρα την εικόνα στα ελληνοτουρκικά αλλά και να ενεργήσουμε για την προστασία των εθνικών συμφερόντων.
Το ανέβασμα των τόνων και οι ρητορικές απειλές του τύπου «θα ισοπεδώσουμε τη βραχονησίδα αν ανέβουν τούρκοι στρατιώτες» και «θα τους λιώσουμε, θα τους συντρίψουμε» μπορεί να ακούγονται ωραία και να βγάζουν τίτλους στα φιλικά έντυπα και τις αντίστοιχες ιστοσελίδες, αλλά δεν δίνουν καμία απάντηση για την ουσία της ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης στο Αιγαίο. Βεβαίως ο κ. Καμμένος έχει κάθε λόγο να καλοδέχεται την προβολή της έντασης με την Τουρκία, καθώς έτσι αποσπάται η προσοχή της κοινής γνώμης από το Σκοπιανό και την προσωπική ευθύνη του για τη Συμφωνία των Πρεσπών, η οποία ιστορικά θα φέρει και τη δική του υπογραφή, έστω και αν δεν την έχει υπογράψει ή δεν την έχει ψηφίσει.
Η αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί με παχιά λόγια που απευθύνονται στα βραδινά δελτία και ενώ η ισορροπία δυνάμεων στο Αιγαίο ανατρέπεται με ραγδαίο ρυθμό υπέρ της Τουρκίας. Ο Α/ΓΕΕΘΑ πρέπει να φροντίζει ώστε να μην πατήσει το πόδι του σε ελληνική βραχονησίδα τούρκος στρατιώτης και τελικά εάν έχει πληροφορίες ότι σχεδιάζεται κάτι τέτοιο ας προετοιμάζει το σχέδιο αντίδρασης, το οποίο προφανώς δεν μπορεί να είναι η εξαΰλωση της βραχονησίδας…
Και εάν οι δηλώσεις της στρατιωτικής και πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Άμυνας εμφορούνται από τον ενθουσιασμό της «στρατηγικής σχέσης» Ελλάδας – ΗΠΑ, στην έναρξη της οποίας συνέβαλαν και οι κ. Καμμένος και Αποστολάκης, είναι υποχρέωσή τους να ξαναδούν και να επανεκτιμήσουν την κατάσταση. Οι Κούρδοι της Συρίας αποτελούν ένα καλό παράδειγμα για το πώς ο κ. Τραμπ αντιλαμβάνεται φίλους και συμμάχους και πόσο αξιόπιστος είναι…
Το επόμενο διάστημα θα είναι εξαιρετικά επικίνδυνο και από ελληνικής πλευράς απαιτείται ετοιμότητα, καθαρό μυαλό και ψυχραιμία…
Κωνσταντίνος Τσάκαλος
Φωτο: politis.com.cy