Νέα μέθοδος προβλέπει την ανάγκη για αρθροπλαστική στην οστεοαρθρίτιδα γόνατος
Έναν νέο τρόπο εκτίμησης της εξέλιξης της οστεοαρθρίτιδας και του κινδύνου υποβολής του ασθενή σε ολική αρθροπλαστική γόνατος εκτιμούν ότι βρήκαν αυστραλοί ερευνητές από τη Σχολή Δημόσιας Υγείας και Προληπτικής Ιατρικής του Πανεπιστημίου Monash της Μελβούρνης.
Σύμφωνα με τη μελέτη τους, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Rheumatology», οι ασθενείς που έχουν διαγνωστεί ή παρουσιάζουν κίνδυνο για οστεοαρθρίτιδα γόνατος μπορούν να εντοπιστούν από την μεταβολή της ποσότητας του υγρού στο γόνατο.
Συγκεκριμένα, ανακάλυψαν ότι η φυσιολογική ποσότητα αρθρικού υγρού και η μεταβολή της σε διάστημα ενός έτους σχετίζονται θετικά με την απώλεια όγκου του χόνδρου και ακτινογραφική οστεοαρθρίτιδα σε διάστημα 4 ετών και με κίνδυνο για ολική αντικατάσταση του γόνατος σε διάστημα 6 ετών.
«Η οστεοαρθρίτιδα είναι μια πολύ συχνή πάθηση που εκδηλώνεται συνήθως σε άτομα άνω των 45 ετών. Αφορά στην εκφύλιση του χόνδρου, η οποία επιτρέπει την επαφή των οστών της άρθρωσης. Όσο η πάθηση επιδεινώνεται, προκαλεί στον ασθενή οίδημα, προοδευτικά επιδεινούμενο πόνο και απώλεια της λειτουργικότητας της άρθρωσης. Υπολογίζεται ότι η πάθηση επηρεάζει το 7% του παγκόσμιου πληθυσμού.
Η ηλικία, το φύλο, η παχυσαρκία, η υπερχρήση, η άρση βαρών από αθλητικές ή επαγγελματικές δραστηριότητες και ο τραυματισμός της άρθρωσης αποτελούν παράγοντες κινδύνου για την εμφάνιση της οστεοαρθρίτιδας», μας εξηγεί ο εξειδικευμένος στις αρθροπλαστικές ισχίου και γόνατος ορθοπαιδικός χειρουργός Δρ. Αθανάσιος Τσουτσάνης.
Η πάθηση μπορεί να προκαλείται εν μέρει από αρθρική φλεγμονή, η οποία εκδηλώνεται ως πάχυνση της αρθρικής μεμβράνης και συλλογή υγρού, οδηγώντας σε πρήξιμο και έκταση των συνδέσμων γύρω από την άρθρωση, οπότε αυτή γίνεται άκαμπτη και πονά. Ωστόσο, υπάρχουν λίγες διαθέσιμες μελέτες σχετικά με την επίδραση της συλλογής υγρού στην εξέλιξη της οστεοαρθρίτιδας του γόνατος.
Οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Monash σε συνεργασία με συναδέλφους τους από τον Καναδά, επιδιώκοντας τον εντοπισμό των ασθενών που βρίσκονται σε κίνδυνο ώστε να είναι εφικτή η προσαρμογή των παρεμβάσεων για πιο αργή εξέλιξή της, ανέλυσαν δεδομένα 4.115 ανθρώπων με την πάθηση.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι υπήρξε θετική συσχέτιση μεταξύ του όγκου συλλογής υγρού και της μείωσης του όγκου του έσω χόνδρου, της εξέλιξης της ακτινογραφικής οστεοαρθρίτιδας (εκείνης που στην ακτινογραφία διακρίνονται αλλαγές στο οστό, οστεόφυτα, στένωση του μεσάρθριου διαστήματος, αλλά δεν έχει δώσει ακόμα κλινικά συμπτώματα) και του κινδύνου για ολική αρθροπλαστική γόνατος.