ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ LA MADDALENA
Συγγραφέας
Βικτώρια Μακρή
Μπαχάρ, Ζερμέν, Γκέρντα, Σαβέρια.
Τέσσερις γυναίκες με καταγωγή από την Άγκυρα, τους Εβραίους της Θεσσαλονίκης, τα νησιά Φερόες και τη Σικελία, αντίστοιχα. Διαφορετικές κουλτούρες και γλώσσες, διαφορετικές καταβολές και ιστορία, τα βιώματα όμως κοινά. Περιπλανήθηκαν σε τόπους και πολιτισμούς, αλλά κατέληξαν και οι τέσσερις στο ίδιο σημείο, σε ένα νησί. Από όποια γωνιά της γης κι αν ξεκινήσεις, σε όποιον τόπο κι αν καταλήξεις, σε όποια αγκαλιά κι αν κουλουριάσεις την ύπαρξή σου, ίσως εντέλει αντιληφθείς πως η ζωή μοιάζει με τα κοράλλια, που με την πάροδο του χρόνου, όση γοητεία και αξία κι αν έχουν, σιγά σιγά θρυμματίζονται και γίνονται μια ροζ σκόνη που την παίρνει ο αέρας και τη σκορπίζει στην παραλία… Και μόνο το φως του ορίζοντα παραμένει αναλλοίωτο, να παιχνιδίζει με τις ακτίνες του πάνω στις αποχρώσεις των θρυμματισμένων κοραλλιών…
Απόσπασμα βιβλίου
Σελίδες ημερολογίου της Ζερμέν
Με λένε Ζερμέν. Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη από γονείς Εβραίους. Εκείνοι χάθηκαν στο Άουσβιτς. Εγώ επέζησα. Σχεδόν από την ημέρα που έμαθα να γράφω μου άρεσε να έχω ένα τετράδιο και κάπου κάπου να κρατάω σημειώσεις για γεγονότα και ανθρώπους. Μου έκανε καλό να θεωρώ ότι, εάν σημειώνω σ’ ένα χαρτί τις σκέψεις μου για ένα ευχάριστο, για παράδειγμα, γεγονός, ενδεχομένως αυτό να διαρκέσει περισσότερο, να περάσει κατά κάποιο τρόπο στην αθανασία της μνήμης μου. Αν πάλι καταγράψω ένα δυσάρεστο γεγονός, ίσως με αυτόν τον τρόπο «γειώσω» τον πόνο και τον λυτρώσω. Σε κάθε περίπτωση, πάντα πίστευα ότι το γράψιμο λειτουργεί θεραπευτικά, κάτι σαν γραπτή εξομολόγηση προς ένα θείο και ανώτερο πεδίο εντός μου, που στέκεται σιωπηλά στο βάθος του είναι μου και με ακούει προσεκτικά.
Σαλιχά, Μπαχάρ, Γκέρντα.
Με τη σειρά, η αδελφή μου που την έχασα νωρίς, η υιοθετημένη κόρη μου και η αγαπημένη μου φίλη. Γεμάτο το ημερολόγιό μου με τις κουβέντες και τις σκέψεις τους, με τη ζωή που έζησα δίπλα στις ζωές τους. Έρωτες, χωρισμοί, θάνατοι. άντρες και όνειρα. Οικογένεια και μοναξιά. Οι χώρες. Τα σύνορα. Η Ελλάδα και η Τουρκία, η Ιταλία και η Σκανδιναβία. Οι άνθρωποι που σαν αεράκι απαλό περνάνε τα σύνορα και ταξιδεύουν μέχρι να βρουν κάπου να αγαπήσουν και να μείνουν εκεί, αποσταμένοι από τον δρόμο.
Κι έπειτα, εκείνο το ταξίδι στο Αρχιπέλαγος Λα Μανταλένα. Με επηρέασε βαθιά, σχεδόν έσβησε από μέσα μου περιττές επιθυμίες και ψυχικά βάρη. Πρόκειται για μια θαλάσσια περιοχή ανάμεσα στη Σαρδηνία και την Κορσική που αποτελείται από επτά μικρά νησιά. Σε ένα από εκείνα τα νησιά η παραλία έχει ροζ αμμουδιά από μικροσκοπικά κομμάτια κοραλλιών και κοχυλιών που με τα χρόνια μετατράπηκαν σε σκόνη. Ονομάζεται Spiaggia Rosa, Ροζ Παραλία, κι έμαθα ότι προστατεύεται από την πολιτεία ως «τόπος ιδιαίτερου φυσικού κάλλους».
Εκείνη η ροζ σκόνη των κοραλλιών έγινε η αιτία να αναθεωρήσω ένα μεγάλο μέρος της κοσμοθεωρίας μου. Είδα μπροστά στα μάτια μου κάποια από τα πιο ακριβά υλικά δημιουργήματα της φύσης να μετατρέπονται με τον χρόνο σε μια υπέροχη χρωματιστή σκόνη στον άνεμο. Μόνο σκόνη. Τίποτ’ άλλο. Φαντάσου, σκέφτηκα, τι είναι όλα αυτά τα φθαρτά που επιθυμεί ο άνθρωπος, φαντάσου ότι τελικά δεν είναι τίποτ’ άλλο από μια υπέροχη αυταπάτη που σκορπίζεται σαν τέφρα νεκρών στον αφρό των κυμάτων…
Ω! Πόση ανακούφιση μέσα μου για όλα εκείνα τα υλικά πράγματα που δεν μπόρεσα ποτέ να αποκτήσω!
Διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ
Λίγα λόγια για την συγγραφέα
Η Βικτώρια Μακρή γεννήθηκε στην Πάτρα και μεγάλωσε στην Αθήνα, όπου και ζει έως σήμερα. Φοίτησε στο Μαράσλειο. Γνωρίζει αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά. Σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Πολυτεχνείο του Μιλάνου, ενώ παράλληλα δημοσίευε κείμενά της σε φοιτητικές εφημερίδες της σχολής. Με την επιστροφή της στην Ελλάδα μετά το τέλος των σπουδών της, ασχολήθηκε αρχικά με τη στιχουργική και στη συνέχεια με την πεζογραφία.
Έχει συνεργαστεί με τον μουσικοσυνθέτη Νίκο Μαμαγκάκη, ο οποίος συμπεριέλαβε στίχους της στον δίσκο του Στεναγμός Ανατολίτης (από τη δισκογραφική εταιρία Lyra, σε βινύλιο), μαζί με ποιήματα του Γιάννη Ρίτσου, του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, του Νάσου Θεοφίλου και της Αθηνάς Καραταράκη. Η συνεργασία της με τον Νίκο Μαμαγκάκη συνεχίστηκε παράλληλα με τη συστηματική πλέον ενασχόλησή της με την πεζογραφία.
Έχει δημοσιεύσει διηγήματα στο λογοτεχνικό περιοδικό Έκφραση Λόγου και Τέχνης του Δημοτικού Πνευματικού Κέντρου Λέρου, ενώ το 2008 βραβεύτηκε το διήγημά της «Σαν Αγία του Αιγαίου» στον πανελλήνιο λογοτεχνικό διαγωνισμό του ίδιου πνευματικού κέντρου.
Το 2011 βραβεύτηκε στον διεθνή λογοτεχνικό διαγωνισμό της οργάνωσης ελληνικού πολιτισμού Νόστος στην Αργεντινή, με θέμα «Μάρμαρα του Παρθενώνα. Ιστορία μιας κλοπής ή κλοπή της Ιστορίας;» Το 2012 βραβεύτηκε με το πρώτο βραβείο στον διεθνή λογοτεχνικό διαγωνισμό της πολιτιστικής ιστοσελίδας Eyelands για το διήγημά της «Παράθυρο με θέα το Μυρτώο Πέλαγος».
Το 2007 εκδόθηκε το πρώτο της μυθιστόρημα Ελεύθεροι Φυλακισμένοι από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Από τις ίδιες εκδόσεις κυκλοφόρησε το δεύτερο μυθιστόρημά της Casta Diva το 2011 και ακολούθησε το τρίτο της μυθιστόρημα Μια νύχτα με τον Τσέχωφ το 2015. Το βιβλίο ζητήθηκε από τη βιβλιοθήκη του Ταγκανρόγκ, της γενέτειρας του Τσέχωφ, για να μεταφραστεί στα ρωσικά και να κυκλοφορήσει στη Ρωσία.
Το Αρχιπέλαγος La Maddalena είναι το τέταρτο βιβλίο της. Διηγήματά της είναι υπό έκδοση.
Κατηγορία: Ελληνική Πεζογραφία
ISBN: 978-960-04-4953-2