Μάκης Κουρής: Δεν είναι αυτή η Ευρώπη που ονειρευτήκαμε
-Τα «κίτρινα γιλέκα» μπορούν να την επαναφέρουν στον δρόμο που εμπνεύσθηκαν οι ιδρυτές της
Θολώνει όλο και πιο πολύ το όραμα (το όνειρο, για κάποιους που επιμένουν να ονειρεύονται κόντρα στη σκληρή, ωμή πραγματικότητα) εκείνων που έχτισαν, που έβαλαν τα θεμέλια μιας Ενωμένης Ευρώπης, στην οποία δεν θα υπήρχαν διακρίσεις με βάση τις φουσκωμένες τσέπες και την ισχύ που δίνουν η έκταση και οι αναπτυγμένες υποδομές παραγωγής μιας χώρας.
Ένα όραμα που θα κατοχύρωνε για τον πολίτη της Ενωμένης Ευρώπης ένα ανθρώπινο επίπεδο ζωής, με τον καθένα από κει και πέρα να έχει τις ευκαιρίες να παλέψει όσο θέλει για να κερδίσει το κάτι παραπάνω, μαζί με την προσωπική ικανοποίηση ότι τα κατάφερε… Μια Ευρώπη όπου ο πήχης θα ήταν ο ίδιος για όλες τις χώρες-μέλη. Όπου θα λειτουργούσαν όλες με τις ίδιες προϋποθέσεις. Και όχι μια χώρα να έχει, π.χ., ανάπτυξη 5% και 7% και άλλες να είναι στο 1%, ακόμη και μείον, αρνητική ανάπτυξη. Μια Ευρώπη όπου ο ισχυρός δεν θα εκμεταλλευόταν τον… συνεταίρο του, δεν θα του έκλεβε τον πλούτο πουλώντας του τα δικά του προϊόντα, ενώ θα έπρεπε το ισοζύγιο να είναι ισοσκελισμένο: Της ίδιας αξίας προϊόντα με αυτά που πήρα από εσένα θα πάρεις κι εσύ από εμένα. Και όχι να έχει καταντήσει η ΕΕ να είναι χωρισμένη σε πλούσιες χώρες και σε άλλες που είναι ο φτωχός συγγενής.
Υποτίθεται ότι ο ρόλος της οικονομικής διακυβέρνησης της ΕΕ και των ελεγκτών της, τύπου Σόιμπλε, Γιούνκερ, Ρέγκλινγκ και Ντάισελμπλουμ, ήταν να χτυπάνε το καμπανάκι στις χώρες που έχουν περάσει τον πήχη και κινδυνεύουν να χρεοκοπήσουν.
Αν λειτουργούσε, όμως, έτσι η ΕΕ και η Ευρωζώνη, δεν θα είχε υποστεί τα μαρτύρια των Μνημονίων ο ελληνικός λαός, όπως και οι λαοί της Πορτογαλίας, της Ιρλανδίας και της Κύπρου. Δεν θέλουμε να σκεφτούμε ότι εσκεμμένα αφέθηκαν λάσκα τα σχοινιά, για να έχουν όχι μόνο τον οικονομικό έλεγχο αλλά και τον πολιτικό.
Αυτή η ιστορία της Ενωμένης Ευρώπης έχει αρχίσει να τρίζει.
Το επίπεδο ζωής είναι πλέον αυτό που μπαίνει στη ζυγαριά. Δεν μπήκαν, όμως, οι λαοί της Ευρώπης στην ΕΕ για να ζητιανεύουν, για να μη φτάνει το εισόδημά τους για να καλύψουν τις ανάγκες μιας ανθρώπινης επιβίωσης. Τι να την κάνουν αυτή την Ευρώπη, όταν μάλιστα δεν προστατεύει ούτε τα σύνορά τους;
Και η πρώτη αντίδραση είναι αυτό που συμβαίνει στη μία μετά την άλλη χώρα της Ευρώπης. Ψηφίζουν Ακροδεξιά για να ταρακουνήσουν τα αφεντικά, να τους δείξουν ότι δεν θα κάτσουν με σταυρωμένα τα χέρια.
Κι αν δεν πάρουν το μήνυμα οι ισχυροί, αν δεν αλλάξουν μυαλά, στη γωνία περιμένουν τα «κίτρινα γιλέκα», που ανάγκασαν τον Μακρόν, τον Πρόεδρο της Γαλλίας, να σημάνει άτακτη υποχώρηση, ικανοποιώντας τα αιτήματά τους και παρακαλώντας τους να μην κλείσουν το Παρίσι και αυτό το Σαββατοκύριακο, όπως έκαναν τα δύο προηγούμενα, που δεν κινήθηκε άνθρωπος.
Φωτό: athina984.gr