Εμμ. Γούναρης: Στις έρευνες για υδρογονάνθρακες άσφαιρες απειλές της Τουρκίας
Υπό του
Δρος ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΓΟΥΝΑΡΗ
Εμπειρογνώμονος, Πρεσβευτού ε.τ.,
Διδάκτορος του Πανεπιστημίου του Βερολίνου (FU Berlin)
-Είναι αναγκασμένη να προσγειωθεί στην πραγματικότητα
-Παλικαρισμοί δεν χωράνε
Σε λίγο διόλου απίθανο να δούμε να κυκλοφορούν σε τουρκικές εφημερίδες και να παρουσιάζονται και στα τουρκικά κανάλια τούρκικοι χάρτες που να συνδέουν την τουρκική υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ με την υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ των ΗΠΑ, του Καναδά και της Αυστραλίας! Λίγη ντροπή δεν βλάπτει, κύριοι ιθύνοντες της γειτονικής χώρας!
Όλα αυτά, βέβαια, δείχνουν την απελπισία της Τουρκίας, που δεν μπορεί να χωνέψει τον αποκλεισμό της από τα διαδραματιζόμενα στην Ανατολική Μεσόγειο και δη στην υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, στο νότιο τμήμα αυτής. Τι να γίνει!
Η γεωγραφία της Τουρκίας δεν επιτρέπει μια ευρεία παρουσία της στην υφαλοκρηπίδα της Νοτιοανατολικής Μεσογείου. Αιτία; Η παρουσία των μεγάλων και μικρών ελληνικών νησιών και της Κύπρου, που δεν της επιτρέπουν τόσο από γεωγραφικής όσο και από νομικής πλευράς να έχει σύνορα με την Αίγυπτο και τη Λιβύη, περιοχές που φαίνονται να συγκεντρώνουν τεράστιες ποσότητες υδρογονανθράκων και φυσικού αερίου και οι οποίες με βάση διεθνείς συμβάσεις των κρατών της περιοχής έχουν παραχωρηθεί σε αμερικανικούς και ευρωπαϊκούς κολοσσούς για εξερεύνηση και εκμετάλλευση.
Τα τουρκικά εξερευνητικά πλοία μαζί με τουρκικά πολεμικά περιτριγυρίζουν τις αμερικανικές και ευρωπαϊκές εξέδρες σαν τη γάτα με τα ποντίκια, διστάζοντας να κάνουν κάτι σε βάρος τους, φοβούμενοι προφανώς την αντίδραση των αμερικανικών και ευρωπαϊκών pitbulls. Αντί, λοιπόν, να προσγειωθεί η Τουρκία στην πραγματικότητα, η οποία μεταξύ άλλων αποβαίνει προς όφελος όλων, Κυπρίων, Ελληνοτούρκων, Αρμενίων, Λατίνων και Μαρωνιτών, επιδίδεται σε άσφαιρες απειλές χωρίς κάποιο νόημα. Τα σύνορα της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ της περιοχής αυτής είναι σύμφωνα με τη Σύμβαση Δικαίου της Θάλασσας των Ηνωμένων Εθνών (10/12/1982), η οποία πλέον συνιστά διεθνές εθιμικό δίκαιο, δεσμεύοντας τους πάντες, είτε είναι μέρη σ’ αυτή είτε όχι.
Οι μέχρι πρότινος τουρκικοί χάρτες, όσον αφορά τα φανταστικά όρια της τουρκικής υφαλοκρηπίδας με την Ελλάδα, την Κύπρο και την Αίγυπτο (βλέπε χάρτη), δεν μπορούν να έχουν οποιαδήποτε νομική βάση, πολλώ δε μάλλον όσον αφορά και τη Λιβύη. Άλλωστε, οποιοδήποτε Διεθνές Δικαστήριο αποκλείεται να δικαιώσει την Τουρκία στις διεκδικήσεις της, γιατί είναι παράνομες. Ενδεχομένως να πρότεινε κάτι, με ορισμένες ελαφρές αποκλίσεις, χωρίς σημασία.
Αντί, λοιπόν, να σοφίζονται και να κατασκευάζουν οι τούρκοι ναύαρχοι και πολιτικοί τέτοιους χάρτες, καλό θα ήταν να προσγειωθούν στην πραγματικότητα και να σκεφθούν τι είδους ειρηνικές πολιτικές μπορούν να ακολουθήσουν για να βρεθούν και αυτοί μέσα στο παιχνίδι των υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο, βασιζόμενες όμως στο διεθνές δίκαιο και ιδιαίτερα στην αναφερθείσα Σύμβαση Δικαίου Θάλασσας του 1982.
Παλικαρισμοί δεν χωράνε! Όσον αφορά το εύρος της θαλάσσιας αιγιαλίτιδος ζώνης της Ελλάδος, πρέπει να γίνει επέκταση αυτής στα 10 ν.μ., ώστε να συμβαδίζει, δηλαδή, η θαλάσσια αιγιαλίτιδα ζώνη με την ισχύουσα εναέρια αιγιαλίτιδα ζώνη των 10 ν.μ., όπως άλλωστε είχαν προτείνει οι Αμερικάνοι στην Ελλάδα το 1980, και αργότερα να επεκταθεί η αιγιαλίτιδα ζώνη στα 12 ν.μ.