Ας έχουμε τον νου μας… δεν έχουν μπέσα
Της ΕΛΕΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ – ΛΑΜΠΡΑΚΗ
-Γιατί Σκοπιανοί και Αλβανοί δεν έχουν μπέσα
Για πρώτη φορά το Ευρωκοινοβούλιο έδωσε ένα δυνατό ράπισμα στους αλβανούς γείτονές μας, θεωρώντας φόνο την εκτέλεση του Κωνσταντίνου Κατσίφα. Ένας λαός εξαιρετικά ξεδιάντροπος και αναιδής τόλμησε να αμφισβητήσει την ελληνικότητα του Μεγάλου Αλεξάνδρου και να υποστηρίξει τους Τσάμηδες της Βορείου Ηπείρου, ελπίζοντας στην αρπαγή έστω και ενός μικρού κομματιού της.
Τι δουλειά έχουν αυτοί οι αλβανόφωνοι Τούρκοι, που εξισλαμίσθηκαν, έχοντας τσιφλίκια στη Θεσπρωτία; Εκείνοι πρόδωσαν τους Έλληνες κατά τη γερμανική Κατοχή. Σ’ εκείνες τις τραγικές στιγμές αψήφησαν τους φίλους και γείτονές τους, έγιναν ένα με τον κατακτητή, σφάζοντας και σκοτώνοντας τους μέχρι πρότινος συμπατριώτες τους.
Εξισλαμίσθηκαν, έγιναν εχθροί για να μη χάσουν τις περιουσίες τους. Μειονότητα ήταν στην απ’ άκρον εις άκρον ελληνική γη, με πληθυσμό γύρω στις 4.000. Μετά την Κατοχή εκδιώχθηκαν απ’ τους Έλληνες, που είχαν υποστεί άγρια καταδίωξη. Με τη Συνθήκη της Λωζάννης αναγνωρίστηκαν ως αλβανόφωνοι μουσουλμάνοι της Θεσπρωτίας, ανταλλάξιμοι, όμως η κυβέρνηση του στρατηγού Θεόδωρου Πάγκαλου δεν τους έστειλε στην Αλβανία με την ελπίδα ότι αυτή η χειρονομία θα μετρούσε θετικά στις σχέσεις με το νεοσύστατο αλβανικό κράτος.
Δυστυχώς συνέβη ακριβώς το αντίθετο και αυτό το βλέπουμε στην αρνητική στάση των Τιράνων έναντι των Βορειοηπειρωτών. Υπάρχουν καταδίκες εις βάρος τους, διότι θεωρήθηκαν εγκληματίες πολέμου. Αλλά αυτό δεν τους λέει τίποτα. Συνεχίζουν να απαιτούν τις περιουσίες των Τσάμηδων, με βαθύτερο σκοπό τη διεκδίκηση της περιοχής της Θεσπρωτίας, και όχι μόνο.
Και έπειτα, σιγά, πονηρά και άκακα, σαν το καλό παιδί, που δεν θέλει να χάσει την καρέκλα, άρχισε και ο Ζάεφ να απαιτεί τη διδασκαλία της «Μακεδονικής γλώσσας» στα ελληνικά σχολεία, της ιστορίας της FYROM, που είναι δανεική, λίγο αλβανική, λίγο βουλγαρική και λίγο ελληνική.
Ελπίζουμε αυτές οι απαιτήσεις να εγείρονται μόνο για λόγους προπαγάνδας. Εμείς όμως οφείλουμε να μην τις θεωρήσουμε ανόητες, άνευ σημασίας, όπως πάντα θεωρούσαμε τη Μακεδονία άβατο, κυρίαρχο κομμάτι της γης μας και τώρα πάει να γίνει μεγάλο εθνικό ζήτημα, που θα μπορούσε να μας φέρει αντιμέτωπους με μια δράκα ανθρώπων που έχουν τη θρασύτητα να θεωρούν δικά τους τα καθαγιασμένα κομμάτια της ελληνικής γης, φτιάχνοντας δικά τους σύνορα και χάρτες που φτάνουν ως τα Γιάννενα.