Αλεξανδρινό, το “Αστέρι των Χριστουγέννων”
Οι Αζτέκοι, οι οποίοι έζησαν στο σημερινό Μεξικό μεταξύ του 14ου και 16ου αιώνα, έλεγαν το Αλεξανδριανό Cuetlaxochitl, που σημαίνει «δερμάτινο λουλούδι».
Με το Αλεξανδρινό στόλιζαν τους ναούς τους και το θεωρούσαν σύμβολο νέας ζωής για τους πολεμιστές που είχαν χαθεί στη μάχη. Επίσης το Cuetlaxochitl θεωρούνταν ότι είχε θεραπευτικές ιδιότητες. Tο όνομα «Αστέρι των Αζτέκων», όπως λεγόταν, προέρχεται από εκείνη την εποχή, μαζί με έναν από τους πιο γνωστούς μύθους για το Αλέξανδρινό. Λέγεται ότι το Cuetlaxochitl ήταν το αγαπημένο λουλούδι του Μοντεζούμα, του αρχηγού των Αζτέκων. Πίστευε ότι οι κόκκινες πιτσιλιές στα φύλλα του προερχόταν από το αίμα μιας θεάς των Αζτέκων η οποία πέθανε από μια ερωτική απογοήτευση. Ο μύθος εξαπλώθηκε σε όλη την Ευρώπη, από όπου πιθανότατα προήλθε και η γαλλική ονομασία του Αλεξανδρινού, το Étoile d’ amour, ή αλλιώς Αστέρι της Αγάπης.
Flores de Noche Buena: Λουλούδια της Άγιας Νύχτας
Η κατάκτηση του Μεξικού από τους Ισπανούς στις αρχές του 16ου αιώνα, προανήγγειλε την παρακμή του πολιτισμού των Αζτέκων. Ως αποτέλεσμα, το Cuetlaxochitl έγινε Flores de Noche Buena, Λουλούδι της Άγιας Νύχτας.
Η ιστορία που λέγεται για αυτό στο Μεξικό είναι η εξής: Ήταν ένα κοριτσάκι που ονομαζόταν Πεπίτα και ήταν πολύ φτωχό για να μπορέσει να αγοράσει ένα πραγματικό δώρο για τον μικρό Ιησού την παραμονή των Χριστουγέννων. Έτσι, πήρε μερικά πράσινα κλαδιά από ένα θάμνο που βρήκε στο δρόμο της προς την εκκλησία και τα έδεσε σε μια ανθοδέσμη. Όταν ακούμπησε το δώρο μπροστά στη φάτνη, τα κλαδιά ξαφνικά άνθισαν και έγιναν ένα υπέροχο κόκκινο χρώμα. Από τότε, το Αλεξανδρινό ονομάζεται Flores de Noche Buena στο Μεξικό και είναι το επίσημο λουλούδι των Χριστουγέννων.
Από το Μεξικό στην Ευρώπη και την Αμερική
Στην Ευρώπη το φυτό έκανε την εμφάνιση του πολύ αργότερα, το 1804, όταν το έφερε μαζί του ο φυσικός επιστήμονας Αλεξάντερ φον Χούμπολτ. Καταχωρήθηκε στο Βερολίνο και ονομάστηκε Euphorbia pulcherrima, το πιο όμορφο είδος της κατηγορίας των Euphorbiaceae. Το 1828 ο Αμερικανός πρέσβης στο Μεξικό, Joel Roberts Poinsett, έφερε επίσης το Αλεξανδρινό στις ΗΠΑ, το οποίο προς τιμήν του ονομάστηκε “poinsettia”. Και όχι μόνο αυτό. Από το 1852, στις 12 Δεκέμβριου γιορτάζεται η “Ημέρα του Αλεξανδρινού”, στη μνήμη του θανάτου του Poinsett εκείνη την ημέρα.
Ο θρίαμβος του Αλεξανδρινού ως ένα φυτό των Χριστουγέννων
Μια οικογένεια μεταναστών από την Γερμανία με το όνομα Ecke ξεκίνησε τελικά την παγκόσμια πορεία του Αλεξανδρινού στις ΗΠΑ στις αρχές του 20ου αιώνα. Γοητευμένος από τα κόκκινα φυτά που αναπτύσσονται στη φύση κοντά στην φάρμα του στη Νότια Καλιφόρνια, ο Paul Ecke επιχείρησε να καλλιεργήσει το Αλεξανδρινό. Η επιτυχία ήρθε όταν πλάσαρε τα πρώτα φρεσκοκομμένα κλαδιά Αλεξανδρινού ως λουλούδια των Χριστουγέννων και τα διέθεσε προς πώληση κατά μήκος των λεωφόρων Sunset και Hollywood στο Λος Άντζελες. Σύντομα καλλιέργησε τα Αλεξανδρινά σε μεγάλη κλίμακα και τα διένειμε μέσω κηπουρών ως κομμένα λουλούδια σε όλη τη χώρα. Αργότερα αντικατέστησε την καλλιέργεια στο χωράφι με την καλλιέργεια των φυτών σε γλάστρες. Τη δεκαετία του 1950 καλλιεργητές στη Γερμανία κατάφεραν να καλλιεργήσουν τα Αλεξανδρινά για πρώτη φορά ως φυτά εσωτερικού χώρου. Στα χρόνια που ακολούθησαν, το Αλεξανδρινό κατέκτησε τα σπίτια σε όλη την Ευρώπη και σήμερα είναι συνδεδεμένο με τις παραδόσεις των Χριστουγέννων των Ευρωπαίων ως το “Αστέρι των Χριστουγέννων” ή “Stella die natale – Αστέρι της γέννησης”.
Μέχρι σήμερα υπάρχουν περίπου 150 διαφορετικές ποικιλίες Αλεξανδρινού, ενώ κάθε χρόνο προστίθενται και περισσότερες. Οι ποικιλίες του ξεχωρίζουν όχι μόνο από το χρώμα, αλλά και από το μέγεθος και το σχήμα των φύλλων.
Πηγή: starsuniteeurope.eu