ΦΤΩΧΟΣ ΚΑΘΑΡΙΖΑ ΤΗΝ ΣΚΑΛΑ ΟΤΑΝ… ΜΕ ΧΤΥΠΗΣΕ Η ΜΠΑΛΑ

Ήταν πρωί καί Σάββατο
καί μού ’πε η Δασκάλα:
Άσε τά κόλπα Μιχαήλ
καθάρισε τήν σκάλα.
•••
Εγώ μικρός καί μαθητής
είπα νά υπακούσω
κι άρχισα τό καθάρισμα
διά νά μήν συγκρούσω,
•••
τήν ανωτάτη ύπαρξη
-τήν άλλως Εξουσία-
αυτή τού Κόσμου ήτανε
η πρώτη κι η Ουσία.
•••
Όμως δέν τήν βλαστήμησα
διότι δίχως φράγκο
θά έμενα μία ζωή
άνεργος σ’ έναν πάγκο.
•••
Τό σπίτι ήταν έρημο
δίχως φαΐ καί πιάτο
μέ τό σκοτάδι συντροφιά
καί δίπλα έναν γάτο.
•••
Νά πώ γιά τήν
Δασκάλα μου
ακόμα δυό κουβέντες
όταν μέ βρήκε άνεργο
κάτω από τίς τέντες,
•••
τίς τέντες πού στεγάζανε
πρόσφυγες μέ παιδάκια
καί οι ληστές ανοίγανε
ύποπτα «πηγαδάκια».
•••
Μέ ρώτησε αυταρχικά
πού σπούδασα καί είπα:
Σχολείο στήν Μακρόνησο
μέ Αρχηγό τόν Γύπα.
•••
Τότε σάν νά τό σκέφτηκε
καί μού ’πε: Τά χαρτιά σου.
Τής έδειξα τά αχαμνά
κι ύστερα είπε: Γειά σου.
•••
Φιλόστοργη καί μητρική
μού έδωσε μιά θέση
πρίν μέ χτυπήσει ο λιμός
κι ο θάνατος μέ δέσει.
•••
Τά χρόνια περπατούσανε
κι εγώ στήν εργασία
άριστος καί υπάκουος
μέσα στήν υγρασία.
•••
Όλοι επικροτούσανε
κάθε απόδοσή μου
όταν ένας προδότης μου
άλλαξε τήν ζωή μου.
•••
Κρυφά, κρυφά
μέ κάρφωσε
καί είπε τά δικά του:
Αυτού είναι ανύπαρκτα
τά δήθεν αχαμνά του.
•••
Καί ο ντουνιάς μαρμάρωσε
-κι άλλοι φυλακισμένοι.
Άν είχα όρχεις, αληθώς
θά ήταν ΔΟΞΑΣΜΕΝΟΙ.
………………………………
Μέ τήν Εξουσία
-τήν σεβαστή-
κάθε μικρό παράπτωμα,
άν δέν τής αρέσει
θεωρείτε έγκλημα
καί πάς περίπατο.
Τώρα παιχνίδια
θά κάνουμε…