Συγγραφέας
Κέιτ Φέρνιβαλ
Μετάφραση
Χριστίνα Σωτηροπούλου
Ιταλία, 1932.
Η Ιταλία του Μουσολίνι γίνεται όλο και πιο ισχυρή, αλλά με ποιο τίμημα;
Ένα ηλιόλουστο πρωινό του φθινοπώρου, η αρχιτέκτονας Ιζαμπέλα Μπερότι κάθεται σε ένα καφέ στο κατάμεστο κέντρο της Μπελίνα, όταν μια άγνωστη γυναίκα της ζητάει να προσέχει για λίγο την εννιάχρονη κόρη της. Η Ιζαμπέλα δέχεται απρόθυμα και στη συνέχεια βλέπει έντρομη τη γυναίκα να ανεβαίνει στον πύργο του ρολογιού της πόλης και να βουτάει στο κενό.
Αυτή η τραγική συνάντηση ξυπνά έντονες μνήμες και υποχρεώνει την Ιζαμπέλα να ερευνήσει βαθύτερα το παρελθόν, ενώ προσπαθεί να προστατεύσει το κορίτσι από τις Αρχές. Μαζί με τον χαρισματικό φωτογράφο Ρομπέρτο Φάλκο, η Ιζαμπέλα θα ανακαλύψει βαθιά θαμμένα μυστικά που θα αποδειχθούν πολύ πιο επικίνδυνα απ’ όσο θα μπορούσαν να φανταστούν οι δυο τους…
Από τις πλατείες με τα καλογυαλισμένα μάρμαρα έως τα γραφικά χωριουδάκια και την πανέμορφη ύπαιθρο της ιταλικής επαρχίας, το επικό νέο μυθιστόρημα της Kate Furnivall θα σας παρασύρει σ’ ένα συναρπαστικό ταξίδι ίντριγκας, έρωτα και προδοσίας.
Απόσπασμα βιβλίου
Δεν ήξερα ότι εκείνη τη ζεστή μέρα του Οκτώβρη θα πέθαινα στο Μιλάνο. Αν το ήξερα, θα είχα κάνει τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο. Φυσικά. Αν το ήξερα, δεν θα είχα πεθάνει. Αλλά ήμουν δεκαεννιά ετών και νόμιζα ότι ήμουν αθάνατη. Δεν είχα ιδέα ότι η ζωή μου, που φάνταζε τόσο άνετη και ζεστή, θα μπορούσε να αφαιρεθεί οποιαδήποτε στιγμή, αν και το μόνο που έκανα ήταν να γυρίσω το κεφάλι μου για ένα κλάσμα δευτερολέπτου, θέλοντας να ρίξω μια ματιά σ’ έναν πάγκο στην αγορά. Ακούστηκε ένας πυροβολισμός. Ο κρότος αντήχησε στις αρχαίες κοκκινωπές πέτρες της πλατείας της αγοράς κι έκανε τα αυτιά μου να κουδουνίζουν. Ο κόσμος που ψώνιζε σκορπίστηκε πανικόβλητος στα λιθόστρωτα δρομάκια.
Ήταν η μέρα της λαϊκής και είχα πάει για να χαζέψω τους πάγκους για μία ώρα, να περάσω λίγο χρόνο με τους γείτονες και να πούμε τα νέα μας με τους φίλους. Τότε πίστευα ότι μπορούσα να σπαταλήσω μία ώρα από τη ζωή μου χωρίς να το πολυσκεφτώ. Ξεδιάλεγα και ζουλούσα φρούτα και λαχανικά από τους χρωματιστούς σωρούς των πάγκων, έπιανα τα ζεστά ρόδια, που είχαν υφή σαν δέρμα, για να βρω τα πιο ώριμα, μύριζα τη χωμάτινη οσμή της φλούδας μιας μοβ μελιτζάνας. Παντού γύρω μου οι πάγκοι ξεχείλιζαν από ζωηρά κίτρινα, πράσινα και κόκκινα χρώματα, τα χρώματα της ζωής. Πού να φανταζόμουν ότι λίγη ώρα αργότερα θα έχανα τη δική μου.
Αν είχε συμβεί σε κάποιο βρόμικο ερημικό δρομάκι της επικίνδυνης περιοχής του Μιλάνου, θα το καταλάβαινα. Δεν θα μου άρεσε, αλλά θα το καταλάβαινα. Ή σε μια από τις καινούριες αουτοστράντε του Μουσολίνι, όπου τα αυτοκίνητα τρέχουν σαν να παραβγαίνουν για το ποιο θα πέσει με περισσότερη φόρα στην αγκαλιά του θανάτου. Εκεί, θα το καταλάβαινα. Αλλά όχι εδώ. Όχι στο οικείο, ζεστό λιθόστρωτο της γειτονιάς μου. Όχι τη στιγμή που η κοιλιά μου έχει φουσκώσει από την εγκυμοσύνη κι έχω την αλμύρα του πεκορίνο στο στόμα μου.
«Δοκίμασε μια μπουκιά απ’ αυτό, Ιζαμπέλα», φώναξε ο Αρτούρο Κριμπόρι, που στεκόταν πίσω από τον πάγκο με τα τυριά, ανεβοκατεβάζοντας τα μαύρα φρύδια του με νόημα. Μου έκοψε ένα μικρό, τρίγωνο κομμάτι πεκορίνο για να το δοκιμάσω. Του χαμογέλασα κι έβαλα τα γέλια.
Τώρα που ξανασκέφτομαι τα γεγονότα, ακούω εκείνο το ανέμελο γέλιο και θέλω να βάλω τα κλάματα. Ήταν το τελευταίο γέλιο της γυναίκας που ήμουν τότε. Το γέλιο ενός κοριτσιού που νόμιζε πως είχε ό,τι χρειαζόταν για να είναι ευτυχισμένη στην υπόλοιπη ζωή της –έναν όμορφο σύζυγο, ένα μωρό που μεγάλωνε μέσα της, ένα τριάρι στην πόλη, ένα σετ ασημένια κουταλάκια σε περίοπτη θέση στον μπουφέ, ένα μέλλον που απλωνόταν μπροστά της γυαλιστερό, σαν τις ράγες του καινούριου σιδηροδρόμου της Ιταλίας. Ήταν το γέλιο μιας γυναίκας που πίστευε ακόμα στην καλοσύνη. Το θυμάμαι αμυδρά αυτό το κορίτσι. Αγγίζω τα γυαλιστερά εβένινα μαλλιά της και η καρδιά μου πονάει για κείνη.
Ο πραγματικός λόγος που είχα έρθει στην υπαίθρια αγορά ήταν για να περιφέρομαι ανάμεσα στις σειρές από πάγκους στο πλευρό του Λουίτζι. Ήθελα να βλέπουν όλοι τον όμορφο σύζυγό μου και το μπαμπίνο στην κοιλιά μου, ήμουν περήφανη και ήθελα να τους καμαρώνουν όλοι. Σταμάτησα για να δοκιμάσω το τυρί, αυτό το θυμάμαι. Δεν κοίταξα τα σπίτια που βρίσκονταν γύρω από την πλατεία, ούτε έστρεψα το βλέμμα μου στα πάνω παράθυρα που είχαν θέα προς τους πάγκους.
Και γιατί να το κάνω άλλωστε;
Αν είχα κοιτάξει ψηλά, τα πράγματα μπορεί και να είχαν εξελιχθεί διαφορετικά….
Είπαν για το βιβλίο
«Ένα ιστορικό μυθιστόρημα που κόβει την ανάσα.»
–The Times –
«Συναρπαστικό, κομψό και σκληρό.»
–Library Journal –
«Μια έξοχη αφήγηση.»
–Dinah Jefferies – συγγραφέας των best seller Η νύφη της Κεϋλάνης, Γυναίκα από μετάξι, Πριν τους μουσώνες
«Υπέροχο και ατμοσφαιρικό.»
–Kate Mosse –
Λίγα λόγια για την συγγραφέα
Η Κέιτ Φέρνιβαλ γεννήθηκε στην Ουαλία, σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο London University και εργάστηκε στον χώρο των εκδόσεων και της τηλεοπτικής διαφήμισης. Το 2000 αποφάσισε να γράψει την εντυπωσιακή ιστορία της ζωής της μητέρας της, η οποία είχε μεγαλώσει στη Ρωσία, την Κίνα και την Ινδία, και έτσι προέκυψε Η Ρωσίδα παλλακίδα που έγινε best seller των New York Times. Έχει γράψει δέκα ιστορικά μυθιστορήματα, δύο από τα οποία ήταν υποψήφια στη βραχεία λίστα για το RNA Historical Novel of the Year Award.
Μπορείτε να μάθετε περισσότερα για τη συγγραφέα στο www.katefurnivall.com
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΛΕΙΔΑΡΙΘΜΟΣ
Κατηγορία: Παγκόσμια λογοτεχνία, Κοινωνικό
ISBN : 978-960-461-874-3
> Δείτε το βιβλίο της συγγραφέως “Η απελευθέρωση”
