Οι κυβερνήσεις δεν είναι δικαστήρια για να κόβουν συντάξεις και ζωές…
Ώρες ώρες γράφονται πράγματα που σε κάνουν να αναρωτιέσαι πώς είναι δυνατόν να υποστηρίζει κανείς ότι τα δικαστήρια δεν… δικαιούνται να κρίνουν, να δικάζουν υποθέσεις στις οποίες είναι ηλίου φαεινότερον ότι παραβιάζονται σαφέστατες διατάξεις του Συντάγματος, όπως με τον περιβόητο νόμο Κατρούγκαλου, με τον οποίο έγινε η μεγάλη σφαγή των συντάξεων και η κατάργηση των δώρων.
Το Σύνταγμα δεν επιβάλλει την υποχρέωση του κράτους να εξασφαλίζει σύνταξη στον πολίτη του που θα καλύπτει τις στοιχειώδεις ανάγκες επιβίωσής του; Τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των πολιτών δεν κατοχυρώνει το Σύνταγμα; Μπορεί η κυβέρνηση –η σημερινή, η χθεσινή και η αυριανή– να κόβει ζωές, να φτωχοποιεί τον λαό, τον οποίο υποτίθεται ότι πρέπει να υπηρετεί, αλλά είναι απροστάτευτος;
Δυστυχώς, αυτές οι θέσεις είναι ενός επωνύμου, που από το 2009 έως το 2015 ήταν γενικός γραμματέας της Βουλής και είναι δόκτωρ Εργατικού Δικαίου. Πρόκειται για τον κ. Θάνο Παπαϊωάννου, ο οποίος ισχυρίζεται με τον… εύγλωττο τίτλο άρθρου του στην «Καθημερινή» πως «Τα δικαστήρια δεν είναι Εθνικό Νομισματοκοπείο»! Κάτι που απλούστατα σημαίνει ότι ο πολίτης δεν πρέπει να περιμένει αποζημίωση από το Δημόσιο αν αύριο το πρωί τού κόψει στη μέση τον μισθό ή τη σύνταξη. Και το μόνο που απομένει στον συνταξιούχο και στον δημόσιο υπάλληλο είναι να καταφύγει στο Εθνικό Νομισματοκοπείο, ώστε να τυπώσει χρήματα για να έχει το Δημόσιο να τον πληρώσει. Αλλιώς ας τινάξει τα μυαλά του. Και ας πεινάσουν τα παιδιά του! Αυτά στην ουσία πρεσβεύει ο κ. Θάνος Παπαϊωάννου. Και για να μην πει κανείς ότι δεν είναι δυνατόν να ισχυρίζεται τέτοια πράγματα κάποιος που έχει υπηρετήσει για πάνω από έξι χρόνια το αξίωμα του γενικού γραμματέα της Βουλής, ιδού το σχετικό απόσπασμα:
«Προσωπικά θεωρώ εξοντωτικό τον συνδυασμό των ασφαλιστικών εισφορών του νόμου Κατρούγκαλου με την αυξανόμενη φορολογία. Η πολιτική, όμως, κάθε κυβέρνησης κρίνεται από το εκλογικό σώμα στις εθνικές εκλογές. Αλλά και ανάμεσα στις εκλογές μπορεί να επηρεαστεί από τη Βουλή, τις κινητοποιήσεις και τις απεργίες. Το Σύνταγμα έχει προβλέψει αυτά τα μέσα επίδρασης στις κυβερνητικές αποφάσεις. Την τελική, όμως, απόφαση την αναθέτει στην εκάστοτε εκλεγμένη κυβέρνηση, που γνωρίζει όλα τα δεδομένα, τη σχέση δαπανών και εσόδων, τη δυνατότητα δανεισμού και την εξέλιξη των μεγεθών του ασφαλιστικού συστήματος στο μέλλον. Και οι αποφάσεις της ισχύουν έναντι όλων».
Δηλαδή, κύριε Θάνο Παπαϊωάννου, το εκλογικό σώμα εξουσιοδότησε την κυβέρνηση να κόψει τις συντάξεις, να καταργήσει τα δώρα, τη 13η σύνταξη;
Τελικά, για όλα φταίει ο λαός, εκείνος που ψηφίζει.
Ευτυχώς, όμως, κύριε Παπαϊωάννου, υπάρχουν ακόμη δικαστές… Και ευτυχώς οι κυβερνήσεις δεν είναι δικαστήρια…
Και κάτι ακόμη. Όσο υπάρχουν άνθρωποι, η ευαισθησία για τον αδύναμο πολίτη –και όχι μόνο– θα ζει…