ΠΑΤΣΙΝΚΟ

Συγγραφέας
Min Jin Lee
Μετάφραση
Βάσια Τζανακάρη
Σχεδιασμός/εικονογράφηση εξωφύλλου
Χρήστος Κούρτογλου

Γιόνγκντο, Κορέα, 1911.
Σε ένα μικρό ψαροχώρι στην ακτή της Ανατολικής θάλασσας, ένας ψαράς παντρεύεται ένα δεκαπεντάχρονο κορίτσι. Το φτωχό ζευγάρι φέρνει στον κόσμο μια κόρη, την πολύτιμή τους Σάντζα.
Η αναπάντεχη εγκυμοσύνη της Σάντζα μόλις στα δεκαέξι της χρόνια από έναν παντρεμένο άντρα, φέρνει την οικογένεια αντιμέτωπη με την ταπείνωση. Όμως, ο Ίσακ, ένας νεαρός ιερέας, της δίνει την ευκαιρία να τον ακολουθήσει στην Ιαπωνία και να ζήσουν μαζί ως σύζυγοι.
Η Σάντζα ακολουθεί έναν άντρα που μόλις έχει γνωρίσει σε μια εχθρική, για εκείνη, χώρα όπου δεν έχει φίλους, ούτε σπίτι, και δεν μπορεί να επικοινωνήσει με τους ανθρώπους αφού δεν γνωρίζει τη γλώσσα.

Με στοιχεία που θυμίζουν τα μυθιστορήματα του Τσαρλς Ντίκενς και του Λέων Τολστόι, η αφήγηση της Min Jin Lee εκτείνεται σε βάθος τεσσάρων γενεών, περιγράφοντας τους απέλπιδους αγώνες και τους σκληρά κερδισμένους θριάμβους μιας οικογένειας μεταναστών στην Ιαπωνία.
Τα μέλη της οικογένειας παραμένουν βαθιά συνδεδεμένα καθώς αντιμετωπίζουν ζητήματα πίστης, ταυτότητας και διαρκούς επιβίωσης. Ένα πολυσέλιδο μυθιστόρημα με μια αξέχαστη πινακοθήκη χαρακτήρων.

ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ 12 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2018!

Απόσπασμα βιβλίου

ΓΙΟΝΓΚΝΤΟ, ΠΟΥΣΑΝ, ΚΟΡΕΑ

Η Ιστορία μάς έχει απογοητεύσει, αλλά δεν έχει σημασία.
Στην αλλαγή του αιώνα, ένας ηλικιωμένος ψαράς και η γυναίκα του αποφάσισαν να βάλουν νοικάρηδες για επιπλέον χρήματα. Και οι δύο ήταν γεννημένοι και μεγαλωμένοι στο ψαροχώρι του Γιόνγκντο – μια νησίδα πλάτους οχτώ χιλιομέτρων, δίπλα στην πόλη και το λιμάνι του Πουσάν.
Κατά τη διάρκεια του μακροχρόνιου γάμου τους, η γυναίκα γέννησε τρεις γιους, αλλά μόνο ο Χούνι, ο μεγαλύτερος και πιο αδύναμος, επιβίωσε. Ο Χούνι γεννήθηκε με λυκόστομα και στρεβλό πόδι· ήταν όμως προικισμένος με μεγάλους ώμους, γεροδεμένο σώμα και χρυσαφένιο δέρμα. Ακόμη κι όταν έγινε νέος άντρας, διατήρησε την ήπια, ευγενική ιδιοσυγκρασία που είχε ως παιδί. Όταν ο Χούνι έκρυβε με τα χέρια το δύσμορφο στόμα του, κάτι που έκανε ασυναίσθητα όταν συναντούσε αγνώστους, έμοιαζε με τον ωραίο πατέρα του, καθώς είχαν τα ίδια μεγάλα, γελαστά μάτια. Σκούρα φρύδια κοσμούσαν το πλατύ μέτωπό του, που ήταν μονίμως ηλιοκαμένο από τη δουλειά στο ύπαιθρο. Όπως οι γονείς του, ο Χούνι δεν μιλούσε γρήγορα, και κάποιοι έκαναν το λάθος να θεωρούν πως είχε πρόβλημα στο μυαλό, αυτό όμως δεν ήταν αλήθεια.
Το 1910, όταν ο Χούνι ήταν είκοσι εφτά χρόνων, η Ιαπωνία προσάρτησε την Κορέα. Ο ψαράς και η γυναίκα του, χωρικοί οικονόμοι και σκληραγωγημένοι, αρνήθηκαν να παρασυρθούν από τους ανίκανους αριστοκράτες και τους διεφθαρμένους κυβερνώντες της χώρας τους, που έχασαν το κράτος τους από ένα μάτσο κλέφτες. Όταν το νοίκι του σπιτιού τους ανέβηκε ξανά, άφησαν το υπνοδωμάτιό τους και άρχισαν να κοιμούνται στο χολ κοντά στην κουζίνα για να αυξήσουν τον αριθμό των νοικάρηδων.
Το ξύλινο σπίτι που νοίκιαζαν πάνω από τρεις δεκαετίες δεν ήταν μεγάλο, λίγο μικρότερο από σαράντα πέντε τετραγωνικά. Το εσωτερικό χωριζόταν σε τρία μικρά δωμάτια με χάρτινες συρόμενες πόρτες, κι ο ψαράς είχε αντικαταστήσει μόνος του τη στέγη από χορτάρι, που έσταζε, με κοκκινωπά κεραμίδια από  πηλό, προς όφελος του σπιτονοικοκύρη του, ο οποίος ζούσε πολυτελώς σε ένα αρχοντικό στο Πουσάν. H κουζίνα κατέληξε στον λαχανόκηπο για ν’ ανοίξει  χώρος για τα πιο μεγάλα καζάνια και τα ολοένα περισσότερα φορητά τραπεζάκια φαγητού, τα οποία κρέμονταν από καρφιά στον σοβατισμένο πέτρινο τοίχο.
Έπειτα από επιμονή του πατέρα του, ο Χούνι έμαθε να διαβάζει και να γράφει κορεάτικα και ιαπωνικά από τον δάσκαλο του χωριού, αρκετά καλά ώστε να κρατάει τα λογιστικά βιβλία μιας πανσιόν και να κάνει προσθέσεις από μέσα του ώστε να μην τον κλέβουν στην αγορά. Όταν έμαθε πώς να τα κάνει αυτά, οι γονείς του τον σταμάτησαν από το σχολείο. Ως έφηβος δούλευε σχεδόν όπως θα δούλευε ένας δυνατός άντρας με τα διπλά του χρόνια και δύο γερά πόδια· είχε επιδέξια χέρια και μπορούσε να κουβαλήσει βαριά φορτία, αλλά δεν μπορούσε να τρέξει ή να περπατήσει γρήγορα. Ήταν γνωστό στο χωριό ότι ο Χούνι κι ο πατέρας του δεν έβαζαν κρασί στο στόμα τους.
Ο ψαράς και η γυναίκα του έκαναν τον γιο τους που κατάφερε να επιζήσει, τον σακάτη της γειτονιάς, έξυπνο και προκομμένο, επειδή δεν ήξεραν ποιος θα τον φρόντιζε όταν εκείνοι θα πέθαιναν. Αν ένας άντρας και η γυναίκα του μπορούσαν να μοιράζονται μια καρδιά, τότε αυτό το σταθερό παλλόμενο όργανο ήταν ο Χούνι. Τους άλλους γιους τους τους είχαν χάσει – τον μικρότερο από ιλαρά και τον μεσαίο, έναν άχρηστο, όταν τον ξεκοίλιασε ένας ταύρος σε ένα ανόητο ατύχημα. Με εξαίρεση το σχολείο και την αγορά, το ηλικιωμένο ζευγάρι κρατούσε τον μικρό Χούνι στο σπίτι κι όταν εκείνος μεγάλωσε κι έγινε νέος άντρας, έμεινε σπίτι για να βοηθάει τους γονείς του. Δεν τους πήγαινε η καρδιά να τον απογοητεύουν μα συνάμα τον αγαπούσαν αρκετά ώστε να μην τον κακομαθαίνουν. Οι χωρικοί ήξεραν ότι ένας κακομαθημένος γιος έκανε μεγαλύτερη ζημιά στην οικογένεια κι από νεκρό, έτσι προσπαθούσαν να μην του κάνουν υπερβολικά χατίρια.

Διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ

Κριτικές βιβλίου

Παρά τις απολαυστικές εναλλαγές στον χρόνο και την Ιστορία, είναι οι χαρακτήρες και η ταραχώδης ζωή τους που κινούν την αφήγηση… Σε αυτό το μυθιστόρημα, καμία ιστορία δεν φωτίζεται ελάχι­στα. Η Lee υποδηλώνει ότι αν έχουμε υπομονή και ευαισθησία να παρατηρήσουμε καλά, πίσω από τα πρόσωπα των έντονα διαφορετικών ανθρώπων κρύβονται αμέτρητες ιδιωτικές επιθυμίες, ελπίδες και δυστυχίες.
-The New York Times Book Review-

Το λαμπρό αυτό μυθιστόρημα, μας καλεί να ανα­λογιστούμε τις θυσίες που πραγματοποιούν οι μετανάστες ανά τον κόσμο για να αποκτήσουν ένα σπίτι. Το Πατσίνκο επιβεβαιώνει τη θέση της Lee ανάμεσα στους καλύτερους μυθιστοριογράφους μας.
-Junot Díaz, συγγραφέας-

Ένα βιβλίο με στιγμές απίστευτης ομορφιάς και δόξας, που φωτίζουν μοναδικά την αφήγηση. Το γεμάτο βάθος μυθιστόρημα της Lee παίρνει μορφή από την εξαιρετική έρευνα, τη σχολαστική πλοκή και την εμφατική οξυδέρκειά του.
-Booklist-

Λίγα λόγια για την συγγραφέα

H Min Jin Lee γεννήθηκε στη Σεούλ της Νότιας Κορέας το 1968. Η οικογένειά της μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1976 και εγκαταστάθηκε στο Κουίνς της Νέας Υόρκης, όταν η ίδια ήταν μόλις οκτώ ετών. Η Lee από μικρή περνούσε πολύ χρόνο στην τοπική βιβλιοθήκη, όπου έμαθε να διαβάζει και να γράφει.
Είναι απόφοιτος του τμήματος Ιστορίας του Πανεπιστημίου Yale. Έχει σπουδάσει επίσης νομικά στο Πανεπιστήμιο Georgetown. Πριν αφοσιωθεί στη συγγραφή, εργάστηκε ως δικηγόρος στη Νέα Υόρκη.
Από το 2007 έως το 2011, έζησε στο Τόκιο της Ιαπωνίας, διάστημα το οποίο αφιέ­ρωσε στην έρευνα και τη συγγραφή του Πατσίνκο. Το βιβλίο έλαβε σπουδαίες κρι­τικές από τα σημαντικότερα λογοτεχνικά περιοδικά και συμπεριλήφθηκε μεταξύ άλλων στα 10 καλύτερα βιβλία του 2017 των New York Times και της USA Today. Επιπλέον, ήταν υποψήφιο για το National Book Award for fiction 2017. Αναμένεται να μεταφραστεί σε 23 γλώσσες.
Κείμενα της Min Jin Lee έχουν δημοσιευτεί στον διεθνή Τύπο (Condé Nast Traveler, The Times, Vogue, Travel+Leisure, NewYorkTimes Magazine).
Η Min Jin Lee ζει στη Νέα Υόρκη με την οικογένειά της.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΚΑΡΟΣ

Κατηγορία: Σύγχρονη Ξένη Πεζογραφία, Μυθιστόρημα
ISBN:978-960-572-259-3