Γ. Παπαγιαννόπουλος: Ελληνοαλβανικές σχέσεις και ελληνική εθνική μειονότητα στην Αλβανία
Του
ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ
Αρχιτέκτονα – Συγγραφέα,
Μέλους της Συντονιστικής Επιτροπής
του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης
των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα
e-mail: [email protected]
Με αφορμή τη δολοφονία του Κωνσταντίνου Κατσίφα στο χωριό Βουλιαράτι της Βορείου Ηπείρου από επίλεκτες δυνάμεις της Αλβανικής Αστυνομίας, να υπενθυμίσουμε εν τάχει κάποιες από τις εκκρεμότητες ανάμεσα στην Ελλάδα και την Αλβανία, το βορειοηπειρωτικό ζήτημα και τις ελληνοαλβανικές σχέσεις.
Για τους μη γνώστες επισημαίνω εξαρχής ότι η ελληνική εθνική μειονότητα της Αλβανίας είναι χαρακτηρισμένη ως τέτοια και στο Αλβανικό Σύνταγμα και διεθνώς.
Η εθνολογική αλλοίωση πληθυσμού είναι μια πάγια τακτική κατάκτησης ή δραστικού περιορισμού εθνοτήτων με ρίζες στην Ιστορία και εφαρμόστηκε με ιδιαίτερη έμφαση την περίοδο της οθωμανικής αυτοκρατορίας στα Βαλκάνια. Η τακτική αυτή εφαρμόζεται ακόμα και σήμερα απέναντι σε εθνικές μειονότητες, όπως η διεθνώς αναγνωρισμένη ελληνική εθνική μειονότητα της Αλβανίας, όταν το αλβανικό κράτος αγνοεί, καταπιέζει και προσπαθεί να εξαφανίσει τους Έλληνες.
Το καθεστώς Χότζα ακολούθησε μια πολιτική συρρίκνωσης της ελληνικής μειονότητας, αναγνωρίζοντας ως ελληνικά μόνο 99 χωριά, καθώς άφησε απ’ έξω τις μεγάλες πόλεις αλλά και στρατηγικής σημασίας περιοχές, όπως η Χειμάρρα, δημιουργώντας έτσι τη μειονοτική ζώνη η οποία ισχύει ακόμα και σήμερα.
Η πολιτική της αλβανικής ηγεσίας εναντίον της μειονότητας είναι διαρκής και συνεχόμενη, άσχετα με ποιο κόμμα είναι στην εξουσία.
Η τρομοκράτηση του ελληνικού στοιχείου ιδιαίτερα στα συμπαγή ελληνικά χωριά της Βορείου Ηπείρου είναι διαρκής, με τον διωγμό όσων πρωτοστατούν για τα δικαιώματα των Βορειοηπειρωτών, όπως έχουμε από αυτήν τη στήλη επισημάνει πολλές φορές. Η δολοφονία του Κωνσταντίνου Κατσίφα μόνο μέσα σε αυτό το πλαίσιο μπορεί να γίνει κατανοητή.
Την επομένη της δολοφονίας είδαμε πανό σε αγώνα της ποδοσφαιρικής ομάδας των Τσάμηδων, που αναφερόταν υβριστικά και χυδαία στον εκτελεσθέντα Κωνσταντίνο Κατσίφα.
1. Ποιοι είναι αυτοί οι Τσάμηδες, ποια είναι η «Τσαμουριά»;
Η έξαρση του λεγόμενου, κατά τους Αλβανούς, «τσαμικού ζητήματος» άρχισε να γίνεται εμφανής μετά την πτώση του καθεστώτος των Εμβέρ Χότζα – Ραμίζ Αλία. Σταδιακά η επιρροή τους επεκτάθηκε και φτάσαμε στη δημιουργία Δήμου Τσαμουριάς (!), με έδρα την Κονίσπολη, που βρίσκεται δίπλα από τα σύνορα με τη Θεσπρωτία, ενισχύοντας έτσι τις αλυτρωτικές τους βλέψεις…
Να θυμίσουμε την ιστορία τους: Στους Βαλκανικούς Πολέμους (1912-13), όταν ο Ελληνικός Στρατός έμπαινε στην Ήπειρο, πολεμούσαν στο πλευρό των Τούρκων. Μετά την οριοθέτηση των ελληνοαλβανικών συνόρων το 1913 παρέμειναν εντός ελληνικού εδάφους.
Το 1923, μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης για την υποχρεωτική ανταλλαγή των πληθυσμών, οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες δεν θεωρήθηκαν ανταλλάξιμοι και παρέμειναν στη Θεσπρωτία.
Στην ιταλική επίθεση κατά της Ελλάδος τρία από τα 14 αλβανικά τάγματα που συνέπραξαν με τον εχθρό ήταν στελεχωμένα από Τσάμηδες και κατά τη διάρκεια της Κατοχής συνεργάσθηκαν με τους ιταλούς φασίστες, διαπράττοντας κτηνώδη εγκλήματα εις βάρος των Ελλήνων, με οργανωτή την Αλβανική Εθνική Επιτροπή.
Όταν έφυγαν οι Ιταλοί συνεργάστηκαν στενά με τους Γερμανούς, συνεχίζοντας τα εγκλήματά τους. Φόρεσαν γερμανικές στολές, περιβραχιόνιο με τον αγκυλωτό σταυρό και προέβαιναν σε δολοφονίες, σφαγές, βιασμούς κοριτσιών, εμπρησμούς κατοικιών και αρπαγή ελληνικών περιουσιών. Εκτέλεσαν τον μανιάτη νομάρχη Γεώργιο Βασιλάκο και 49 προκρίτους της Παραμυθιάς στις 29-9-1943. Όταν έφυγαν, στις 21-9-1944, οι Γερμανοί, οι δωσίλογοι Τσάμηδες έφυγαν μόνοι τους ή εκδιώχθηκαν στην Αλβανία από τον ΕΔΕΣ του στρατηγού Ναπολέοντα Ζέρβα.
Το 1945 άρχισαν στο Ειδικό Δικαστήριο Δωσίλογων Ιωαννίνων οι δίκες και εκδόθηκαν 1.700 αποφάσεις: Καταδικάστηκαν 1.930 Τσάμηδες, ερήμην, εις θάνατον, ως εγκληματίες πολέμου και συνεργάτες των κατακτητών.
Αντί να ποιούνται την νήσσαν, διεκδικούν…
2. Γοητεία και παραισθήσεις του αλβανικού μεγαλοϊδεατισμού και επεκτατισμού
Η Αλβανία δεν διεκδικεί επεκτάσεις μόνο προς τη FYROM (Τέτοβο) και το Κοσσυφοπέδιο (Κόσσοβο). Μία φράση του Σαλί Μπερίσα, πρώην πρωθυπουργού της Αλβανίας (28/11/2012), τα λέει όλα: «Τα αλβανικά εδάφη εκτείνονται από την Πρέβεζα μέχρι το Πρέσεβο, από τα Σκόπια μέχρι την Ποντγκόριτσα» (από κοντά και ο σημερινός Έντι Ράμα)…
3. Η ακύρωση της Συμφωνίας με την Ελλάδα για τα Θαλάσσια Σύνορα
«…Οι Τούρκοι δεν θα αφήσουν τους Αλβανούς να κάνουν τη σωστή οριοθέτηση με την Ελλάδα.
Οι Αλβανοί είχαν δεχθεί, το 2009, να οριοθετήσουν τα θαλάσσια σύνορά τους με την Ελλάδα βάσει της μέσης γραμμής και έδωσαν πλήρη επήρεια στα μικρά νησιά μας βόρεια της Κέρκυρας, γεγονός που αποτελεί ανάθεμα για την Τουρκία, μιας και δημιουργεί ένα κακό προηγούμενο γι’ αυτήν… Έτσι θα ασκήσουν όλη την επιρροή τους προς αλβανική μεριά, για να μην ισχύσει…» (από άρθρο μου στο «ΠΑΡΟΝ» στις 7/6/2014). Όσοι θεωρούν ότι οι ελληνοαλβανικές σχέσεις είναι θέμα παραχωρήσεων, όσοι έχουν τη λογική του win-win, είναι βαθιά νυχτωμένοι. Ευτυχώς, αυτός που μας απειλούσε ότι μετά τη «λύση» που έδωσε στο Σκοπιανό, εντός του θέρους θα έλυνε και τις ελληνοαλβανικές σχέσεις, παραιτήθηκε από υπουργός. Πήραμε μια ανάσα…
Για περισσότερα δες:
– Γιώργου Παπαγιαννόπουλου: «Το Βορειο-Ηπειρωτικό ζήτημα και οι ελληνοαλβανικές σχέσεις» στο συλλογικό έργο: «Η ελληνική Ουτοπία» (Εναλλακτικές Εκδόσεις – Εκδόσεις Αιγαίον, 1993).
– Βαγγέλη Νάτσιου – Γιώργου Παπαγιαννόπουλου: Εισήγηση για το ίδιο θέμα στο 5ο Παγκόσμιο Πανηπειρωτικό Συνέδριο (Πρέβεζα, 1993).