Μέτρο;
Ένας άνθρωπος σκοτώθηκε, ενώ θα έπρεπε να έχει συλληφθεί…
Ήταν τρελός; Ήταν φασίστας; Ήταν εθνικιστής; Ήταν το πιο καλό παιδί του κόσμου;
Ποιος το ξέρει. Αυτό που όλοι όμως γνωρίζουμε είναι ότι πέθανε. Ότι χάθηκε.
Χάθηκε, ενώ θα έπρεπε να είχε συλληφθεί… Και αυτή είναι η ουσία…
Ένας νέος άνθρωπος, ύστερα από συμπλοκή με αστυνομικούς, έφαγε δύο σφαίρες στο στήθος.
Δεν θα πω το αυτονόητο: Τι… κύματα θα σηκώνονταν εάν αυτό είχε συμβεί στην Κομοτηνή, στην Πάτρα ή στη Ζήνωνος. Ούτε θα πρέπει κανείς να ασχοληθεί με τα πεθαμένα παπαγαλάκια (που ανέστησε ο Τσίπρας), τα οποία σκέφτηκαν να κάνουν υποθετικά σενάρια, βάζοντας στη θέση του Βορειοηπειρώτη έναν… μουσουλμάνο από τη Θράκη. (Απύθμενος ο τενεκές της ανάξιας χυδαιότητας…)
Όμως ένας νέος άνθρωπος πέθανε. Και θα πρέπει να κηδευτεί – να φροντιστεί, δηλαδή, κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Αν κάποτε συμφιλιωθούμε από την αρχή με το μέτρο, οι επόμενοι νεκροί μας ίσως έχουν, πάλι, αυτήν την… τιμή.
Όποιος κι αν είσαι…
Αν στην Ελλάδα τού σήμερα, όμως, ενώ… ψυχορραγείς, σε βγάζουν ναρκέμπορο, φασίστα, εθνικιστή, τρελό, ακόμα και… ήρωα, κάποιον λάκκο έχει η φάβα… Κάτι πάνε να κρύψουν τα σαΐνια (συνήθως την ανικανότητά τους…).
Είναι εκείνη η ώρα που στέλνονται τα «παιδιά» να πάρουν θέσεις για να πουν τις γνωστές, χιλιοειπωμένες, άνευρες ατάκες της αντιπαράθεσης.
Και εμείς, οι άμετροι, ψαρώνουμε. Παίρνουμε τη μία ή την άλλη θέση. Χωρίς να αναλογιζόμαστε ότι σε αυτήν την αντιπαράθεση δεν υπάρχουν νικητές ή ηττημένοι. Δεν υπάρχουν αυτοί που είναι σωστοί και αυτοί που κάνουν λάθος.
Δεν αντιλαμβανόμαστε πως είμαστε όλοι… Κατσίφες… Βορειοηπειρώτες… Αλβανοί… Τούρκοι.
Αναλόγως την περίσταση και την ιστορική συγκυρία…
Πάνω απ’ όλα…
Πάντως, προς το παρόν, θέλουμε να είμαστε τουρίστες και πελάτες…
Και επειδή τα… μνημόνια έφυγαν, αλλά ζούμε στη μνημονιακή Ελλάδα, εμείς, του Βορρά, ξεχαρμανιάζουμε στην Τουρκία.
Συρρέουν, λέει, οι Έλληνες στην Αδριανούπολη για εκδρομές μετά… αγορών. Τέτοιος χαμός γίνεται, που οι έμποροι στην Τουρκία αναγκάστηκαν να έχουν τιμοκαταλόγους στα ελληνικά…
Τι ψωνίζουμε; Από φρούτα και λαχανικά μέχρι ρούχα, αρώματα και γενικώς ό,τι μπορεί… να μεταφερθεί.
Είναι πιο φθηνά. Τι δεν καταλαβαίνετε; Και άρα κάνουμε οικονομία στον οικογενειακό μας προγραμματισμό. Και ας πουλάμε την αγοραστική μας δύναμη στους γείτονες, φτωχαίνοντάς μας, πάλι (αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα)…
Ναι. Στην πλειοψηφία μας είμαστε πρόσφυγες, δεύτερης και τρίτης γενιάς… Αλλά πάνω απ’ όλα είμαστε εκδρομείς και πελάτες…
Αυτό θέλουμε να είμαστε…
Μπιρ παρά…
Δεν είναι, ωστόσο, μόνον οι Έλληνες που πηγαίνουν για ψώνια και τουρισμό στην Αδριανούπολη. Είναι και οι Βούλγαροι. Και είναι και αυτοί, σαν κι εμάς, πολλοί.
Οι τούρκοι μαγαζάτορες βάζουν στις βιτρίνες τους ταμπελίτσες στα ελληνικά και στα βουλγαρικά για να προσελκύσουν το… συνάλλαγμα.
Εκτός που ωφελούνται, νιώθουν και ικανοποίηση που τα προϊόντα τους είναι φθηνότερα και από τα βουλγαρικά…
Σύμφωνα με μαρτυρίες, οι Βούλγαροι συχνάζουν στην Αδριανούπολη τα Σαββατοκύριακα, ενώ οι Έλληνες μεσοβδόμαδα…
Εμ, φυσικά. Σαββατοκύριακα οι Έλληνες πάνε στη Βουλγαρία…
Πιπίλα…
Δεν βάζουμε μυαλό, λένε πολλοί, σχολιάζοντας κυρίως τις εκδρομές στην Αδριανούπολη. Ούτε οι φοβέρες του Ερντογάν ούτε οι απειλές με τα 12 μίλια, για να μην πούμε και για την… ανοιχτή πληγή της Κύπρου…
Έχουν δίκιο. Δεν μας νοιάζει. Άλλωστε… δεν φταίμε εμείς, αυτοί οι αλήτες φταίνε, που μας κατάντησαν έτσι…
Ανιστόρητοι, λένε οι άλλοι… Μας πέταξαν στη θάλασσα, μας ξερίζωσαν, μας σκότωσαν, αλλά εμείς εκεί, σαν τα θύματα που προσκολλώνται στους θύτες τους, τρομάρα μας…
Τίποτα από αυτά δεν μας αγγίζει: Η πολιτική είναι για τους πολιτικούς και η Ιστορία είναι… παλιά και η θέση της είναι… να αραχνιάζει…
Όχι, θα γίνουμε σαν τον αντιδήμαρχο του Δήμου Κομοτηνής Μολλά Ισά Ριντβάν, που οι αριθμοί στην πινακίδα του αυτοκινήτου του είναι 1453…
Μα τι… επιδειξιακός ξερόλας, τέλος πάντων…
Ποτέ την Κυριακή…
Πέφτει και η επέτειος του «ΟΧΙ» ημέρα Κυριακή! Είναι πράγματα αυτά;
Ένα διήμερο έχουν και αυτοί οι καημένοι οι αυτοδιοικητικοί να ξεκουραστούν, να… αρρωστήσουν, να κάνουν ό,τι θέλουν -λογαριασμό θα μας δώσουν;- και αμέσως να μια… υπερωρία.
Μπορεί ο δήμαρχος Κομοτηναίων Γιώργος Πετρίδης να μην μπόρεσε να παραβρεθεί στις εορταστικές εκδηλώσεις της 28ης Οκτωβρίου, αλλά την επομένη -ημέρα Δευτέρα-, πιστός στο αυτοδιοικητικό του καθήκον, παραβρέθηκε κανονικά στη δεξίωση του τούρκου προξένου στην Κομοτηνή για την «τουρκική δημοκρατία»…
Έλλη Μητακίδου