ΚΑΙΣ ΡΕΥΜΑ, ΖΩΗ ΤΕΡΜΑ

Μές στό σκοτάδι
τού παντός
ήρθε καί άλλο ένα,
όταν ανάψεις λίγο φώς
θά κάψουνε καί σένα.
•••
Είναι μία εφεύρεση
υψίστων καλωδίων
μία καντάδα πένθιμη
έκ φοβερών ωδείων.
•••
Άσχετα άν χειμώνιασε
καί τρέμεις απ’ τό κρύο,
άν δέν σ’ αρέσει Έλληνα
τράβηξε γιά τό Ρίο,
•••
τό Ρίο τό Τζανέιρο
πού έχει όλο ζέστη
όσο γιά τήν Ελληνιστάν
σέ συμβουλεύω, ΧΕΣ’ ΤΗ.
•••
Είτε πεθαίνεις, είτε ζεις
αδιάφορο τό Κράτος
εκείνοι θά φροντίζουνε
νά ‘ναι ζεστός ο πάτος,
•••
ο εδικός τους εννοώ
πάνω στήν πολυθρόνα.
Ήρθε η ώρα πώλησης
ναί καί τού Παρθενώνα.
•••
Μά τί αξία έχουνε
τά μάρμαρα τής ψύχρας
έστω εσύ κι άν πνίγεσαι
καί σέ τρελαίνει ο βήχας.
•••
Εκείνα τά καλώδια
πού φέρνουνε τήν ζέστη
δέν θά σού τήν χαρίσουνε
κι άν πείς Χριστός Ανέστη.
•••
Εκείνα μεταφέρουνε
τόν πλούτο στά σκαθάρια
κι εσύ στήν κόλαση
τής Γής
καί βίο στά νταμάρια.
•••
Έσβησε τό ψυγείο σου
καί κάηκε η λάμπα
τό ντούς απαγορεύεται
καί περπατάς μέ κράμπα.
•••
Κλεισμένα τά παράθυρα
επίσης καί οι πόρτες
κι αδειάζουνε τό σπίτι σου
αληταριό καί μόρτες.
•••
Διότι βλέπουν σκοτεινιά
καί λένε ότι λείπεις.
Τώρα είσαι κατάδικος
κι οι κλέφτες μετά λύπης,
•••
παίρνουνε εικονίσματα
διαμάντια καί κοράλλια
κι η Χώρα όλο βυθίζεται
μέ σάβανο τά χάλια,
•••
τά εδικά μας εννοώ
όχι τών κυβερνώντων
πού ούτε μέτρο δίνουνε
ώς άρχοντες αρχόντων.
(…)
Κάηκε η ασφάλεια
καί ήρθε τό σκοτάδι
καί τό καντήλι έσβησε
στερούμενο τό λάδι.
•••
Καί πάμε στόν αγύριστο
μετά εικονισμάτων
στήν Χώρα τήν οδυνηρή
καί πένθιμων ασμάτων.
………………………………………
Οι συμμορίες τών ληστών
-παθός καί τού λόγου μου-
είναι άγγελοι μπροστά
στήν οδύνη πού φέρνει
η συντονισμένη ασθένεια
τού Κράτους,
πού δέν νοιάζεται
παρά μόνο γιά
τόν εαυτό του.